Παντρεύτηκε τέσσερις άντρες. Οι τρεις πέθαναν. Τα έντεκα της παιδία επίσης
Δηλητηρίασε παιδιά, άντρες και εραστές. Μια αληθινή ιστορία τρόμου από την Αγγλία του 19ου αιώνα.
Δεν ήταν μια οποιαδήποτε γυναίκα της βικτωριανής Αγγλίας. Ήταν νοσοκόμα, μοδίστρα, μητέρα δεκατριών παιδιών. Και ταυτόχρονα, πιθανότατα η πρώτη γυναίκα κατά συρροή δολοφόνος στην ιστορία της Βρετανίας. Το όνομά της: Mary Ann Cotton. Πίσω από την καθαρή της ποδιά και το ήσυχο πρόσωπο, κρυβόταν ένα φονικό μοτίβο. Δηλητήριο, θάνατος, ασφάλεια ζωής. Και ξανά απ’ την αρχή.
Ο πρώτος της άντρας, ο William Mowbray, πέθανε το 1865 από «στομαχικό πυρετό». Είχαν ήδη θάψει αρκετά από τα παιδιά τους – ή τουλάχιστον έτσι έλεγε η ίδια. Τα ποσά από τις ασφαλιστικές ήταν μικρά, αλλά αρκετά για να την κρατούν όρθια και έτοιμη να ξαναδοκιμάσει. Δεύτερος γάμος, δεύτερος θάνατος. Ο George Ward πέθανε ακριβώς με τα ίδια συμπτώματα: παράλυση και πόνους στην κοιλιά. Όλα τα σημάδια έδειχναν αρσενικό. Αλλά κανείς δεν την υποψιάστηκε. Ακόμα.
Μπήκε στην οικογένεια του James Robinson σαν οικονόμος. Μέσα σε λίγους μήνες είχαν πεθάνει η μητέρα της, η κόρη της Isabella, και δύο από τα παιδιά του ίδιου του Robinson. Τον παντρεύτηκε. Έκαναν ένα παιδί που πέθανε πριν γίνει ενός. Όταν εκείνος ανακάλυψε χρέη και κλοπές, τη πέταξε έξω. Είχε επιζήσει. Για λίγο.
Τον τέταρτο τον λέγανε Frederick Cotton. Είχε ήδη χάσει τη γυναίκα και δύο παιδιά. Δεν ήξερε πως σύντομα θα τους ακολουθούσε. Η Mary Ann τον παντρεύτηκε και έκανε μαζί του άλλο ένα παιδί. Όταν έμαθε πως ο παλιός της εραστής, Joseph Nattrass, ήταν πλέον ελεύθερος, τον κάλεσε να μείνει μαζί τους. Ο Frederick πέθανε. Το ίδιο και τα παιδιά του. Ο Nattrass την ακολούθησε λίγο αργότερα, αφού πρώτα είχε γράψει τη διαθήκη του υπέρ της. Και όταν πέθανε και ο τελευταίος γιος του Frederick, η Mary Ann έτρεξε όχι στο γιατρό – αλλά στην ασφαλιστική.
Όμως αυτή τη φορά την πρόλαβαν. Ο τοπικός γραμματέας πρόνοιας ήξερε πια καλά την ιστορία της. Ζήτησε να γίνει νεκροψία. Ο μικρός Charles είχε πεθάνει από αρσενικό. Ο γιατρός είχε φυλάξει δείγματα. Και η αστυνομία έψαχνε ήδη τα υπόλοιπα της «μαύρης χήρας».
Στη φυλακή, η Mary Ann γέννησε το τελευταίο της παιδί. Στη δίκη, προσπάθησε να πείσει πως όλα ήταν παρεξηγήσεις. Πως το αρσενικό ήταν σταπετσαρίες, στα φάρμακα, στα ατυχήματα. Οι ένορκοι δεν πείστηκαν. Η καταδίκη ήρθε γρήγορα. Και η εκτέλεση – πιο αργά απ’ ό,τι έπρεπε.
Όταν την κρέμασαν, το σκοινί δεν έσπασε το λαιμό της. Την άφησαν να πεθάνει με αργή ασφυξία. Κανείς δεν έκλαψε. Από τα 13 παιδιά της, μόνο δύο επέζησαν. Και από τους τέσσερις άντρες της, μόνο ένας γλίτωσε. Ίσως γιατί την κατάλαβε εγκαίρως. Ίσως γιατί ήταν απλώς ο τυχερός.
Γρηγόρης Κεντητός
Γράφω για πράγματα που με συναρπάζουν, αλλά φροντίζω πάντα να τα ερευνώ σαν να τα μελετούσα για πρώτη φορά. Αναζητώ τη σύνδεση ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, το ανθρώπινο μέσα στο ακαδημαϊκό, και τη γνώση που μπορεί να μεταφερθεί με τρόπο απλό, ακριβή και ζωντανό. Είτε πρόκειται για έναν αρχαίο πόλεμο είτε για ένα φαινόμενο της εποχής μας, στηρίζομαι πάντα σε πρωτογενές υλικό, πραγματικές πηγές και σοβαρή τεκμηρίωση. Θέλω κάθε κείμενο να αξίζει τον χρόνο του αναγνώστη — και τον δικό μου.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
