Πόσο ψωμί πρέπει να έχει ένα σάντουιτς. Αν έχει περισσότερο, τότε δεν είναι σάντουιτς

Αν κάποιος σου έδινε ένα κομμάτι ψωμί με μια λεπτή φέτα γαλοπούλα και ισχυριζόταν ότι αυτό είναι σάντουιτς, πιθανότατα θα γελούσες. Αν όμως σου σέρβιραν ένα βουνό από ψωμί με μια αόρατη ποσότητα γέμισης, πάλι θα διαμαρτυρόσουν. Πού βρίσκεται η χρυσή τομή του σάντουιτς;

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ (USDA) έχει δώσει έναν επίσημο ορισμό: ένα κλειστό σάντουιτς πρέπει να περιέχει τουλάχιστον 35% μαγειρεμένο κρέας και όχι περισσότερο από 50% ψωμί. Για τα ανοιχτά σάντουιτς, η αναλογία γίνεται ακόμη πιο αυστηρή, με το 50% της σύνθεσης να πρέπει να είναι κρέας. Αυτό σημαίνει ότι αν το ψωμί υπερβαίνει το μισό του συνολικού βάρους, τότε τεχνικά δεν μιλάμε πια για σάντουιτς.

Η αναλογία αυτή δεν είναι τυχαία. Οι κανόνες αυτοί έχουν θεσπιστεί για λόγους κανονισμών τροφίμων και επισήμανσης, κυρίως για το πώς πρέπει να καταγράφονται τα συστατικά και οι διατροφικές πληροφορίες. Επιπλέον, αποτρέπουν τις εταιρείες από το να παραπλανούν τους καταναλωτές, σερβίροντας στην ουσία ένα βαρύ κομμάτι ψωμί με ελάχιστη γέμιση.

Στην πραγματικότητα, η έννοια του σάντουιτς είναι πολιτισμικά και γαστρονομικά υποκειμενική. Σε διαφορετικές χώρες, οι αναλογίες αλλάζουν. Στη Γαλλία, ένα κλασικό μπαγκέτ σάντουιτς μπορεί να έχει λεπτές στρώσεις υλικών ανάμεσα σε μισό κιλό ψωμιού. Στην Ιταλία, η πανίνι μπορεί να έχει ακόμα λιγότερη γέμιση, ενώ στις ΗΠΑ, τα deli sandwiches είναι τόσο γεμάτα που δύσκολα κρατιούνται με ένα χέρι.

Αν το ψωμί αρχίσει να κυριαρχεί τόσο πολύ που η γέμιση γίνεται δευτερεύουσα, μήπως έχουμε ξεφύγει από την έννοια του σάντουιτς και πλησιάζουμε επικίνδυνα σε μια απλή φέτα ψωμιού με συνοδευτικό; Το USDA λέει “ναι”, και ίσως αυτό να είναι ένας καλός οδηγός για το πώς πρέπει να είναι ένα ισορροπημένο σάντουιτς: αρκετή γέμιση για να μην κυριαρχεί το ψωμί, αλλά και αρκετό ψωμί για να μην είναι απλά μια στοίβα κρέατος με λίγα ψίχουλα.