Ηνωμένες Πολιτείες, Αθήνα και μετά στα γραφεία της εφημερίδας και του ραδιοφώνου. Με ελάχιστα λόγια, κάπως έτσι είναι η διαδρομή του Bill Randen, που μας έκανε την τιμή να έρθει να συζητήσουμε, παρέα με το Μανώλη και την Κίρκη, τους άμεσους συνεργάτες του.
Συνέντευξη στον Σπύρο Οικόπουλο
Ένας ιδιαίτερος καλλιτέχνης, που υπηρετεί ένα επίσης ιδιαίτερο είδος, τη folk μουσική.
Στο ξεκίνημα της κουβέντας μας, ρώτησα το Bill πως χαρακτηρίζει μουσικά τον εαυτό του. «Πρωτίστως είμαι τραγουδοποιός. Γράφω, συνθέτω κι ερμηνεύω τα δικά μου τραγούδια. Οι μουσικές μου επιρροές είναι οι folk και rock καλλιτέχνες της δεκαετίας του ’60 και του ’70. Στην Ελλάδα υπάρχει κοινό με τέτοια ακούσματα, ένας πυρήνας ανθρώπων που αγαπούν το συγκεκριμένο είδος».
Λογική απορία μου, ήταν η πηγή έμπνευσης του Bill, όπως και όλων των τραγουδοποιών.
«Υπάρχουν πολλές πηγές. Προσωπικά βιώματα, πράγματα που παρατηρώ στην κοινωνία, η φύση, το σύμπαν, σε ρεαλιστικό, αλλά και σε φιλοσοφικό επίπεδο».
Ο Bill θεωρεί πρόκληση το να κληθεί να δημιουργήσει για άλλο καλλιτέχνη και τον ρώτησα τι πειραματισμό δεν θα έκανε μουσικά. «Μου αρέσει να δημιουργώ για άλλους καλλιτέχνες, όχι ως επάγγελμα, εννοώ έναντι κάποιας αμοιβής, αλλά καθαρά για να βοηθήσω με τις ιδέες και τη μουσική μου. Αυτό που δεν θα έκανα σίγουρα, είναι το μπω σε μονοπάτια άγνωστα για μένα, όπως είναι η jazz, που απαιτούνται συγκεκριμένες γνώσεις, όπως και η ηλεκτρονική χορευτική μουσική. Δεν θα πειραματιζόμουν σε κάτι που δε γνωρίζω μουσικά. Δεν μπορώ να αποκλείσω τους λαϊκούς δρόμους, γιατί το folk από μόνο του είναι το ξένο λαϊκό τραγούδι. Ενδιαφέρον, αλλά και δύσκολο, γιατί δεν έχω ασχοληθεί με τον ελληνικό στίχο, όσο θα ήθελα».
Ο Bill είναι καλλιτέχνης που αισθάνεται πιο άνετα στις ζωντανές εμφανίσεις, παρά στο studio.
«Νιώθω καλύτερα παίζοντας με τον κόσμο, uplugged, σε οποιοδήποτε χώρο και με οποιοδήποτε κοινό. Στο studio υπάρχουν όροι πιο ιδιαίτεροι, αλλά με σκοπό πάντα τη δημιουργία». Τι θα άλλαζε, όμως στην μέχρι τώρα πορεία του; «Θα έκανα πιο γρήγορα βήματα, αυτό είναι το σίγουρο. Νιώθω ότι σε μερικά πράγματα καθυστέρησα, γιατί δεν αισθανόμουν έτοιμος. Υπήρξε χαμένος χρόνος, έως τώρα, σε συνεργασίες, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο και αυτό είναι κάτι που θα άλλαζα. Παραμένω, όμως, πάντα πιστός στο είδος που υπηρετώ, χωρίς να με ενδιαφέρει το κατά πόσο είναι εμπορικό, ή όχι. Ο κάθε καλλιτέχνης δημιουργεί για την ψυχή του, πρώτα από όλα και σίγουρα θέλει να μεταφέρει τη μουσική του όσο πιο μακριά γίνεται και μέσω της τεχνολογίας, αλλά και μέσω των εμφανίσεων».
Φτάνοντας προς το τέλος της κουβέντας μας, τον ρώτησα για τα επαγγελματικά όνειρα και τους στόχους του. «Θέλω να παραμείνω πιστός στο είδος μου, να συνεχίσω να δημιουργώ, χωρίς να μπω στη διαδικασία να κάνω εκπτώσεις, προσωπικές και επαγγελματικές. Είμαι στη διαδικασία ολοκλήρωσης του album μου, θέλω να κάνω μια ιδιαίτερη παρουσίαση της δουλειάς αυτής και να συνεχίζω τις live εμφανίσεις μου. Με τον ακουστικό μου ήχο, γιατί πολλοί καλλιτέχνες εμπλουτίζουν με ηλεκτρικό ήχο και ίσως αυτός και είναι λόγος για να έρθει κάποιος να με δει», είπε χαμογελώντας. Εδώ οφείλω να πω, πως η συζήτησή μας πήγε σε μουσικά και ενορχηστρωτικά, περίεργα μονοπάτια…
Η κουβέντα έφτασε πολύ πιο γρήγορα από όσο φανταζόμασταν στο τέλος της… άλλωστε τα μουσικά ταξίδια και μάλιστα όταν γίνονται με εξαιρετικούς καλλιτέχνες κι ανθρώπους, δεν έχουν ποτέ συγκεκριμένο χρόνο λήξης… Θα ήθελα να ευχαριστήσω και το Bill και την Κίρκη και το Μανώλη, γι’ αυτή την όμορφη μουσική διαδρομή!
Ο Bill Randen εμφανίζεται αυτή την Κυριακή 13 Ιανουαρίου στο Skoufaki, Σκουφά 47-49 στην Αθήνα, έτοιμος να ταξιδέψει το κοινό σε ένα μοναδικό, ακουστικό, solo, folk μονοπάτι…