SPYTIME

Δημήτρης Καρατζιάς: «Η ψιλικατζού»

«Η παράσταση είναι η ίδια η ζωή, γιατί περνάει από το γέλιο στη συγκίνηση. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας, που αλλάζοντας επαγγέλματα στη ζωή της, ανοίγει ένα ψιλικατζίδικο και θέλει να ολοκληρώσει το παραμύθι της ζωής της, προσπαθώντας να κάνει ένα παιδί»

Συντάκτης: Sportime Team Χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά

«Η ψιλικατζού»…ένα best seller βιβλίο που μεταφέρθηκε στο σανίδι. Αυτός ήταν ο λόγος που βρεθήκαμε στο Vault Theatre Plus και η γεύση που μας άφησε η παράσταση, μας οδήγησε στο να «συλλάβουμε» και να ανακρίνουμε το σκηνοθέτη και συνιδρυτή του χώρου, Δημήτρη Καρατζιά.

Η κουβέντα μας έγινε στο σκηνικό της παράστασης και όλα όσα είπαμε, αποτέλεσαν μεγάλη πρόκληση, στο να μεταφερθούν σε ένα κείμενο…

Ξεκινήσαμε τη συζήτησή μας για τον Πολυχώρο, που ίδρυσε μαζί με το Μάνο Αντωνιάδη. Η πρώτη μας ερώτηση είχε να κάνει με τα κριτήρια επιλογής των παραστάσεων που ανεβαίνουν.

«Ο κόσμος μας έχει μάθει σε δύσκολες παραστάσεις, λίγο πιο αντιεμπορικές…και τι σημαίνει αυτό πλέον. Είναι παραστάσεις πιο σκληρές,πιο έντονες, πιο συναισθηματικές, πιο ανθρώπινες και πιο πολιτικοποιημένες, που θα σου δώσουν τροφή σκέψης για το σπίτι. Να μελετήσεις, να ερευνήσεις, γιατί είναι θέατρο-ντοκουμέντο, βασισμένο κυρίως σε αληθινά γεγονότα. Τη φετινή σεζόν υπάρχουν στην Αθήνα περίπου 2000 παραστάσεις, από θιάσους και θεατρικές ομάδες και αυτό που θέλουμε στο Vaut, είναι τα έργα να «μιλάνε» στο θεατή του σήμερα και γι’αυτό το λόγο ψάχνουμε και συζητάμε πολύ σοβαρά τις παραστάσεις που θα ανεβάσουμε. Δεν πρέπει ποτέ να κοροιδέψουμε το θεατή. Πρέπει να είμαστε τίμιοι».

   Σκηνοθέτης, ηθοποιός, καθηγητής στα σεμινάρια υποκριτικής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Vault…Εύλογη η απορία για το πως είναι η καθημερινότητα του Δημήτρη.

«Ο προγραμματισμός των παραστάσεων είναι συνεχής, γιατί από την προηγούμενη σεζόν ξέρουμε τι θα ανέβει. Διαβάζω πάρα πολύ, για να αποφασίσω και στο σκηνοθετικό κομμάτι πως θα κινηθώ. Η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος είναι ανεξάντλητες πηγές, ώστε κάποιο έργο να γίνει θεατρικό. το επικοινωνιακό κομμάτι του χώρου είναι επίσης σημαντικό, όπως και τα εργαστήρια θεάτρου και υποκριτικής, που απαιτούν ενέργεια και χρόνο. Είναι και για επαγγελματίες και για ερασιτέχνες ηθοποιούς. Το άσχημο αυτής της ιστορίας, είναι ότι δεν προλαβαίνω να δω δουλειές συναδέλφων και μου λείπει πολύ αυτό. Οταν τα καταφέρω, νιώθω σαν το παιδάκι που πάει στο λούνα παρκ, από τη χαρά μου. Και γι’αυτό πάντα πηγαίνω σαν θεατής, χωρίς να μου βγαίνει η πλευρά του σκηνοθέτη, ή του ηθοποιού, βλέποντας κάποια άλλη παράσταση. Ευτυχώς βλέπω ταινίες, αλλά κι αυτές με δόσεις, στο σπίτι. Δυστυχώς οι υποχρεώσεις, όταν έχεις δικό σου χώρο, είναι πάρα πολλές».

   Κάπως έτσι φτάσαμε και στην «Ψιλικατζού», της Κωνσταντίνας Δελημήτρου.

«Για να το ξεκινήσω απλά, είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει στο σανίδι και χαίρομαι πάρα πολύ που συνεργάζομαι με την Ελένη Ουζουνίδου και την Αννα Ψαρρά στους δύο ρόλους και βέβαια με τον συνεργάτη και συνέταιρό μου Μάνο Αντωνιάδη, που έγραψε τη μουσική και το πρωτότυπο τραγούδι της παράστασης. Το πιο δύσκολο ήταν να κόψω σημεία από το βιβλίο, γιατί αλλιώς η παράσταση θα έβγαινε πέντε ώρες», είπε γελώντας ο Δημήτρης και συνέχισε.

«Η παράσταση είναι η ίδια η ζωή, γιατί περνάει από το γέλιο στη συγκίνηση. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας, που αλλάζοντας επαγγέλματα στη ζωή της, ανοίγει ένα ψιλικατζίδικο και θέλει να ολοκληρώσει το παραμύθι της ζωής της, προσπαθώντας να κάνει ένα παιδί. Ακόμα και στα πιο δύσκολα πράγματα, πρέπει να βρίσκουμε τον τρόπο να μη χάνουμε το πιο πολύτιμο όπλο μας, το χιούμορ μας. Αυτό ακριβώς μας διδάσκει η Κωνσταντίνα, που παρόλο που έζησε τις πιο δύσκολες στιγμές, το κράτησε και βγήκε νικήτρια. Είναι μια ιστορία, που σαν γυναίκα δεν θέλεις με τίποτα να ζήσεις, αλλά με ένα τέλος που είναι το πλέον αισιόδοξο. Οπως λέει και το έργο,στην πιο δυνατή του στιγμή, αν θέλεις να πετύχεις κάτι, πρέπει εσύ να συνωμοτήσεις ενάντια στο σύμπαν ολόκληρο. Το κείμενο της Κωνσταντίνας είναι αριστουργηματικό, γιατί απλά είναι τελείως ανθρώπινο. Οταν ήρθε η Κωνσταντίνα και είδε την παράσταση, ήταν από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές που έχω ζήσει στο θέατρο, αν σκεφτεί κανείς πως όλα τα πρόσωπα που αφηγείται η ιστορία, είναι υπαρκτά και συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους. Αυτό είναι που προσθέσαμε στο τέλος, το ποίο δεν υπάρχει στο κείμενο της Κωνσταντίνας, το τι συμβαίνει τώρα στους πρωταγωνιστές της ιστορίας. Θέλαμε το τέλος να αναφέρεται στο τώρα. «Η ψιλικατζού» είναι το πιο ύπουλο έργο μου έως τώρα, γιατί έχει πολύ χιούμορ και μπορεί έτσι να τσακίσει ακόμα περισσότερο το θεατή. Η ιστορία είναι μαύρη κι έρχεται κόντρα με το χαρακτήρα της Κωνσταντίνας. Αυτός είναι ο λόγος που θέλαμε να ξέρουν οι θεατές τι συμβαίνει τώρα. Αν μια γυναίκα δει την παράσταση και πάρει κουράγιο, βλέποντας όλα όσα διαδραματίζονται, αυτό θα είναι για μένα το μεγαλύτερο δώρο αυτής προσπάθειας που κάνουμε εδώ».

   Κριτικός θεάτρου δεν είμαι, το να βγαίνει το συναίσθημα σε ένα τέτοιο κείμενο, ίσως δεν είναι και το πλέον θεμιτό, αλλά σαν θεατής έχω να πω πως «Η ψιλικατζού» είναι μια παράσταση που πρέπει να δουν και άντρες και γυναίκες. «Καθόμαστε τρεις άντρες και συζητάμε για ένα καθαρά γυναικείο θέμα. Ολο αυτό που συνέβη πριν ακόμα ανέβει η παράσταση, είναι καθαρά καρμικό. Και το κείμενο και η γνωριμία με την Κωνσταντίνα, η οποία πλέον θεωρείται οικογένεια για μένα και όλα τα μικρά και περίεργα που συνέβησαν από το ξεκίνημα της ιδέας, όπως το τραγούδι της παράστασης», είπε ο Δημήτρης. Πριν κλείσει την πόρτα του Vault, γιατί κανείς μας δεν κατάλαβε πως πέρασε η ώρα, τον ρώτησα τι τον απογοητεύει και τι του δίνει δύναμη. «Απογοητεύομαι από τα καπρίτσια των ανθρώπων και την έλλειψη τιμιότητας. Δύναμη μου δίνουν όλα τα μικρά πράγματα, όπως ένα όμορφο πρωινό, μια καλή συζήτηση…» 

«Η ψιλικατζού» δέχεται τους πελάτες της στο Vault Theatre Plus Μελενίκου 26, από Τετάρτη έως Κυριακή. Είναι το μόνο κατάστημα από το οποίο θα βγουν όλοι όσοι το επισκεφτούν κερδισμένοι… Μεγάλο ευχαριστώ στο Δημήτρη Καρατζιά για την υπέροχη φιλοξενία!

Τα βιβλία της Κωνσταντίνας Δελημήτρου, όπως επίσης και τις υπέροχες ιστορίες της, μπορείτε να τις διαβάσετε στο ιστορικό πλέον blog www.psilikatzoy.blogspot.com

«Οταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, θα κάνεις το παν για να συνωμοτήσεις απέναντι στο σύμπαν…»

Γιώργος Κατσαρός: «Κάποια τραγούδια είναι διαχρονικά, γιατί δεν έχουν γραφτεί καλύτερα…»

 

Exit mobile version