Γιώργος Γιαννόπουλος: «Καθαρά και ξάστερα, γεννήθηκα καλός άνθρωπος»

Παρόλο που τον τίτλο στην κουβέντα μας τον έδωσε ο Γιώργος Γιαννόπουλος, άνετα θα μπορούσε να γίνει κι από όποιον τον γνωρίζει προσωπικά.

Συνέντευξη στον Σπύρο Οικόπουλο

Στο παρελθόν είχα τη χαρά να τον συναντήσω ραδιοφωνικά και το συμπέρασμά μου ήταν ότι εκτός από καλός, είναι πάνω από όλα αληθινός, ειλικρινής και ντόμπρος.

Συναντηθήκαμε στην Ηλιούπολη, όπου είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον νυν Δήμαρχο, Βασίλη Βαλασόπουλο και είπαμε πολλά και ενδιαφέροντα. Ξεκινήσαμε από τα καλλιτεχνικά του νέα και οι εκπλήξεις ήταν μεγάλες.

«Το πρώτο νέο είναι ότι φέτος τελειώνει η τηλεοπτική σειρά “Το σόι σου”. Η απόφαση αυτή αφήνει σε όλους τους συντελεστές μία πίκρα, μία στυφίλα θα έλεγα, σαν γεύση από λεμόνι. Αλλά επειδή πάντα πρέπει να προχωράμε και να δημιουργούμε, η νέα σεζόν θα με βρει εκτός των άλλων και στο θέατρο Ακροπόλ, όπου θα υποδυθώ το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, μία από τις μεγαλύτερες μορφές της ιστορίας μας και νιώθω συγκίνηση και υπερηφάνεια για αυτό».

Προχωρήσαμε την κουβέντα μας με πιο πολιτικές αποχρώσεις και ο Γιώργος μάς μίλησε για αυτή του την απόφαση.

«Οπως γεννιέσαι καλλιτέχνης, γιατρός, ή όλα τα επαγγέλματα, έτσι γεννιέσαι πολιτικός, είναι στο αίμα μας. Πολλοί κατηγορούν τους καλλιτέχνες που παίρνουν μέρος στις εκλογές, αλλά ξεχνούν ότι είναι κι αυτοί ενεργά μέλη της κοινωνίας. Το moto μου είναι ότι ο πολιτισμός και η πολιτική χτίζονται με εργασία, συγνώμη, μπράβο, παρακαλώ και αγάπη.

Αυτά θέλω να περάσω στους συνανθρώπους μας, γι’ αυτό και συμμετέχω ξανά, μετά τη θητεία μου το 2010, όπου εργαστήκαμε και στον τομέα του πολιτισμού, αλλά και στον τομέα των παιδικών σταθμών και στο κέντρο κοινωνικής αλληλεγγύης, το οποίο μάλιστα βραβεύτηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι ένα πολυκέντρο και με ιατρικές αλλά και πολιτιστικές παροχές στους πολίτες. Η εργασία δεν σταματά ποτέ, όλοι και όλα εργάζονται στη φύση.

Όταν σταματά η εργασία, σταματά και η ζωή. Στα άμεσα σχέδια είναι η δημιουργία μιας σχολής θεάτρου, για όλες τις ηλικίες. Το θέατρο απελευθερώνει τον άνθρωπο και τον βοηθά να ανακαλύψει τον πραγματικό εαυτό του. Η σχολή αυτή θα αφορά και σε ανθρώπους που θέλουν να ακολουθήσουν επαγγελματικά την υποκριτική.

Θέλω να προσθέσω κάτι. Η χαρά της Δημοκρατίας είναι η συμμετοχή, είναι η χαρά του να παίρνει μέρος ο καθένας, είτε ως υποψήφιος, είτε ως ψηφοφόρος στη γιορτή αυτή. Ακόμα κι ένα λευκό, ή άκυρο ψηφοδέλτιο, δηλώνει τη συμμετοχή κι αυτό λέω στους ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνώ καθημερινά. Δεν είναι μιζέρια η Δημοκρατία».

Χειμαρρώδης ο Γιώργος, συνέχισε την κουβέντα μας, χαιρετώντας και μιλώντας παράλληλα με τους ανθρώπους που μας πλησίαζαν στο μέρος όπου είχαμε κάτσει.

«Όλα στη ζωή έχουν ένα κόστος κι ένα τίμημα και τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς αυτά. Η απογοήτευση, το κλάμα, το γέλιο είναι μέρος της ζωής και όποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει τίμημα και κόστος, απλά δεν πάει μπροστά κι επαναπαύεται στον τρόπο ζωής του.

Πολλοί κατηγορούν τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στις εκλογές, ή τονίζουν το πιθανό ρίσκο για την καριέρα τους. Απαντώ, λοιπόν το εξής. Όλοι είμαστε εργαζόμενοι, μοχθούμε καθημερινά, όπως κι ο κάθε πολιτικός, είτε είναι γιατρός, εργάτης, η όποιο άλλο επάγγελμα. Μακάρι να μπορούσε σε αυτή τη χώρα να γινόταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας ένας καλλιτέχνης.

Οι καλλιτέχνες έχουν αίσθηση όλων των αισθήσεων, είναι ανοιχτά μυαλά, δεν πετούν στα σύννεφα, όπως πιστεύουν πολλοί άνθρωποι και όσοι τους κατηγορούν, είναι καθαρά λόγω ζήλιας, ή έλλειψης μυαλού. Ειδικά μερικοί που πιστεύουν ότι είναι δημοσιογράφοι και γράφουν πως όλα γίνονται για να βγάλουμε λεφτά. Το μεράκι μου είναι αυτό και δουλειά έχω, ώστε να μπορώ να ζω αξιοπρεπώς.

Φαντάσου πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν είχαμε Πρόεδρο της δημοκρατίας τον Ελύτη, για παράδειγμα. Άλλωστε είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι το κράτος δεν δέχεται για ενόρκους, στο δικαστήριο, τις ιερόδουλες και τους ηθοποιούς.

Αυτή είναι η Ελλάδα, που τρώει τα παιδιά της κι όπως έγραψε και ο Άγγελος Σικελιανός “Κι ακόμη ξέρω, πως για τις σπονδές και το τάμα του νέου Ναού π’ ονειρευτήκαμε για σένα Ελλάδα, μέρες και νύχτες, τόσα αδέλφια σφάχτηκαν ανάμεσό τους, όσα δε σφάχτηκαν αρνιά ποτέ για Πάσχα”. Για να γράψει κάποιος κάτι τέτοιο, πρέπει να είναι σε άλλο επίπεδο, με μυαλό πιο μπροστά από την εποχή του και με όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση».

Ο Γιώργος μού έδωσε να διαβάσω ένα κείμενό του, γραμμένο το 2010 με τίτλο «Μια καλημέρα κι ένα μπράβο». Το έγραψε όταν είχε προσκληθεί από τον Δήμαρχο Βασίλη Βαλασόπουλο σε μια ημερίδα για τον πολιτισμό και ήταν η αφορμή για την τότε συμμετοχή του στις εκλογές και τη μετέπειτα θητεία του στο δημοτικό συμβούλιο.

Σκεπτόμενος τον πιθανό όγκο του συγκεκριμένου άρθρου κι ακούγοντας όσα μαγνητοφώνησα στην κουβέντα μας, αποφάσισα να το προσθέσω, κάπως σαν αντί επιλόγου… πιστεύω πως όσα ακολουθούν είναι η απόλυτη αλήθεια του Γιώργου Γιαννόπουλου και άφθονη τροφή για σκέψη, για όλους μας…

Πολιτισμός είναι, να δίνεις, για να πάρεις. Δεν σου χρωστάει τίποτα κανένας. Εσύ χρωστάς, γιατί είσαι τυχερός που υπάρχεις. Μέσα στην δισεκατομμυριούχα σύμπτωση, ενώθηκε το σπέρμα του πατέρα σου και το ωάριο της μάνας σου, και εσύ είσαι εδώ και μιλάμε.

Πολιτισμός είναι να αγαπάς τον πατέρα και τη μάνα σου, γιατί δεν θα υπήρχες.

Πολιτισμός είναι να σέβεσαι τον εαυτό σου, για να σε σέβονται και οι άλλοι.

Πολιτισμός είναι να προσέχεις το σαρκίο σου, να το γυμνάζεις, γιατί εκεί μέσα κατοικούν η καρδιά, η ψυχή και το μυαλό σου.

Πολιτισμός είναι να αγαπάς τον εαυτό σου, για να σε αγαπάνε και οι διπλανοί σου.

Πολιτισμός είναι, αν δεν αισθάνεσαι καλά με την πάρτη σου και αισθάνεσαι μειονεκτικός, οφείλεις να κάνεις το μειονέκτημά σου, πλεονέκτημα.

Πολιτισμός είναι να κατακτάς αυτό που θέλεις, γιατί τα αγαθά κόποις κτώνται.

Πολιτισμός είναι να αγωνίζεσαι για σένα και για τον συνάνθρωπό σου.

Πολιτισμός είναι να σκέφτεσαι θετικά και όχι μίζερα και κακιασμένα.

Πολιτισμός είναι να βλέπεις με μαθηματική σκοπιά τα πράγματα. Να πολλαπλασιάζεις το θετικό και να διαιρείς το αρνητικό.

Πολιτισμός είναι να θυμάσαι ότι είσαι και ολίγον ζώο. Γιατί το ζώο τρώει μόνο όταν πεινάει και ορμάει μόνο όταν του ορμήσεις.

Πολιτισμός είναι να έχεις μέτρο. Να γνωρίζεις την αξία σου, αρκεί. Μέχρι εδώ. Μην γίνεσαι φαταούλας.

Πολιτισμός είναι αυτά που λες, αυτά να κάνεις.

Πολιτισμός είναι να αγαπάς και να σέβεσαι την εργασία που παράγεις. Γιατί από αυτήν ζεις.

Πολιτισμός είναι να σέβεσαι όλες τις ηλικίες, γιατί πρώτα ο Θεός, θα περάσεις κι εσύ από αυτές.

Πολιτισμός είναι να περνάς στο απέναντι πεζοδρόμιο τον ανήμπορο και τον ηλικιωμένο, γιατί πολύ απλά θα έρθει και η σειρά σου.

Πολιτισμός είναι να σέβεσαι την πόλη που περπατάς, γιατί είναι το μεγάλο σου σπίτι. Κράτα για λίγα λεπτά ακόμα χριστιανέ μου, το παλιόχαρτο που κρατάς στα χέρια σου, γιατί σε περιμένει ένας ωραίος κάδος.

Πολιτισμός είναι να έχεις ευγένεια και χαρά. Δώσε προτεραιότητα στο συμπολίτη σου όταν οδηγείς, γιατί κι εσύ θα την χρειαστείς. Ασε που έτσι μπορεί να γνωρίσεις και κάποιον άνθρωπο και που ξέρεις, μπορεί να γίνει ο άνθρωπος της ζωής σου.

Πολιτισμός είναι να έχεις υπομονή και καρτερικότητα. Μη μου ξανακορνάρεις στο φανάρι, όταν δεν έχει ακόμα καν ανάψει το πράσινο και είμαι και το δέκατο αυτοκίνητο στην σειρά, γιατί μου διαλύεις το νευρικό μου σύστημα, κοριτσάκι μου και σμπαραλιάζεις και το δικό σου.

Πολιτισμός είναι να λες απλόχερα ευχαριστώ, συγνώμη, παρακαλώ και να δίνεις αγάπη. Είναι τζάμπα.

Πολιτισμός είναι να λες καλησπέρα και καλό πρωί. Γιατί μια καινούργια μέρα θα έρθει.

Πολιτισμός είναι, μια καλημέρα είναι αυτή. «Πες τη κι ας πέσει χάμω». Κάποιος που την έχει ανάγκη, θα την βρει και θα την πάρει.

Πολιτισμός είναι να λες συνέχεια μπράβο, για το θαύμα που ζεις και υπάρχεις. Χτύπα τα χέρια σου και χειροκρότησε, έστω και τον  εαυτό σου.

Με τον Γιώργο είπαμε πολλά, καλλιτεχνικά, προσωπικά και οικογενειακά, με αγάπη και μεγάλη συγκίνηση.

Κράτησα το κείμενό του, καθώς η πόλη του, η Ηλιούπολη, όπως και η πόλη του καθενός από εμάς, τελικά πολιτισμό και αληθινό χαμόγελο χρειάζεται. Και ο Γιώργος τα προσφέρει απλόχερα και τα δύο… Τον ευχαριστώ για το χρόνο και την καλή του διάθεση και του εύχομαι όλα τα καλά, όπως εκείνος τα ορίζει στη ζωή του!