Νάσος Ηλιόπουλος στο Sportime: «Αξίζει να αγωνιστείς για την Αθήνα»

Με τον Νάσο Ηλιόπουλο, υποψήφιο για τη Δημαρχεία στο Δήμο της Αθήνας, βρεθήκαμε σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, το Καλλιμάρμαρο και κουβεντιάζοντας, φτάσαμε στο Παγκράτι, για να πιούμε έναν καφέ και να συζητήσουμε δημοτικά και όχι μόνο.

Όπως σε κάθε συζήτηση με πολιτικές αποχρώσεις, το αρκτικόλεξο του ονόματός του έκανε την εμφάνισή του, με την απόλυτη, εννοείται ελευθερία να σχολιάσει την κάθε λέξη.

Νεολαία: «Η λέξη στην οποία συμπυκνώνεται η αντίφαση της ελληνικής κοινωνίας. Από τη μια ακούς «να έρθουν νέοι άνθρωποι» και από την άλλη «δίχως εμπειρία πού πας;». Βλέπω αγγελίες για δουλειά: «Ζητείται σερβιτόρος, νέος 18-20 ετών με εμπειρία». Και προφανώς η ίδια αντίφαση διαπερνά και τη συζήτηση γύρω από τα δημόσια αξιώματα. Να τελειώνουμε με όλο αυτό. Οι συνομήλικοί μου δεν είναι πειραματόζωα. Είναι η γενιά που έχει τις ικανότητες και την επάρκεια να δημιουργήσει μία πόλη από την αρχή. Και η πόλη πρέπει να τους παρέχει χώρο και δυνατότητες κρατώντας τους στην πόλη. Μία πρόταση για αυτό; Κοινωνική κατοικία για νέα ζευγάρια Αθηναίων».

Αυτοδιοίκηση: «Εργαλείο στα χέρια των πολλών για να αλλάξουμε τις ζωές μας. Θέλουμε έναν Δήμο που θα δίνει περισσότερα σε όσους ζουν και εργάζονται εδώ. Η αυτοδιοίκηση είναι το πεδίο που μπορούμε να κάνουμε θαύματα και να δοκιμάσουμε αυτό που μέχρι χτες φάνταζε ανεδαφικό».

Στόχος: «Αθήνα, πόλη ανοιχτή, προσβάσιμη, ασφαλής. Δίχως να φοβόμαστε τις αντιφάσεις της που συνιστούν τον πυρήνα της γοητείας της. Στόχος μας, η Αθήνα από την αρχή.

Ορια: Η προϋπόθεση της ελευθερίας. Να προσπαθήσω να χρησιμοποιήσω τη λέξη σε μια πρόταση; Ο Δήμος να θεσπίσει όρια στην ανεξέλεγκτη βραχυχρόνια μίσθωση που οδηγεί σε αύξηση των ενοικίων και στην έξωση των παλιών κατοίκων από ολόκληρες γειτονιές».

Συμμαχία: «Ταλαιπωρημένη έννοια. Αν έχουμε κοινό στόχο, τότε ναι μπορούμε να συμμαχήσουμε. Αλλιώς πρόκειται για μια άλλη λέξη από «σ»: συναλλαγή. Καμία συναλλαγή με όσους θέλουν Αθήνα από τα παλιά. Συμμαχία, συζήτηση, συνδιαμόρφωση και συναντίληψη με όσους και όσες θέλουν μία Αθήνα από την αρχή».

Ηγεσία: «Να μην κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου. Ο καθένας και η καθεμία από εμάς είναι ένας ηγέτης της καθημερινότητάς του. Στην πολιτική αυτό μεταφράζεται στο να υπερασπίζεσαι τα συμφέροντα των πολλών ενάντια στις συντηρητικές αδράνειες και τους οικονομικά ισχυρούς».

Λάθος: «Εχω κάνει. Οχι μόνο ένα! Συνήθως το λάθος από μόνο του δεν είναι καταστροφή. Αυτό που είναι καταστροφικό είναι να το καταχωνιάζει κανείς ή να επιμένει ότι εν τέλει είχε πάντα δίκιο».

Ιεραρχία: «Πιστεύω στην ιεράρχηση των στόχων, όχι στην ιεραρχία ως ένα σύστημα αυστηρής γραφειοκρατικής δομής. Ιεραρχώ ότι στην Αθήνα χρειαζόμαστε άμεσα ένα τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων γιατί το 2020 θα κλείσει ο ΧΥΤΑ Φυλής και θα βρεθούμε πνιγμένοι στα σκουπίδια. Θεωρώ «λάθος» ότι ο κύριος Μπακογιάννης ενσωματώνει στο ψηφοδέλτιό του την «ιεραρχία» της σημερινής διοίκησης Καμίνη επειδή στην πράξη αυτή η «ηγεσία» αποδείχθηκε αναποτελεσματική».

Όπλα:« Πάντα μου άρεσε εκείνη η φωτογραφία που ένας πιτσιρικάς βάζει ένα λουλούδι στην κάνη ενός όπλου. Γιατί δείχνει πιο είναι το πραγματικό μας όπλο: η δημιουργικότητα».

Παλαιοκομματισμός: «Μίζα, διαπλοκή, οικογενειοκρατία, πολιτική για τους λίγους, ξύλινος λόγος, γενικολογίες, έλλειψη πραγματικού σχεδίου. Μπλιαχ».

Οικοδόμημα: «Η λέξη που αποτυπώνει τη συνάντηση του σχεδίου και του οράματος. Ενα οικοδόμημα προϋποθέτει και τα δύο. Να σκεφτούμε την Αθήνα από την αρχή και να έχουμε ένα σχέδιο για να φτάσουμε εκεί. Ανέφερα πριν λίγο την κοινωνική κατοικία για νέα ζευγάρια Αθηναίων. Το να είναι ο στόχος μας αυτός, δεν αρκεί. Εχουμε το σχέδιο για το πώς αυτό μπορεί να γίνει: καταγραφή των εγκαταλελειμμένων ακινήτων του δήμου, μελέτες μηχανικών, χρηματοδοτικά εργαλεία για τις εργασίες ανακατασκευής».

Υποστήριξη: «Η πιο ελπιδοφόρα εικόνα της αθηναϊκής ζωής είναι εκείνα τα χέρια που απλώνονται σε όποιον ή όποια έχει την ατυχία να πέσει στο πεζοδρόμιο. Αυτή η στάση πρέπει να διαπεράσει την καθημερινότητά μας. Υποστήριξη σε όσους και όσες έχουν ανάγκη».

ΛΟΑΤΚΙ: «Είπα ότι θα είμαι χαρούμενος να τελέσω τον πρώτο γάμο ομόφυλου ζευγαριού στην Αθήνα και έπεσαν κάποιοι να με φάνε. Ειλικρινά, καμία «συμμαχία» με τους ομοφοβικούς και τους σεξιστές. Το να υπερασπίζεσαι τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα δεν θα έπρεπε να αποτελεί είδηση το 2019».

Οικολογία: «Πράσινο, ποιότητα ζωής, καθαρή πόλη. Να σκεφτούμε τις 400 ταράτσες των σχολείων της Αθήνας ως πράσινα σημεία. Να δουλέψουμε για διαλογή των απορριμμάτων στην πηγή και ανακύκλωση. Να κατοχυρώσουμε τα μεγάλα πάρκα που περιμένουμε εδώ και χρόνια. Η οικολογία δεν είναι λεπτομέρεια της ζωής μας. Είναι η ζωή μας».

Συμβουλή: «Επιτρέπεται να πέσεις. Επιβάλλεται να σηκωθείς».

«Προσβασιμότητα στην πόλη»

Τελειώνοντας το αρκτικόλεξο, συνεχίσαμε την κουβέντα μας, ξεκινώντας από τα μέσα μεταφοράς κι όλους τους τρόπους μετακίνησης μέσα στην πόλη και ο Νάσος μάς είπε. «Υπάρχει ένα κεφάλαιο που λέγεται προσβασιμότητα στην πόλη, κυρίως για τους συνανθρώπους μας με αναπηρία, ή για εκείνους που υποφέρουν από κάποιον τραυματισμό. Η πόλη όπως είναι, κρατάει αυτούς τους ανθρώπους στο σπίτι. Tα πεζοδρόμια, είναι ανύπαρκτα, αλλά και επικίνδυνα, ειδικά όταν βρέχει. Σαν ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, η Αθήνα οφείλει να έχει ουσιαστική και δομημένη δημοτική συγκοινωνία, άμεσα συνδεδεμένη με τα μέσα σταθερής τροχιάς, τον ηλεκτρικό και το μετρό. Θα συμβάλει στην «επικοινωνία» διαφορετικών γειτονιών. Παράλληλα, προτείνουμε την λειτουργία του μετρό σε 24ωρη βάση τα σαββατοκύριακα. Αυτό δεν είναι κάτι απαγορευτικό, καθώς και νέες θέσεις προκηρύσσονται, αλλά σίγουρα, για τις συγκεκριμένες μέρες είναι το ασφαλέστερο μέσο μετακίνησης. Σαφώς, δεν είναι όλα στην αρμοδιότητα του Δήμου, αλλά οφείλει να επεμβαίνει με όποιον τρόπο μπορεί, ακόμη και συμβουλευτικό».

Σαν άνθρωπος του ραδιοφώνου, δεν γινόταν να μην ρωτήσω για τον «Αθήνα 984». «Αυτή τη στιγμή είναι ένας οργανισμός που κάθε χρόνο εμφανίζει έλλειμμα. Εχουν ακουστεί διάφορες φήμες, σχετικά με την εξυγίανσή του. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει δημοτική ραδιοφωνία. Απαιτείται ο σταθμός της πόλης, να είναι σταθμός όλων των πολιτών και φυσικά να γίνεται χρηστή οικονομική διαχείριση. Ο Δήμος μπορεί να κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και να βρεθεί τρόπος και επιβίωσης, αλλά και εξυγίανσης, χωρίς να υπάρχουν επιπτώσεις στους εργαζομένους».

Στη συνέχεια, τον ρώτησα για ένα φαινόμενο της εποχή μας, το Airbnb και μας σχολίασε. «Η βραχυχρόνια μίσθωση έχει και θετικές και αρνητικές όψεις. Στην εποχή της κρίσης, μικροί ιδιοκτήτες, αλλά και οι ίδιες οι γειτονιές επωφελήθηκαν. Υπάρχουν όμως και μεγάλοι παίκτες στο χώρο, που ουσιαστικά κάνουν real estate. Σε άλλες πρωτεύουσες έχει αντιμετωπιστεί το ζήτημα. Η λύση είναι μία και αυτή είναι τα όρια. Να μην επιτρέπεται σε νομικά πρόσωπα να χρησιμοποιούν βραχυχρόνια μίσθωση αλλά μόνο σε φυσικά. Σε κάθε ΑΦΜ να αντιστοιχούν για παράδειγμα μέχρι δύο διαμερίσματα. Παράλληλα, να μπει όριο ημερών. Δυστυχώς, μέχρι τώρα ο Δήμος της Αθήνας δεν έχει γνώμη για το ζήτημα. Ουσιαστικά αμφισβητείται το δικαίωμα στην κατοικία, παρόλο που καλύφθηκε το φορολογικό κενό, νομικά».

«Το παν είναι να υπάρχει αξιοπρέπεια για όλους»

Προχωρήσαμε στο θέμα των άστεγων συμπολιτών, ρωτώντας για το αν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν κτίρια του Δήμου, ή ξενοδοχεία τα οποία δεν λειτουργούν. «Ο Δήμος έχει πολύ σημαντικό κτιριακό απόθεμα, αλλά ακόμα δεν έχει γίνει η πλήρης καταγραφή του. Πρέπει να υπάρχει στοχευμένη πολιτική στο θέμα της παροχής κατοικίας, για παράδειγμα σε νέα ζευγάρια. Το Γραφείο Στέγασης πρέπει να λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα, δημιουργώντας ακόμα και ενεργειακές κοινότητες, βοηθώντας ομάδες συνανθρώπων, που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Το παν είναι να υπάρχει αξιοπρέπεια για όλους. Υπάρχουν χώροι διαθέσιμοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για στέγαση, αλλά και για δημιουργία πάρκων και χώρων αναψυχής. Ζωντανεύουν πολλά σημεία της πόλης και αυτομάτως αυξάνεται και το αίσθημα ασφάλειας». Εκεί ο Νάσος συμπλήρωσε και το ρόλο που θα πρέπει να έχει η Δημοτική Αστυνομία. «Δεν πρέπει να αντικαθιστά σε καμία περίπτωση το ρόλο και τις αρμοδιότητες της Αστυνομίας, ούτε να έχει και εισπρακτικό ρόλο, αλλά να προστατεύει τους ελεύθερους χώρους της πόλης, όπως παράνομες καταλήψεις πεζοδρομίων και κυρίως τους χώρους και τους τρόπους πρόσβασης των ΑμεΑ».

Μιλώντας για συμμαχίες, αλλά και κόντρες, ο Νάσος μάς είπε. «Μπορώ να συζητήσω με τον οποιοδήποτε για το καλό του Δήμου και των πολιτών, εκτός από τη Χρυσή Αυγή. Επίσης, δεν θα έκανα ποτέ συμμαχίες συναλλαγής, οποιασδήποτε φύσης, γιατί είναι κάτι τελείως ευκαιριακό και κυρίως, έξω από το χαρακτήρα μου». Δεν θα δίσταζε να εναντιωθεί στην Κυβέρνηση, αν επρόκειτο για το καλό του Δήμου. «Είναι λάθος να πιστεύει κάποιος, πως όποιος ανήκει σε κάποια παράταξη, πρέπει να συμφωνεί απόλυτα με την οποιαδήποτε γραμμή έχει ορίσει αυτή. Εχω μάθει να είμαι σε ένα χώρο με πολλές αντιλήψεις. Δεν θα αυτοπροσδιοριζόμουν πολιτικός, αλλά πάντα ήθελα να συμμετέχω στα κοινά, για το καλό όλων, ακόμα κι αν υπάρχουν διαφωνίες με τον οποιοδήποτε. Θα εκφραζόμουν ανοιχτά για όλες τις απόψεις μου, υπερασπίζοντας την πόλη μου».

Κλείνοντας την κουβέντα μας, ζήτησα τη γνώμη του Νάσου για το φαινόμενο της εποχής μας, τα social media. «Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται πλέον να φανταστούν τη ζωή τους, χωρίς αυτά. Φυσικά και ο καθένας τα χρησιμοποιεί με το δικό του τρόπο και για τους δικούς του λόγους και πολλές φορές αντανακλούν και την προσωπικότητα του καθενός, αλλά και τις παθογένειες της κοινωνίας μας».

Κάπως έτσι, ο καφές μας τελείωσε και ήταν μια ξεχωριστή και άκρως ενδιαφέρουσα εμπειρία η κουβέντα μας με το Νάσο Ηλιόπουλο. Τον ευχαριστώ για το χρόνο και την καλή του διάθεση, να μιλήσουμε για πολλά…