Στράτος Τζώρτζογλου: «Η αγάπη είναι ίσως η μόνη προσευχή που ακούγεται»

Πριν από αρκετά χρόνια, σε μια επίσκεψή μου στο σινεμά, παρακολούθησα μια ταινία που μου άφησε το στίγμα της μέσα μου. Ηταν «Η φανέλα με το 9» στην οποία πρωταγωνιστούσε μια ξεχωριστή νεαρή φυσιογνωμία, που στην υπόθεση του έργου κυνηγούσε ένα όνειρο, με όλες τις πιθανές διαδρομές που μπορεί να έχει κάτι τέτοιο.

Η χαρά και η τιμή ήταν πολύ μεγάλη, όταν συναντήθηκα μετά από χρόνια, με τον ηθοποιό που με ταξίδεψε εκείνο το κινηματογραφικό βράδυ. Ο Στράτος Τζώρτζογλου βρισκόταν απέναντί μου και ο τίτλος που έδωσε στην κουβέντα μας, απεικονίζει όλα όσα είπαμε.

Η πρώτη ερώτηση, μιλώντας με σχεδόν αθλητικούς όρους, είχε να κάνει με την αγαπημένη του θέση στην τέχνη, ηθοποιός, σκηνοθέτης, ή δάσκαλος. «Η θέση που μου ταιριάζει είναι η θέση του σέντερ φορ, δε θα μπορούσα να είμαι μόνο προπονητής. Φτάνοντας σε μία ηλικία, όπου μπορεί κάποιος να μεταδώσει την πείρα του σε νεότερους, μπορεί να το κάνει ως ηθοποιός. Γι’ αυτό δημιούργησα ένα θεατρικό εργαστήρι, το οποίο μου δίνει τη δυνατότητα να συνομιλήσω με άλλους ανθρώπους, που μπορεί να είναι και απλοί ερασιτέχνες και μαζί να εξερευνήσουμε μαζί αυτό που λέγεται άνθρωπος και χαρακτήρας του ανθρώπου. Από μικρός παρατηρούσα κι έβλεπα ότι σε όλους υπήρχαν διάφορες πτυχές, που αργότερα στη ζωή μου κατάλαβα ότι είναι οι υποπροσωπικότητες του καθενός. Ολο αυτό με οδήγησε στο να γίνω ηθοποιός, προσπαθώντας πρώτα από όλα να ανακαλύψω εμένα. Θεωρώ τον εαυτό μου ονειρευτή. Ο ονειρευτής, σε αντίθεση με τον ονειρευόμενο είναι αυτός που κάνει πράξη όσα οραματίζεται. Οπως είχε πει και ο Κουν, πρέπει να πιστεύουμε στα θαύματα, για να γίνονται θαύματα. Αυτή θεωρώ και την αρχή της πραγματικής ζωής, όταν συμβαίνει κάτι που οι περισσότεροι θεωρούν θαύμα».

Η εξήγηση στον τίτλο που έδωσε ο Στράτος ήρθε αμέσως μετά. «Η πραγματική ταπεινότητα είναι όταν καταφέρει κάποιος να σπάσει το εγώ του και να μπει στο εμείς. Εκεί μπορείς να ανακαλύψεις ότι δεν υπάρχουν όρια και ότι η αγάπη δεν είναι τελικά συναίσθημα, αλλά πράξεις. Θεωρώ παραίτηση να ζει ο οποιοσδήποτε σε μια ζώνη άνεσης, χωρίς να αλλάζει την πραγματικότητά του και να κάνει κάτι ωφέλιμο. Σε όλα πρέπει να υπάρχει πάθος και είναι ο λόγος που δεν εκτιμώ ιδιαίτερα τις ιδιοφυίες, που θεωρούν εύκολο να τα καταφέρουν, σε αντίθεση με αυτούς που βυθίζονται στον εαυτό τους και προσπαθούν να βρουν κάτι όμορφο μέσα τους και να το επικοινωνήσουν. Ταλέντο είναι να έχει κάποιος ισχυρά όνειρα και να παλεύει για αυτά. Τα έχω ζήσει όλα αυτά από μικρός, ζώντας απίστευτες δυσκολίες, ακόμα και στον τομέα της διαβίωσης και παραμένω η φανέλα με το 9».

Τι φοβάται ο Στράτος Τζώρτζογλου; «Να μη με πιάσει αλαζονεία, έστω εν’ αγνοία μου γιατί θα οδηγηθώ σε λάθη και για μένα, αλλά κυρίως σε όσους είναι δίπλα μου. Βέβαια, σημασία δεν έχει πόσες φορές πέφτεις, αλλά πόσες φορές σηκώνεσαι». Τον ρώτησα για επιλογές για τις οποίες μετάνιωσε. «Αν τα δω με πρότυπο τελειότητας, έχω κάνει εκατομμύρια λάθη. Στην πορεία είδα ότι τα λάθη με οδήγησαν σε εμπειρίες και τελικά σε αυτόν που είμαι τώρα. Η επιτυχία είναι να είσαι μέσα στο γήπεδο και να συνεχίζεις να παίζεις μπάλα, ακόμα κι αν ο διαιτητής σφυρίξει τη λήξη του αγώνα. Πρέπει να αγωνιζόμαστε συνεχώς, γιατί τελικά η ψυχή είναι αυτή που ακούγεται στο σύμπαν. Δεν υπάρχει απόλυτο στο καλό και το κακό, άρα δεν μπορώ να πω για καλές και κακές επιλογές. Ειδικά όταν έφυγα στην Αμερική με το γιο μου, έσπασα του φόβους μου, την όποια αυταρέσκεια που ίσως είχα, παρόλο που ήταν δύσκολη η οικονομική κατάσταση και άγνωστοι μεταξύ αγνώστων διατηρήσαμε την ψυχή μας». Πως αντιδρά διαβάζοντας όσα γράφονται για εκείνον; «Μπορεί να πληγωθεί η ματαιοδοξία, αλλά να τονωθεί η ηθική. Ολα εξαρτώνται από σκοπιά το βλέπει κάποιος. Εχουν γραφτεί και καλά και άσχημα και πολλές φορές έχω δώσει λαβή για σχόλια κάθε είδους, αλλά έτσι είναι η προσωπικότητά μου. Δεν ασχολούμαι με το πρόβλημα, ασχολούμαι με τη λύση, άρα φροντίζω να γίνομαι πιο προσεκτικός. Γι’ αυτό και απαντώ σε όλες τις ερωτήσεις, γιατί δεν έχω να ντραπώ για κάτι».

Στράτος Τζώρτζογλου: «Και ο αστυνόμος και ο ληστής»

Ο Στράτος θεωρεί την υποκριτική τεράστια μορφή ψυχανάλυσης κι εξομολόγησης. «Πρέπει να γίνεις και ο αστυνόμος και ο ληστής… και ο καλός και ο κακός… Αυτό συμβαίνει και στη νέα μου παράσταση «Φαέθων», όπου ο ρόλος μου είναι όλα όσα μισώ και δεν θα έκανα ποτέ στη ζωή μου. Οτιδήποτε βγαίνει στο φως απελευθερώνεται. Αυτό κάνει η υποκριτική, σε κάνει να αποβάλλεις τα βάρη και τα σκοτεινά σημεία και κρατάς μόνο τη φλόγα, που όλοι οι άνθρωποι έχουμε. Η υποκριτική μου προσφέρει πραγματική ευτυχία, ελευθερία και γνώση. Εκεί είναι το γήπεδό μου και θα είναι μέχρι το τέλος, όπως με δίδαξε ο Κουν, στο κορυφαίο μάθημα ζωής, στον αποχαιρετισμό μας πριν φύγει από τη ζωή, προσπαθώντας να μου μεταλαμπαδεύσει κάθε ίχνος γνώσης και σκηνοθετώντας τη σκηνή που δεν πρόλαβε…». Την τηλεόραση, το θέατρο, αλλά και το σινεμά τα θεωρεί παιδιά και δεν μπορεί να ξεχωρίσει κάποιο, σαν προτίμηση. «Ολα προσφέρουν κάτι πολύτιμο και όλα έχουν τη στιγμή τους. Σημασία για μένα έχει πάντα με ποιους δουλεύεις, όπως και οι συνθήκες, ακόμα και χρονικές. Ο Παντελής Βούλγαρης στη «Φανέλα με το 9» δεν με επέλεξε τότε λόγω υποκριτικής ικανότητας, αλλά λόγω της περίεργης σπίθας της νιότης που είχε το βλέμμα μου, από τα προσωπικά μου βιώματα στον Πειραιά, όπου ζούσα. Τώρα, φυσικά και δεν θα μπορούσα να το ξανακάνω, όχι μόνο ηλικιακά, αλλά γιατί πολλά έχουν αλλάξει από τότε…ακόμα και το ίδιο το λιμάνι που είναι ο τόπος που  λατρεύω, ακόμα και το βλέμμα μου από τότε, μέχρι τώρα».

Μιλώντας για η συγκεκριμένη ταινία, ο Στράτος τη συνέδεσε με τα περίεργα της ζωής. «Επαιζα παράλληλα και στον «Ηχο του όπλου» στο θέατρο, αλλά σε ένα γύρισμα τραυματίστηκα κι έπρεπε να με αντικαταστήσουν στο θέατρο. Αυτό μου κόστισε πολύ, αλλά ήταν η χρονική συγκυρία που ο Θόδωρος Αγγελόπουλος με επέλεξε για το «Τοπίο στην ομίχλη», όπου αν συνέχιζα στην παράσταση, δεν θα μπορούσα να συμμετέχω. Είναι αυτά τα περίεργα της ζωής, με τη χαρά, τη λύπη, την κατακραυγή και το θρίαμβο να είναι αναπόσπαστα κομμάτια της. Ποιο είναι το όνειρο του ονειρευτή Στράτου; «Είναι πάντα το επόμενο! Θέλω να κάνω «Βάκχες» στο κέντρο του Μανχάταν, σε ένα περίεργο πάντρεμα με την «Αθεοφάνεια», που περιγράφει τον ξεπεσμένο και κακοποιημένο Διόνυσο,  και η νέα παράσταση «Φαέθων» στη Θεσσαλονίκη.

Ο Στράτος Τζώρτζογλου μετά από 30 χρόνια; «Θέλω να δω το παιδί, ή τα παιδιά μου ευτυχισμένα και πετυχημένα. Μέσω της διδασκαλίας να έχω δει την εξέλιξη των ανθρώπων και κυρίως να συνεχίσω να είμαι ηθοποιός». Λίγο πριν τελειώσει την κουβέντα μας, ρώτησα το Στράτο κάτι απόλυτα της εποχής μας, που έχει να κάνει με τα social media. Κι αυτό, γιατί το όνομα που χρησιμοποιεί είναι Ευστράτιος και ήθελα να μάθω το γιατί και μας απάντησε γελώντας. «Αν το έκανα πιο νέος, θα με έλεγαν ψώνιο. Τώρα είμαι ελεύθερος και μπορώ να το γράψω όπως ακριβώς θέλω…».

Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον Στράτο Τζώτζογλου για το χρόνο του, την καλή του διάθεση και να του ευχηθώ να φοράει πάντα τη «Φανέλα με το 9», παραμένοντας μαχητής και ονειρευτής…

Info

ΦΑΕΘΩΝ. του Δημήτρη Δημητριάδη, για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη.

Σκηνοθεσία: Θάνος Νίκας
Παίζουν: Στράτος Τζώρτζογλου, Θεανώ Αμοιρίδου, Νίκος Ράμμος, Κατερίνα Συναπίδου, Ελευθερία Μαυρίδου

Παραστάσεις: 3-26 Μαΐου  Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης

https://www.facebook.com/Stratos-Tzortzoglou-Acting-Workshop-499227150213863/

https://stratostzo.com/

http://dionysusfest.com/