Η εικόνα του Αδόλφου Χίτλερ έχει αποτυπωθεί στην ιστορία με τρόπους που ξεπερνούν την πολιτική και τον πόλεμο. Ήταν ένας άνθρωπος που κατάφερε να σαγηνεύσει τα πλήθη, να ανελιχθεί στην εξουσία και να πυροδοτήσει μια από τις φονικότερες συγκρούσεις της ανθρωπότητας. Αυτό οδηγεί σε ένα ερώτημα που προκαλεί διαμάχες: πόσο ευφυής ήταν στην πραγματικότητα;
Δεν υπάρχει κανένα επίσημο τεστ IQ που να είχε υποβληθεί ο ίδιος. Ωστόσο, οι ψυχολόγοι και ιστορικοί έχουν προσπαθήσει να εκτιμήσουν τη νοημοσύνη του αναλύοντας τον τρόπο σκέψης, τη στρατηγική του αντίληψη και τις επικοινωνιακές του δεξιότητες. Οι εκτιμήσεις για το IQ του κυμαίνονται μεταξύ 120 και 140, μια κλίμακα που θεωρείται ανώτερη από τον μέσο όρο, αλλά όχι ιδιοφυής. Ήταν πραγματικά τόσο έξυπνος ή μήπως η επιτυχία του στηρίχθηκε σε άλλα χαρακτηριστικά;
Ο Χίτλερ δεν ήταν στρατιωτική ιδιοφυΐα. Συχνά λάμβανε αποφάσεις βασισμένες στην ιδεολογία του και όχι στη στρατηγική λογική, κάτι που αποδείχθηκε καταστροφικό για τη Γερμανία. Επέμεινε σε επιθέσεις που δεν είχαν λογική βάση, αρνήθηκε να ακούσει τους έμπειρους στρατηγούς του και τελικά οδήγησε τις δυνάμεις του στην καταστροφή. Παρ’ όλα αυτά, η ικανότητά του να πείθει, να χειραγωγεί και να δημιουργεί ένα σχεδόν θρησκευτικό δέσιμο με το κοινό του, δείχνει ένα υψηλό επίπεδο συναισθηματικής νοημοσύνης και ικανότητας χειρισμού των ανθρώπων.
Το ερώτημα για το IQ του Χίτλερ δεν έχει μία ξεκάθαρη απάντηση. Δεν ήταν ένας άνθρωπος με ακαδημαϊκή ιδιοφυΐα, ούτε με την καθαρή στρατηγική σκέψη ενός Ναπολέοντα. Ήταν, όμως, αδίστακτος, διεισδυτικός και ικανός να διαβάζει τα συναισθήματα των άλλων με τρόπο που τον έκανε εξαιρετικά επικίνδυνο. Και ίσως, τελικά, αυτή η μορφή «ευφυΐας» να ήταν η πιο καταστροφική απ’ όλες.