Τι βλέπει στο όνειρό της η Χάρις Αλεξίου

Η Χάρις Αλεξίου εκτός από χαρισματική, πολυδιάστατη καλλιτέχνιδα είναι και απολαυστική συνομιλήτρια.

Πέρα από ευφυία και γρήγορη αλλά «ψαγμένη» συνάμα ατάκα διαθέτει πηγαίο χιούμορ και αυτοσαρκασμό.

Έτσι οι συνομιλίες μαζί της καταντούν απολαυστικές.

Φαντάζομαι αυτό θα αισθάνθηκε για μια ακόμη φορά και η πολύπειρη δημοσιογράφος και γνώριμη της Αλεξίου, Γιώτα Συκκά, στη συνέντευξή τους που δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Καθημερινή (02.03.2025).

Εκεί μεταξύ άλλων η Αλεξίου αναφέρθηκε στο όνειρό της και στα επόμενα θεατρικά σχέδιά της.

Σας μεταφέρω το σχετικό απόσπασμα με τα λόγια της Αλεξίου και τις «γέφυρες» της Συκκά:

Την παραξενεύει το έντονο ενδιαφέρον του κοινού μετά το «Maestro» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. «Βλέπω νέους να προσπαθούν να με προσεγγίσουν. Κάτι έγινε και φούντωσε η αγάπη του κόσμου». Κι όμως, αυτό εκδηλώθηκε σαν προστατευτική αγκαλιά ήδη το 2020, όταν δήλωσε ότι δεν μπορεί να τραγουδήσει όπως πριν. «Νομίζω ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από σταθερότητα. Εχουμε την ανάγκη απ’ ό,τι μας έχει διαμορφώσει. Οπως θέλουμε να υπάρχει η μάνα μας –άσχετα αν της τα φορτώνουμε–, υπάρχει ανάγκη να υπάρχουν οι παλιότεροι. Είναι η αξία που χρειαζόμαστε».

Βλέπει ακόμη στο όνειρό της ότι τραγουδάει; «Βλέπω ότι τραγουδάω και λέω “κοίτα που μπορώ”», λέει γελώντας. Ευχαριστιέται που την ακολούθησε ο κόσμος στο θέατρο. «Θα το συνεχίσω. Να, τον Απρίλιο ο Θωμάς Κωνσταντίνου ανεβάζει θεατροποιημένο αναλόγιο με σκηνές από τους ύμνους του Ρωμανού του Μελωδού και παίζει ο ίδιος μουσική. Θα το παρουσιάσουμε στη Λευκωσία και έπειτα τον Μάιο ακολουθεί κάτι στο Μέγαρο».