EXTRATIME

Tsili Time… Τον φόβο, τον…φοβίζεις

Tsili Time… «Τον φόβο, τον φοβίζεις»… μεγάλη κουβέντα. Χρήσιμη για όλους να την βάλουν στο μυαλό τους, στη ψυχή τους και να πορεύονται με αυτή. Δίνει δύναμη. Φανερώνει μεγαλείο. Ο Κώστας Μπακογιάννης μετά το τραμπουκισμό από τους μπαχαλακηδες νιώθει πιο δυνατός. Είναι σταθερός, μάγκας ρε. Τους αντιμετώπισε με συναισθήματα λύπης. Δεν τον εξόργισαν. Εύκολο ήταν....

Συντάκτης: Νίκος Τσιλιπουνιδάκης Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά

Tsili Time… «Τον φόβο, τον φοβίζεις»… μεγάλη κουβέντα.

Χρήσιμη για όλους να την βάλουν στο μυαλό τους, στη ψυχή τους και να πορεύονται με αυτή. Δίνει δύναμη. Φανερώνει μεγαλείο. Ο Κώστας Μπακογιάννης μετά το τραμπουκισμό από τους μπαχαλακηδες νιώθει πιο δυνατός. Είναι σταθερός, μάγκας ρε. Τους αντιμετώπισε με συναισθήματα λύπης. Δεν τον εξόργισαν. Εύκολο ήταν. Λίγο ήθελε να σηκωθεί και να τους ορμήσει; Δεν το έκανε. Προστάτεψε τη παρέα του. Όμως μέσα από αυτή τη «φάση», πέρα από τη στάση του βγαίνει και κάτι άλλο που είχαμε καιρό να δούμε. Βγήκαν οι κάτοικοι στα μπαλκόνια και απαίτησαν  να φύγουν. Δεν τα βάζεις με οικογενειάρχες. Ο πιο δυνατός στρατός. Η πιο ισχυρή δύναμη. Δεν προστάτεψαν απλά τον Υποψήφιο Δήμαρχο, έκαναν το αυτονόητο που έχουμε ξεχάσει.

Τα Πετράλωνα δεν είναι ΚΟΛΩΝΑΚΙ, ΕΚΑΛΗ κλπ. Είναι γειτονιά που λίγοι  αναρχικοί έχουν πεδίο. Το βροντερό, «Ως εδω» που απαίτησαν όμως οι κάτοικοι και τους έτρεψαν σε φυγή,  δίνει δύναμη στον  Κ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΗ να κάνει πράξη, πιο εύκολα,  μια από τις εξαγγελίες του. Πως θα κάνουν το Σταύρο τους οι δειλοί μπαχαλακηδες. Ο κόσμος στα Πετράλωνα τον παρακινεί.   Ο Μπακογιάννης ας κρατήσει αυτό. Τη στήριξη απλών ανθρώπων απέναντι στην αθλιότητα. Είναι πιο σημαντικό από την ηρεμία που επέδειξε απέναντι στους θρασύδειλους.

Tsili Time: Face to Face με τους υβριστές

Να μη ζήσει ποτέ κανείς αυτή τη θρασυδειλία. Ο Κώστας Μπακογιάννης  βίωσε απίστευτο σκηνικό. Στα Πετράλωνα  πήγε για φαγητό και μαζεύτηκαν αντιεξουσιαστές. Δεν τόλμησαν τα θρασίμια να επιτεθούν… κότες. Το ψυχολογικό ήταν πιο βαρύ… Με όλο το σεβασμό αν καθόμουν σε εστιατόριο με φίλους και συνεργάτες η, σε άλλη περίπτωση,  με την γυναίκα μου και τα παιδιά μου,  και έβλεπα αυτούς τους μπαχαλακηδες  να κοροϊδεύει το δολοφονημένο πατέρα μου, θα τους  κατέβαζα το τραπέζι στα κεφάλια  και αλλά πολλά. Όμως ο Κ. Μπακογιάννης  έδειξε χαρακτήρα. Τα θρασίμια, θα γύρισαν πίσω στη κατάληψη τους και θα περηφανευόταν για το σκηνικό. Δεν έφυγε, έκατσε εκεί.

Δεν τον «έδιωξαν» δεν τον τρόμαξαν, δεν τους έκανε το χατίρι.  Έκατσε και τους ανάγκασε να φύγουν εκείνοι. Στα δημοτικά συμβούλια μετά τις «εξορμήσεις» στις «μαύρες» περιοχές της Αστυνομίας ποιος θα οδύρεται ; Βρείτε το και κερδίζετε τραπέζωμα στην ίδια ταβέρνα. Ο Κώστας Μπακογιάννης  προς τιμήν του έμεινε εκεί. Τους άκουγε, αλλά μόνο εκείνος ξέρει πόσο τον πόνεσε. Αυτός ήταν ο σκοπός τους. Να τον κάνουν να λυπηθεί, να πονέσει ΨΥΧΙΚΑ. Διότι σωματικά δεν τόλμησαν  να του κάνουν κακό. Δεν τα κατάφεραν… πολύ σοφή η ατάκα του… Τον φόβο, τον φοβίζεις.  Τέλος.

Exit mobile version