Κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής του συνέντευξης, ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης, προλαμβάνοντας τον ρόλο της δικαιοσύνης, θεώρησε πως είναι… βέβαιο πως τα δικαστήρια θα δεχθούν τις απολύσεις μη εμβολιασμένων εργαζόμενων.
Είναι εντυπωσιακό και σίγουρα εξοργιστικό, το πώς τα στελέχη της κυβέρνησης παροτρύνουν δημόσια με τέτοια ευκολία τους επιχειρηματίες να προβούν σε μαζικές απολύσεις σε μη εμβολιασμένους, σαν να μην ενδιαφέρονται καθόλου για το τεράστιο κύμα ανεργίας που θα σαρώσει τη χώρα.
Συγκεκριμένα είπε:
«Δεν προτρέπω κανέναν να απολύσει κανέναν. Ως αρμόδιος υπουργός, όμως, δεν μπορώ και να υποκρίνομαι ότι δεν ξέρω τι γίνεται. Απολύσεις έχουν γίνει ήδη γι’ αυτόν τον λόγο και σίγουρα θα γίνουν περισσότερες στο μέλλον».
Ο Άδωνις Γεωργιάδης προσποιείται πως δεν προτρέπει κανέναν, άλλα η αλήθεια είναι πως συνεχώς πιέζει τους επιχειρηματίες με δηλώσεις του, να προβούν σε εργασιακές εκκαθαρίσεις. Μιλώντας σε τοποθετήσεις του, για «το συμφέρον τους», κλείνει το μάτι συνεχώς στο να ρίχνονται στον δρόμο εργαζόμενοι, μόνο και μόνο επειδή ασκούν το δικαίωμα τους να μην εμβολιαστούν με ένα πειραματικό σκεύασμα.
Και συνέχισε:
«Αν σε ένα δικαστήριο για την πρόωρη λύση μιας σύμβασης ορισμένου χρόνου, η επίκληση ως σπουδαίου λόγου της πανδημίας και του μη εμβολιασμού κριθεί ως σπουδαίος λόγος, αν ρωτάτε τη γνώμη μου, εφόσον η δουλειά που κάνει ένας εργαζόμενος επιβάλλει τον συγχρωτισμό του με τους άλλους εργαζομένους και το κοινό και τους πελάτες, θεωρώ ότι είναι βέβαιο πως το δικαστήριο θα το δεχθεί».
Επίσης, ο Άδωνις Γεωργιάδης απέρριψε το ενδεχόμενο καταβολής μειωμένων αποδοχών σε εργαζόμενους που δεν εμβολιάζονται.
Και προκύπτει ένα βασικό ερώτημα:
Πώς γνωρίζει εκ των προτέρων ένας υπουργός μιας κυβέρνησης τί θα αποφασίζουν τα δικαστήρια της χώρας του για ένα συγκεκριμένο θέμα; Υπάρχει διαχωρισμός εξουσιών, υπάρχει δικαστική εξουσία σε αυτή τη χώρα ή δεν υπάρχει;
Σε ποια σοβαρή χώρα θα μπορούσε ένας πολιτικός να «δικάζει» και να «καταδικάζει» εργαζόμενους σε μορφή… γνώμης, πριν ακόμα αποφανθεί η δικαιοσύνη;