Γιώργος Δασκαλάκης: Δεμένος με χειροπέδες για να ξεπεράσει τον εθισμό!

Αναμετρήθηκε για δεύτερη φορά με τον θάνατο, νίκησε και τώρα είναι έτοιμος να επιστρέψει στις πίστες για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: να τραγουδά.

Ο Γιώργος Δασκαλάκης, που στο παρελθόν ζύγιζε 267 κιλά και κατάφερε με αγώνα να χάσει τα 190, αναφέρεται πρώτη φορά δημόσια στη νέα του «μάχη» να κρατηθεί ζωντανός.

Αποκαλύπτει τις μαρτυρικές στιγμές που βίωσε τις ημέρες της καραντίνας προκειμένου να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ, μιλάει για τα βράδια τ’ αξημέρωτα που ήταν δεμένος με χειροπέδες στο κρεβάτι, να παλεύει με τους δαίμονές του, τη μεγάλη αγκαλιά της μητέρας του και φύλακα αγγέλου του, για τον χωρισμό από τη δεύτερη σύζυγό του Κατερίνα, τη «χρυσή» πρόταση για εμφανίσεις στην Αθήνα και για ένα τραγούδι κορυφαίου συνθέτη που θα σημάνει το πολυαναμενόμενο comeback του στο πεντάγραμμο!

«Αγάπες μου, συγγνώμη. Δεν ήμουν εγώ. Τώρα όμως είμαι» είναι το μήνυμά του μέσω της «Espresso».

-Γιατί αποφασίσατε να μιλήσετε ανοιχτά για το θέμα του εθισμού σας στο αλκοόλ;

«Διότι απεξαρτήθηκα και νιώθω περήφανος! Είχα νικηθεί και τώρα είμαι ο νικητής!»

-Δώσατε μια σκληρή μάχη κατ’ οίκον και όχι σε ειδική κλινική. Γιατί;

«Αποφάσισα να θεραπευτώ στο πατρικό μου σπίτι για να μην εκτεθώ σε έξτρα κίνδυνο λόγω του κορονοϊού. Είχα έναν σκληρό αγώνα να δώσω και δεν επιθυμούσα να το ρισκάρω. Ακολουθώντας ευλαβικά το θεραπευτικό πρόγραμμα των γιατρών μου, παράλληλα με βαριά φαρμακευτική αγωγή, τα κατάφερα».

-Πρώτα εξομολογήθηκε κι έπειτα έδωσε την μάχη της απεξάρτησης. Ήταν ζόρικη η κατάσταση;

«Θυμάμαι τις πρώτες 10 ημέρες έπαιρνα σχεδόν 20 χάπια ημερησίως συν τα ενδοφλέβια. Κι επειδή δεν έβρισκα αποκλειστική νοσοκόμα λόγω της καραντίνας, γίναμε εμείς «νοσηλευτές» με τη μητέρα μου. «Να με βλέπεις ως κρέας, όχι σαν γιο σου. Βάλε τη βελόνα» της έλεγα, αλλά εκείνη δεν το άντεχε. Αναγκαστικά, και με πολλές αστοχίες, την έβαζα εγώ στη φλέβα…»

-Υποβάλατε τον εαυτό σας σε απάνθρωπα μέτρα…

Χρειαζόταν. Έδεσα το χέρι και το πόδι μου με ατσάλινες χειροπέδες στο προσκέφαλο του κρεβατιού μου, γιατί έπρεπε να προστατέψω πρώτα εμένα και μετά τους γύρω μου.

Είναι πολύ σοκαριστική η σκηνή… Δεν ξέρετε τι σημαίνει το σύνδρομο της στέρησης. Έκανα πράγματα που δεν περιγράφονται. Δεν ήμουν εγώ. Έβριζα όλο τον κόσμο, χτυπιόμουνα, έσπαγα πράγματα. Η μανούλα μου ήταν στο προσκεφάλι μου και με βοήθησε με την αγάπη, τα γλυκά της λόγια, την αγκαλιά και τα τρυφερά φιλιά. Λίγες ημέρες πριν είχα εξομολογηθεί και νομίζω πως όλο αυτό που πέτυχα ήταν ένα θαύμα. Μια προσωπική «Ανάσταση».

-Όλη αυτή η προσπάθεια μοιάζει να έγινε πολύ βιαστικά…

«Η αλήθεια είναι πως στις αρχές της άνοιξης διαγνώστηκα με μια σοβαρή ασθένεια στο στομάχι και στον οισοφάγο, και έπρεπε άμεσα να χειρουργηθώ. Είναι τα προβλήματα που μου άφησαν οι λανθασμένες επεμβάσεις για τα κιλά μου. Οταν, λοιπόν, με ενημέρωσε ο γιατρός, τρελάθηκα. Του εξομολογήθηκα το πρόβλημα με το αλκοόλ και αυστηρά μού απάντησε πως αν δεν απεξαρτηθώ, το χειρουργείο δεν θα γίνει. Το δίλημμα ήταν να ζήσω ή να πεθάνω. Κι επέλεξα το πρώτο».

-Αναφέρατε πριν πως φωνάζατε και κάνατε φασαρία. Οι γείτονες αντέδρασαν;

«Κάλεσαν κάποιες φορές το «100». Σκέφτηκαν ότι… σφαζόμασταν μάλλον! Ηρθαν πράγματι οι αστυνομικοί στο σπίτι. Ντραπήκαμε μεν, αλλά όταν διαπίστωσαν τον λόγο, έδειξαν μεγάλη ανθρωπιά κι έφυγαν».

-Σήμερα που μιλάμε είστε καθαρός;

«Πενήντα ημέρες πεντακάθαρος και πλέον χωρίς φαρμακευτική αγωγή. Νιώθω σαν να ξαναγεννήθηκα! Βλέπω στο σούπερ μάρκετ μπίρες και κρασιά, και μου έρχεται αναγούλα. Ο γιατρός μού είπε πως αυτό το αίσθημα δείχνει νίκη! Μπράβο μου, λοιπόν, και μπράβο στους τρεις φίλους μου που ό,τι ώρα και να τους χρειάστηκα ήταν δίπλα μου».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ – Ριάλιτι όσο δεν πάει! «Οταν μιλάει για μένα θα ξεπλένει το βρώμικο στόμα της»

-Η εικόνα σας προς τον κόσμο είχε αλλάξει δραματικά λόγω του αλκοόλ;

«Βρισκόμουν σε μια αργή «αυτοκτονία» και νιώθω ντροπιασμένος για πολλά πράγματα, γι’ αυτό θα ήθελα να πω μια δημόσια «συγγνώμη» σε όλους όσους πίκρανα, πλήγωσα και απογοήτευσα».

-Σκληρός ο απολογισμός σήμερα;

«Κατάφερα μέσα σε τρία χρόνια να χαλάσω δύο γάμους. Να χάσω πολλούς φίλους, την αξιοπρέπειά μου, να τινάξω στον αέρα επιχειρηματικά σχέδια και συνεργασίες. Ο κόσμος είχε αρχίσει να με φοβάται. Θέλω όμως να τους πω: «Αγάπες μου, δεν ήμουν εγώ. Ηταν αυτός ο σατανάς το αλκοόλ που μπήκε μέσα μου και τα διέλυσε όλα».

-Είναι τελεσίδικος ο χωρισμός από τη δεύτερη σύζυγό σας Κατερίνα Παπαχατζή;

«Είμαστε σε διάσταση, αλλά δεν έχω καταθέσει αγωγή διαζυγίου. Δεν γνωρίζω αν το έχει κάνει μέχρι στιγμής η Κατερίνα».

-Αν προχωρήσει εκείνη τις διαδικασίες;

«Ακόμα κι αν ακολουθήσουμε διαφορετικούς δρόμους, πίστεψέ με, πάντα θα μας συνδέει αγάπη. Αυτό δεν αλλάζει. Στον χωρισμό μας παίρνω το 90% του φταιξίματος πάνω μου. Οχι για να κάνω εντύπωση, αλλά γιατί έτσι είναι».

-Τι εννοείτε;

«Είχα γίνει άλλος άνθρωπος, δεν ήμουν ο Δασκαλάκης που γνώρισε, αγάπησε και παντρεύτηκε. Από την καρδιά μου εύχομαι να είναι καλά, γιατί από το φθινόπωρο την ταλαιπωρεί ένα θέμα υγείας κι από την άλλη έχει τρία παιδιά να μεγαλώσει».

-Το αλκοόλ ήταν η αιτία;

«(παύση) Ολα έπαιξαν ρόλο. Το άγχος για τη δουλειά, για το μαγαζί μας, το «Ξενάκι», εγώ με τα δικά μου θέματα, η Κατερίνα με τα δικά της. Οταν όλα ανακατευτούν σε ένα καζάνι, άσ’ τα… Δύο άνθρωποι που αγαπήθηκαν πολύ κατέληξαν να μοιάζουν τώρα με δυο ξένους. Οχι από μίσος, αλλά από υπερβολική αγάπη και λάθος διαχείρισής της».

Είστε κι εσείς μπαμπάς δύο παιδιών από τον πρώτο σας γάμο…

«Εχω τον Γιάννη και την Τσαμπίκα μου. Υπήρξα το πρότυπό τους, ακόμα και το διάστημα που δεν ήμουν καλά. Η πρώην σύζυγός μου δεν επέτρεψε να χάσουν την καλή τους εικόνα για μένα. Με προστάτευσε και την ευχαριστώ».

-Στην πιο σημαντική στιγμή της καριέρας σας εγκαταλείψατε τις πίστες κι ετοιμάζεστε τώρα για τη μεγάλη επιστροφή, έπειτα από τρία χρόνια απουσίας…

«(γέλια) Είχα κλείσει, μάλιστα, μια πολύ σημαντική συνεργασία σε μεγάλο κέντρο διασκέδασης στην Αθήνα για την επίσημη επιστροφή μου στα μαγαζιά, αλλά… τινάχτηκαν όλα στον αέρα λόγω κορονοϊού. Μάλλον δεν ήταν το σωστό timing, με την έννοια πως ο κόσμος ίσως καταλάβαινε τη διαφορά, λόγω της εξάρτησής μου. Τώρα όμως είμαι πραγματικά έτοιμος και θα… κόψω τον λαιμό μου να γίνω ακόμα καλύτερος!»

-Επιστροφή και στη δισκογραφία;

«Πολύ σημαντικός, από τους κορυφαίους Ελληνες δημιουργούς, μου έγραψε ένα τραγούδι-καταπέλτη! Θα πάει σφαίρα! Αλλά δεν θα πω περισσότερα, παρά μόνο ότι είμαι περήφανος γι’ αυτή τη συνεργασία. Ο τίτλος του είναι «Εχω τα θέματά μου».

-Το «Γιώργος Δασκαλάκης» είναι το κανονικό σας όνομα;

«Το Δασκαλάκης ναι, το Γιώργος όχι. Βαφτίστηκα Τσαμπίκος, είμαι Ροδίτης. Όταν ήρθα στην Αθήνα, ως φόρο τιμής στον αδελφό μου Γιώργο, έναν σπουδαίο γιατρό που έφυγε πολύ νέος από τη ζωή, αποφάσισα να το αλλάξω».

-Ωστόσο, ο πρώτος σας δίσκος, το 2010, κυκλοφόρησε με το κανονικό σας όνομα…

«Ναι, αλλά την ημέρα της παρουσίασης και απονομής ανακοίνωσα αιφνιδιαστικά στην εταιρία την απόφασή μου να προχωρήσω επαγγελματικά ως Γιώργος Δασκαλάκης. Εξήγησα τους λόγους, ωστόσο κάποιοι επέμεναν πως το Τσαμπίκος ήταν πιο… πιασάρικο. Τελικά το επέβαλα και προχώρησα».

Είναι πολύ τιμητικό για εσάς και τη μνήμη του…

«Τίμησα τον αδελφό μου και τέλος. Στο νησί οι περισσότεροι με φωνάζουν Γιώργο και η μάνα μου Γιώργο-Τσαμπίκο. Σημασία δεν έχει το όνομα αλλά ο άνθρωπος. Εγώ είμαι περήφανος που λέγομαι Δασκαλάκης κι εύχομαι όλοι αυτοί που με αγαπούν να νιώσουν και πάλι περήφανοι».