Άθως Κοιρανίδης: Η βελούδινη δικτατορία των τεχνητών αδιεξόδων

Άθως Κοιρανίδης, Μέλος Δ.Σ Πνοής Λαού

Χριστός Ανέστη!

Την τελευταία εικοσαετία ο λαός μας, όπως και πολλοί άλλοι λαοί της υφηλίου, βιώνει μία κλιμακούμενη, προσχεδιασμένη και καλά οργανωμένη πρόκληση πλασματικών κρίσεων και τεχνητών αδιεξόδων εκ μέρους του πολιτικού καταστημένου τα οποία αποσκοπούν στην επιβολή αντιλαϊκών αποφάσεων που πολλές φορές υπερβαίνουν τα όρια της κοινής λογικής, των δημοκρατικών θεσμίων, των βασικών ελευθερίων, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου και σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούν εγκληματικές ενέργειες.

Σε διεθνές επίπεδο, τέτοιες πλασματικές κρίσεις και τεχνητά αδιέξοδα ήταν μεταξύ άλλων η αεροπορική επίθεση κατά των δίδυμων πύργων το 2011 η οποία προκάλεσε τους πολέμους των ΗΠΑ στο Αφχανιστάν (2001) και στο Ιράκ (2003) οι οποίοι κόστησαν τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και την καταστροφή των οικονομιών δεκάδων χωρών και εκατομμυρίων ανθρώπων, η τεράστια παγκόσμια φούσκα των τοξικών ομολόγων που εκδόθηκαν με βάση τις υποτιθέμενες αξίες ενυπόθηκων επισφαλών στεγαστικών δανείων τη δεκαετία του 2000 που οδήγησε στην κατάρρευση της Αμερικανικής Επενδυτικής Τράπεζας Lehman Brothers, την μεγαλύτερη χρεοκοπία στην παγκόσμια ιστορία, η οποία με την μέθοδο του ντόμινο βύθισε τις πλείστες οικονομίες του κόσμου σε βαθύτατη ύφεση με πρωτοφανείς οικονομικές, κοινωνικές και άλλες συνέπειες. Ως άλλη μία τέτοια πλασματική κρίση, θεωρείται από πολλούς έγκριτους επιστήμονες η πανδημία του κορωνοϊού που βιώνει η ανθρωπότητα τον τελευταίο ενάμισυ χρόνο, η οποία έχει ρίξει την παγκόσμια οικονομία σε νέα βαθύτατη ύφεση, έχει προκαλέσει ανυπολόγιστα κοινωνικά προβλήματα και τεκτονικές αναταράξεις στα δημοκρατικά θέσμια πολλών χωρών μέσω της επιβολής δραστικών περιοριστικών μέτρων και η οποία λόγω της αναποτελεσματικής διαχείρισης οδήγησε στην πρόκληση τεχνητού αδιεξόδου και τον εξαναγκασμό των πολιτών σε εμβολιασμούς και παραχωρήσεις βασικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στην Κύπρο, τρανταχτά παραδείγματα αυτών των αντιλαϊκών αποφάσεων ήταν το Σχέδιο Ανάν (το οποίο ευτυχώς τέθηκε σε δημοψήφισμα και απορρίφθηκε με το συντρηπτικό ποσοστό 76%), το κούρεμα καταθέσεων, η πτώχευση της Λαϊκής Τράπεζας και στη συνέχεια της Κεντρικής Συνεργατικής Τράπεζας, η ψήφιση από τη Βουλή του νόμου περί εκποιήσεων, το ξεπούλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων σε διεθνή γεράκια, οι συνεχείς παρανοϊκές υποχωρήσεις προς τις αυξημένες τουρκικές διεκδικήσεις, τα υπουργικά διατάγματα για επιβολή περιοριστικών μέτρων για αντιμετώπιση της εξάπλωσης του κορωνοϊού και πρόσφατα η εισαγωγή του coronapass ως εκβιαστικού εργαλείου για επιβολή του εμβολιασμού των πολιτών.

Σε όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις, όπως και σε πολλές άλλες, το αφήγημα ήταν περίπου το ίδιο. Τάχατες, δεν υπήρχε άλλη λύση εκτός από αυτήν που πρότειναν οι κυβερνώντες και αν δεν υιοθετείτο τότε τάχατες θα προκαλείτο χάος. Η τρέχουσα διαφημιστική εκστρατεία υπέρ του εμβολιασμού η οποία τον παρουσιάζει ως τη «μόνη λύση» θυμίζει την επικοινωνιακή εκστρατεία υπέρ του σχεδίου Αναν το 2004 ότι «ήταν η τελευταία ευκαιρία για λύση», το “πιστόλι στον κρόταφο” του Προέδρου Αναστασιάδη το 2013 για επιβολή του κουρέματος καταθέσεων, και τα εκβιαστικά μηνύματα των λοιπών προαναφερθεισών περιπτώσεων. Αντίστοιχο αφήγημα προβάλλεται σήμερα από το παλαιοκομματικό κατεστημένο όταν αναγκάζεται να αιτιολογήσει την εμμονή του στην αποτυχημένη στρατηγική διαχείρισης του κυπριακού προβλήματος των τελευταίων 47 ετών και στην άρνησή του να προσφύγει σε αναθεώρηση.

Η τακτική της εκτόξευσης εκβιαστικών απειλών χωρίς αξιόπιστα επιχειρήματα και της φίμωσης των διαφωνούντων αποτελεί βασικό εργαλείο των ψυχαναγκαστικών μεθόδων της νέας τάξης πραγμάτων στην προσπάθειά της να προκαλέσει τον φόβο, να σπείρει τη διχόνοια, να ανατρέψει την δημοκρατία, να αποδομήσει τους θεσμούς, να πτωχεύσει τα κράτη, να φτωχοποιήσει τους πολίτες και τέλος να επιβάλει την παγκόσμια δικτατορία χωρίς δυναμική αντίσταση των πολιτών των λαών του κόσμου.

Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση η οποία φαίνεται ότι θα επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου όταν θα γίνονται πιο ορατές οι συνέπειες των δικατοτορικών μέτρων και θα μεγαλώνει η ομάδα των απλών πολιτών που θα αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα και θα συντάσσονται με αυτούς που αγωνίζονται για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των βασικών ελευθεριών, των κρατικών οντοτήτων και ενάντια στην παγκόσμια ολιγαρχία. Ο δρόμος φαίνεται να είναι μακρύς και δύσκολος. Στώμεν καλώς και ο Θεός βοηθός.