Υπάρχουν καλλιτέχνες που προσπαθούν μια ζωή να πετύχουν στο εξωτερικό, να γράψουν το όνομά τους δίπλα σε διεθνείς σταρ, να γίνουν «παγκόσμιοι». Και υπάρχει η Άννα Βίσση, που χωρίς να χρειαστεί να μετακομίσει στο Λος Άντζελες ή να κυνηγήσει την αμερικανική αγορά, κατάφερε κάτι που ελάχιστοι έχουν καταφέρει: να είναι εδώ, να είναι πάντα στην κορυφή, να είναι αθάνατη στην καρδιά του ελληνικού κοινού.
Από τα πρώτα της βήματα μέχρι σήμερα, η Βίσση δεν είναι απλά μια τραγουδίστρια. Είναι μια ζωντανή ιστορία της ελληνικής μουσικής. Κάθε δεκαετία, κάθε εποχή, κάθε γενιά έχει και μια διαφορετική εκδοχή της. Ξεκίνησε στα 70s, καθιερώθηκε στα 80s, απογείωσε την ποπ μουσική στα 90s, μπήκε στα 00s με αληθινή σταρ-ποιότητα και συνεχίζει μέχρι σήμερα με αστείρευτη ενέργεια.
Αν είχε κυνηγήσει μια διεθνή καριέρα, ίσως να είχε κάνει μερικά πετυχημένα singles, ίσως να είχε εμφανιστεί σε μεγάλες μουσικές σκηνές, αλλά τίποτα δεν θα συγκρινόταν με αυτό που είναι στην Ελλάδα. Δεν είναι απλώς μια «γνωστή τραγουδίστρια». Είναι μια κατηγορία μόνη της, μια δύναμη που έχει διαμορφώσει το ελληνικό ποπ-ροκ σκηνικό και έχει καταφέρει κάτι σπάνιο: να μην είναι απλώς επιτυχημένη, αλλά να είναι κομμάτι της ίδιας της κουλτούρας.
Οι συναυλίες της δεν είναι απλά μουσικά events, είναι ιεροτελεστίες. Ο κόσμος δεν πάει για να ακούσει μουσική, πάει για να ζήσει την Άννα Βίσση. Τα τραγούδια της δεν είναι απλά επιτυχίες, είναι ηχητικά τοτέμ που συνοδεύουν γενιές και γενιές. Πόσοι καλλιτέχνες μπορούν να πουν ότι έχουν τραγούδια που εξακολουθούν να γίνονται ύμνοι μετά από 30 ή 40 χρόνια;
Μια διεθνής καριέρα θα της έδινε χρήμα και αναγνωρισιμότητα, αλλά το ελληνικό κοινό της έδωσε αθανασία. Δεν είναι απλώς μια σταρ, είναι ένα πολιτισμικό φαινόμενο που συνεχίζει να γράφει ιστορία. Και γι’ αυτό, δεν χρειάστηκε ποτέ να φύγει από εδώ.