Εντύπωση προκαλεί (#not) η ξαφνική ενόχληση που αισθάνθηκαν πλήθος δημοσιογράφων από τους τράπερς και ευρύτερα την τράπ μουσική.
Πρόκειται για τους ίδιους δημοσιογράφους – τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους – που όταν βγουν σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί για να διασκεδάσουν «πρώτο τραπέζι πίστα» είναι αυτοί που πρώτοι αρχίζουν και σιγοτραγουδούν όλες τις γνωστές τραπ επιτυχίες που τρεντάρουν στα social media και στο Spotify.
Είναι οι ίδιοι ωστόσο που πνιγμένοι από τον καθωσπρεπισμό και τα άτυπα mediaka legal lines, δεν διστάζουν να στοχοποιήσουν, να κατακρίνουν και να προσβάλλουν, ένα ολόκληρο είδος μουσικής και ανθρώπων, που αυτή τη στιγμή έχει πολύ μεγάλη απήχηση ειδικά στη νεολαία.
Θυμίζουν κάτι δήθεν κουλτουριάριδες που έβγαιναν παλαιότερα στην κρατική τηλεόραση και στα έντεχνα ραδιόφωνα και ανεβασμένοι στον θρόνο μιας δήθεν τάχα σκέψης και της προσωπικής φιλοσοφίας τους, κατέκριναν οτιδήποτε διαφορετικό από το δικό τους είδος «διασκέδασης» βαφτίζοντας το λαϊκό, κιτς, trash και απαξίωναν ακόμη και να μιλήσουν γι’ αυτό.
Όταν όμως είσαι στο 2022…με ποιά λογική συνεχίζεις και θεωρείς περιθωριακό και trash ένα είδος μουσικής, μόνο και μόνο επειδή δεν συμβαδίζει με τα «επίσημα» ακούσματα σου;
Με ποια λογική προσπαθείς να σταματήσεις με τον πιο αισχρό τρόπο, μια ολόκληρη γενιά που αγαπάει την τάση αυτής της μουσικής και το ευρύτερο lifestyle που έχει αναπτυχθεί τριγύρω της;
Είναι άλλο η μουσική και η διασκέδαση και άλλο τα προσωπικά πιστεύω όσων την παράγουν και όσων την ακούνε…
Μου έλεγε ένας παλαιότερος…όποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει το μέλλον των νέων… συνήθως πνίγεται απο το παρελθόν που τον κατασκεύασε και από την ίδια την ιστορία…
Ελπίζω να συνεννοηθήκαμε με τους δημοσιογράφους αυτούς…