Μεγάλωσαν μαζί παιδί και χιμπατζή να δουν αν θα μιλήσει ο χιμπατζής και τελικά έκανε το παιδί ου ου ου σαν χιμπατζής

Το 1931, δύο Αμερικανοί ψυχολόγοι, ο Winthrop και η Luella Kellogg, αποφάσισαν να κάνουν ένα τολμηρό και αμφιλεγόμενο πείραμα. Η ερώτηση που τους απασχολούσε ήταν απλή αλλά βαθιά: Μπορεί ένα χιμπατζής να μάθει να μιλάει αν μεγαλώσει σαν άνθρωπος; Για να το δοκιμάσουν, αποφάσισαν να μεγαλώσουν τον γιο τους, Donald, μαζί με ένα θηλυκό χιμπατζή, την Gua, σαν να ήταν αδέλφια. Ήθελαν να δουν αν το περιβάλλον και η ανθρώπινη ανατροφή μπορούσαν να επηρεάσουν τη συμπεριφορά του χιμπατζή και να τον κάνουν να αποκτήσει ανθρώπινα χαρακτηριστικά.

Ο Donald ήταν 10 μηνών και η Gua 7,5 μηνών όταν ξεκίνησε το πείραμα. Οι Kellogg φρόντισαν να μεγαλώσουν και τα δύο «παιδιά» τους με απόλυτα ίδιους όρους. Έτρωγαν μαζί, κοιμόντουσαν στο ίδιο μέρος, φορούσαν τα ίδια ρούχα και είχαν κοινά παιχνίδια. Ο στόχος ήταν να μελετήσουν αν η Gua θα μάθαινε να μιλάει ή αν το ένστικτο της θα υπερίσχυε. Για μήνες, κατέγραφαν λεπτομερώς κάθε συμπεριφορά και κάθε νέα ικανότητα που αποκτούσαν τα δύο παιδιά.

Η Gua, προς έκπληξή τους, προσαρμόστηκε γρήγορα στη ζωή του ανθρώπου. Μπορούσε να κατανοήσει εντολές, να χρησιμοποιεί εργαλεία και να εκφράζει συναισθήματα με εκφράσεις του προσώπου και χειρονομίες. Σε πολλές δραστηριότητες, όπως στη χρήση των χεριών, ξεπερνούσε τον Donald, ο οποίος ήταν πιο αργός στην ανάπτυξη της κινητικότητάς του.

Όμως, υπήρχε ένα βασικό πρόβλημα: η Gua δεν μπορούσε να μιλήσει. Παρόλο που καταλάβαινε κάποιες λέξεις και μπορούσε να εκτελεί εντολές, η φυσιολογία της δεν της επέτρεπε να μιλήσει σαν άνθρωπος. Και ενώ η Gua παρέμενε σιωπηλή, ο Donald άρχισε να εμφανίζει περίεργες αλλαγές στη συμπεριφορά του.

Αντί η Gua να μιμηθεί τον άνθρωπο, ο Donald άρχισε να μιμείται τον χιμπατζή. Παρατηρήθηκε ότι έκανε «ου ου ου» σαν χιμπατζής, χρησιμοποιούσε χειρονομίες για να εκφραστεί και έδειχνε μεγαλύτερη άνεση στη μη λεκτική επικοινωνία παρά στην ομιλία. Αυτό σήμανε συναγερμό στους γονείς του.

Το πείραμα κράτησε μόλις 9 μήνες. Όταν οι Kellogg παρατήρησαν ότι ο γιος τους άρχισε να συμπεριφέρεται περισσότερο σαν χιμπατζής παρά σαν παιδί, αποφάσισαν να το διακόψουν. Ο Donald απομακρύνθηκε από τη Gua, η οποία επέστρεψε στον ζωολογικό κήπο από όπου είχε έρθει.

Η ιστορία του πειράματος Kellogg έγινε ένα από τα πιο διάσημα παραδείγματα της επιστημονικής έρευνας για τη γλωσσική ανάπτυξη και τη φύση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Απέδειξε ότι το περιβάλλον μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ανάπτυξη ενός παιδιού, αλλά δεν μπορεί να ξεπεράσει τα βιολογικά όρια της φύσης. Ο χιμπατζής δεν απέκτησε ποτέ ανθρώπινη ομιλία, αλλά το ανθρώπινο παιδί υιοθέτησε στοιχεία της συμπεριφοράς του χιμπατζή, δείχνοντας πόσο εύκολα ένα παιδί μπορεί να προσαρμοστεί σε ένα περιβάλλον, ακόμα κι αν αυτό το περιβάλλον δεν είναι φυσιολογικό για την ανάπτυξή του.