Το 1719, στη Γαλλία, ένας εξαιρετικά ασυνήθιστος νόμος συντάραξε την κοινωνία και προσέφερε στους φυλακισμένους μια ευκαιρία για ελευθερία. Οι αρχές πρότειναν στους κρατούμενους την αποφυλάκισή τους υπό έναν συγκεκριμένο όρο: να παντρευτούν ιερόδουλες και να αναχωρήσουν για τις αποικίες της Λουιζιάνα. Η απόφαση αυτή αποσκοπούσε στη μείωση του υπερπληθυσμού των φυλακών και την ενίσχυση του πληθυσμού στις γαλλικές αποικίες.
Οι γάμοι γίνονταν γρήγορα και χωρίς πολλούς τύπους, και τα νέα ζευγάρια, συχνά αλυσοδεμένα, οδηγούνταν στα λιμάνια για να επιβιβαστούν στα πλοία. Για τους φυλακισμένους, αυτό σήμαινε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, έστω και με έναν τόσο παράδοξο τρόπο. Οι γυναίκες, από την άλλη, θεωρούσαν τον γάμο ως έναν τρόπο να ξεφύγουν από τη δύσκολη πραγματικότητα της ζωής τους και να ξεκινήσουν από την αρχή σε έναν νέο τόπο.
Το ταξίδι προς τη Λουιζιάνα δεν ήταν εύκολο, καθώς οι συνθήκες ήταν σκληρές και το μέλλον αβέβαιο. Ωστόσο, η επιλογή αυτή αποτέλεσε για πολλούς μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Η πρακτική αυτή αναδεικνύει τις κοινωνικές αντιλήψεις της εποχής και τη σημασία της αποικιοκρατικής στρατηγικής στη διαμόρφωση τέτοιων αποφάσεων.