Πώς ένιωσαν οι Τούρκοι όταν πρωτοείδαν τους Έλληνες;
Οι Τούρκοι έβλεπαν τους Έλληνες ως Ρουμ
Η πρώτη επαφή μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων έγινε κατά τη διάρκεια της επέκτασης των Σελτζούκων στην Ανατολία, ιδιαίτερα μετά τη Μάχη του Ματζικέρτ το 1071, όταν οι Σελτζούκοι νίκησαν το Βυζαντινό στρατό και άρχισαν να εγκαθίστανται στη Μικρά Ασία.
Οι Τούρκοι ήταν αρχικά νομάδες από την Κεντρική Ασία, και η επαφή τους με έναν πολιτισμένο, οργανωμένο και χριστιανικό πληθυσμό όπως οι Βυζαντινοί (Έλληνες) πρέπει να προκάλεσε θαυμασμό, έκπληξη αλλά και επιθυμία για κατάκτηση.
Οι Βυζαντινοί είχαν πόλεις, τείχη, δρόμους και ένα πολύπλοκο διοικητικό σύστημα που οι Τούρκοι νομάδες δεν είχαν.
Οι Τούρκοι εντυπωσιάστηκαν από τα μεγάλα αστικά κέντρα, όπως η Κωνσταντινούπολη, η Νίκαια και η Καισάρεια, που ήταν πλούσιες και ανεπτυγμένες.
Γι’ αυτό, όταν κατέλαβαν περιοχές, συχνά διατήρησαν τη διοικητική δομή των Βυζαντινών και αξιοποίησαν Έλληνες γραφείς και τεχνίτες.
Οι Σελτζούκοι και οι Οθωμανοί αντιμετώπισαν τους Έλληνες αρχικά ως εχθρούς και εμπόδιο στην επέκτασή τους.
Υπήρχαν σφοδρές συγκρούσεις, με πιο χαρακτηριστικές τη Μάχη του Ματζικέρτ (1071) και την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453).
Οι Τούρκοι έβλεπαν τους Έλληνες ως Ρουμ (από το «Ρωμαίοι», καθώς το Βυζάντιο ήταν η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) και τους θεωρούσαν κυρίαρχο λαό που έπρεπε να υπερνικήσουν.
Με τον καιρό, πολλοί Έλληνες της Μικράς Ασίας εξετουρκίστηκαν και εξισλαμίστηκαν, ειδικά μετά την οθωμανική κατάκτηση.
Οι Οθωμανοί σεβάστηκαν τη γνώση και τις δεξιότητες των Ελλήνων, γι’ αυτό τους ανέθεσαν σημαντικούς ρόλους στο εμπόριο, στη ναυτιλία και στη διοίκηση.
Όταν οι Τούρκοι πρωτοείδαν τους Έλληνες πρέπει να ένιωσαν θαυμασμό, εχθρότητα και επιθυμία κυριαρχίας.