Η εμπειρία ενός αρχαίου Έλληνα που θα μεταφερόταν στη σύγχρονη Ελλάδα θα ήταν βαθιά συγκλονιστική και γεμάτη αντιφάσεις. Ανάλογα με την εποχή του (π.χ. Κλασική, Ελληνιστική ή Ρωμαϊκή), θα αντιμετώπιζε διαφορετικές προκλήσεις και συναισθήματα.
Η σύγχρονη τεχνολογία, όπως τα αυτοκίνητα, τα αεροπλάνα, οι ηλεκτρονικές συσκευές και τα φώτα, θα τον άφηνε έκπληκτο. Η χρήση εργαλείων για τη διευκόλυνση της ζωής θα του φαινόταν σχεδόν θεϊκή.
Η δυνατότητα επικοινωνίας μέσω τηλεφώνου ή Διαδικτύου θα ήταν κάτι που θα θεωρούσε “μαγεία”.
Θα ένιωθε περηφάνια βλέποντας πόσο έχουν επηρεάσει οι ιδέες των προγόνων του τον κόσμο, όπως η φιλοσοφία, η δημοκρατία και η τέχνη.
Η ύπαρξη μνημείων όπως η Ακρόπολη και η διατήρησή τους θα του έδιναν την αίσθηση ότι η κληρονομιά του ζει ακόμα.
Η σύγχρονη δημοκρατία, με τη συμμετοχή περισσότερων ανθρώπων (συμπεριλαμβανομένων των γυναικών), θα του φαινόταν μια εξέλιξη του συστήματος που είχε πρωτοεμφανιστεί στην Αθήνα.
Η ύπαρξη συνταγματικών δικαιωμάτων και ελευθεριών θα μπορούσε να τον ενθουσιάσει ως απόδειξη της εξέλιξης της πολιτικής σκέψης.
Οι εξελίξεις στην ιατρική θα του φαίνονταν θαυματουργές, καθώς ασθένειες που κάποτε θεωρούνταν ανίκητες τώρα θεραπεύονται.
Η επιστημονική γνώση για τον κόσμο (π.χ. η αστρονομία, η φυσική) θα ήταν ένας τομέας που ίσως θαυμάζει, αν και μπορεί να δυσκολευόταν να την κατανοήσει πλήρως.
Θα τον εξέπληττε η αδιαφορία ή η έλλειψη πίστης πολλών σύγχρονων Ελλήνων στους θεούς του Ολύμπου, καθώς η θρησκεία ήταν κεντρική στην αρχαία ζωή.
Η έλλειψη άμεσης επαφής με τη φύση και οι σύγχρονοι τρόποι ζωής (π.χ. δουλειά γραφείου, ζωή στις πόλεις) μπορεί να του φαίνονταν αφύσικοι.
Η εμπορευματοποίηση του πολιτισμού (π.χ. τουριστικά προϊόντα που εκμεταλλεύονται την αρχαία κληρονομιά) θα μπορούσε να τον απογοητεύσει.
Ενώ θα εκτιμούσε την έννοια της δημοκρατίας, ίσως να ένιωθε απογοήτευση από την πολυπλοκότητα της σύγχρονης πολιτικής, την κομματοκρατία και τη διαφθορά.
Η παγκόσμια και πολυπολιτισμική φύση της κοινωνίας θα τον μπέρδευε, καθώς στην εποχή του η έννοια του πολίτη συνδεόταν στενά με την πόλη-κράτος.
Παρόλο που τα σύγχρονα ελληνικά έχουν ρίζες στα αρχαία, η διαφορά στην προφορά, τη γραμματική και το λεξιλόγιο θα δυσκόλευε την επικοινωνία.
Ο σύγχρονος τρόπος ομιλίας μπορεί να του φαινόταν πολύ απλοποιημένος σε σύγκριση με τα αρχαία ελληνικά.
Θα δυσκολευόταν να κατανοήσει την ισότητα ανδρών και γυναικών, καθώς και την έννοια των κοινωνικών δικαιωμάτων για όλους ανεξαιρέτως.
Οι αλλαγές στον ρόλο της οικογένειας και η έλλειψη ισχυρών πατριαρχικών δομών θα τον μπέρδευαν.
Ένας αρχαίος Έλληνας, ιδιαίτερα από την Κλασική Εποχή, θα προσπαθούσε πιθανώς να κατανοήσει τα νέα δεδομένα μέσα από τις δικές του κατηγορίες σκέψης. Θα έβλεπε τον σύγχρονο κόσμο σαν έναν συνδυασμό προόδου και απώλειας, και ίσως θα προσπαθούσε να “διδάξει” στους σύγχρονους Έλληνες ορισμένες αξίες της εποχής του, όπως η απλότητα, η αρετή και η αγάπη για τη φιλοσοφία.
Διαβάστε επίσης: