Τι έκαναν Πάσχα οι τρεις μεγάλες ομάδες όταν είχαν τσακωθεί με την ΕΠΟ; Έστησαν δικό τους Κύπελλο και το έβλεπε όλη η Αθήνα
Το Πάσχα του ’28, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΑΕΚ έκαναν κάτι πρωτοφανές. Έστησαν δικό τους Κύπελλο, κάλεσαν ξένες ομάδες και έδωσαν ένα από τα πιο ιστορικά τουρνουά στην Ελλάδα.
Τη Μεγάλη Εβδομάδα του 1928, το ποδοσφαιρικό Πάσχα της Αθήνας δεν είχε ψήσιμο αρνιού ούτε ήχους από τσούγκρισμα αυγών. Είχε σφυρίχτρες, πανό και ντέρμπι. Οι τρεις μεγάλες ομάδες, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ, είχαν στραφεί ενάντια στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Και αποφάσισαν να κάνουν κάτι που δεν είχε ξαναγίνει: να διοργανώσουν το δικό τους ανεξάρτητο τουρνουά.
Η ιδέα γεννήθηκε μέσα από τη διαφωνία. Το Π.Ο.Κ. —μια συμμαχία των τριών μεγάλων συλλόγων— είχε αποχωρήσει από την ΕΠΟ μετά από κόντρες για τα οικονομικά και τη διοίκηση. Αντί να μείνουν εκτός δράσης, σκέφτηκαν κάτι πιο ανατρεπτικό: ένα «Κύπελλο Πάσχα». Και το οργάνωσαν με επαγγελματισμό που δεν υπήρχε καν στην ΕΠΟ τότε.
Στο Κύπελλο Πάσχα δεν συμμετείχαν μόνο οι τρεις ελληνικές ομάδες. Κλήθηκαν και ξένοι: η Μπεογκράτσκι από το Βελιγράδι και μια μικτή ομάδα από τη Βένους και τη Σπάρτα Βουκουρεστίου. Οι αγώνες έγιναν μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα, όλοι στο γήπεδο της Λεωφόρου, και η πόλη παρακολουθούσε με κομμένη ανάσα.
Ο Ολυμπιακός δεν έχασε ούτε έναν αγώνα. Ξεκίνησε με το 4-1 απέναντι στην ΑΕΚ την Κυριακή του Πάσχα και σφράγισε τον τίτλο με το 3-0 κόντρα στη Μπεογκράτσκι στις 23 Απριλίου. Ήταν η πρώτη μεγάλη επιβεβαίωση της ανωτερότητάς του και έμελλε να γίνει το σημείο εκκίνησης μιας κυριαρχίας που θα κρατούσε δεκαετίες.
Μέσα σε αυτό το πανηγύρι, όμως, κρύβεται και μια τραγωδία. Ο τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού, Νίκος Μιχαηλίδης, τραυματίστηκε σοβαρά στον αγώνα με τον Ολυμπιακό. Δέχθηκε χτύπημα στο στήθος, και έναν μήνα αργότερα πέθανε από αιματοπτυσία. Κανείς δεν μίλησε πολύ για τον χαμό του, αλλά όσοι ήταν στο γήπεδο θυμούνται το χτύπημα σαν να έγινε χθες.
Ο κόσμος της Αθήνας αγκάλιασε αυτό το τουρνουά με ενθουσιασμό. Οι εφημερίδες έγραφαν για «το Πασχαλινόν Πρωτάθλημα που υπήρξεν ένας θρίαμβος δια το ελληνικόν ποδόσφαιρον». Κανείς δεν ένιωσε ότι του έλειψε το Πρωτάθλημα της ΕΠΟ.
Το Κύπελλο Πάσχα δεν κράτησε πολλά χρόνια. Ήταν ένα πυροτέχνημα που έλαμψε σε μια στιγμή ρήξης, ένα σύμβολο αντίστασης, αυτοοργάνωσης και περηφάνιας. Κι αν ξεχάστηκε με τον καιρό, εκείνο το Πάσχα του ’28 παραμένει το πιο «ποδοσφαιρικό» Πάσχα που έζησε ποτέ η Αθήνα.
Γρηγόρης Κεντητός
Γράφω για πράγματα που με συναρπάζουν, αλλά φροντίζω πάντα να τα ερευνώ σαν να τα μελετούσα για πρώτη φορά. Αναζητώ τη σύνδεση ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, το ανθρώπινο μέσα στο ακαδημαϊκό, και τη γνώση που μπορεί να μεταφερθεί με τρόπο απλό, ακριβή και ζωντανό. Είτε πρόκειται για έναν αρχαίο πόλεμο είτε για ένα φαινόμενο της εποχής μας, στηρίζομαι πάντα σε πρωτογενές υλικό, πραγματικές πηγές και σοβαρή τεκμηρίωση. Θέλω κάθε κείμενο να αξίζει τον χρόνο του αναγνώστη — και τον δικό μου.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
