Στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου συμβαίνουν πολλά και διάφορα. Και αν στις ομάδες των δύο μεγάλων κατηγορίων, των επαγγελματικών δηλαδή, τα νέα αργά ή, γρήγορα μαθαίνονται, στις μικρές κατηγορίες… ακούγονται ελάχιστα.
Αλλά σ’ αυτές διαδραματίζονται καταστάσεις… μυθικές. Γεγονότα που μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν την απαρχή συγγραφής βιβλίου. Όπως κάλλιστα, συνέβη και σε σύλλογο που συμμετείχε στην ερασιτεχνική κατηγορία.
Ο πρόεδρος και το σινάφι του αποφάσισαν να τα σκάσουν χοντρά. Το όνειρο της ανόδου βλέπεται τους είχε… τυφλώσει. Έδωσαν τα κλειδιά και τα… αντικλείδια μην σας πω στον κόοουτς, ο οποίος όντας γνώστης της κατηγορίας πήρε τις αποφάσεις.
Και αυτές που ήταν της αρμοδιότητας του, αλλά και πέραν αυτών. Ο… πανταχού παρών.
Το χρήμα έρεε, το παρεάκι “έχτισε” την ομάδα όπως ήθελε, η δουλειά τους ανταμείφθηκε γερά και όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, όπου φύγει-φύγει.
Ο στόχος δεν επετεύχθει. Τα χρήματα πετάχθηκαν στον κάλαθο των αχρήστων και ο “πληγωμένος” κόουτς έριξε το φταίξιμο στην διοίκηση!
Ναι στον πρόεδρο. Ο οποίος κυκλοφορεί με το προσωνύμιο “και κερατάς και δαρμένος”.