Ολυμπιακός: Μαέστρος ο Μαρτίνς. Τον έχω αποθεώσει για τον τρόπο που διαχειρίζεται το ρόστερ του και μάλιστα από την περσινή χρονιά.
Η υπόθεση του Γιάγια Τουρέ, άκρως… διδακτική ως προς την προσέγγιση και τη μεθοδολογία του Πορτογάλου στις «καυτές» πατάτες.
Τέτοια δεν ήταν ο Γιασίν Μπενζιά, αλλά σίγουρα δεν ήταν και όπως παρουσιάστηκε. Προβληματικές σεζόν, καμία σχέση με μεσοεπιθετικό τα νούμερα σε γκολ-ασίστ στην καριέρα του, χωρίς δευτερόλεπτο ποδοσφαίρου από τον Ιανουάριο, εκτός προετοιμασίας της Λιλ, ανέτοιμος ουσιαστικά και σίγουρα εκτός ρυθμού. Λέτε ο Μαρτίνς να μην τα έβλεπε;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αυτές είναι η Πόρτο και η Κράσνονταρ!
Γι’ αυτό και δεν πετούσε την σκούφια του για τον Αλγερινό. Μπορεί μανατζερικά να διέρρεε πως ο Μαρτίνς τον ήθελε, η αλήθεια όμως είναι πως ποτέ δεν τον είχε στην κορυφή των «θέλω» του για τη θέση του χαφ. Και εδώ ακριβώς είναι το μυστικό της ιστορίας.
Ο τεχνικός των «ερυθρόλευκων» δεν ήθελε (και δεν θέλει) έναν «Μπενζιά». Έναν δηλαδή all-around μεσοεπιθετικό.
Προτιμάει να εμπλουτίσει τους μέσους του, ενισχύοντας με έναν πιο δημιουργικό, την τριάδα των Καμαρά-Μπουχαλάκη-Γκιγιέρμε.
Και προφανώς είχε και τον τρόπο του να το περάσει. Αν υποθέσουμε πως τα περί απόσυρσης από τον Μπενζιά δεν είναι τακτική (που δεν φαίνεται να είναι, αφού ο Ολυμπιακός είχε θέματα και με τη Λιλ για την κάλυψη του συμβολαίου του Μπενζιά, αλλά και με την αναποφασιστικότητα του Αλγερινού), τότε αυτή οφείλεται κυρίως στον Μαρτίνς.