Μπορεί ο προπονητής συνήθως να μην καθορίζει τη μεταγραφική πολιτική της ομάδας, αλλά έχει τη δυνατότητα να προσθέσει τις πινελιές του. Ειδικά όταν οι διοικούντες για τους δικούς τους λόγους του έχουν αφήσει ελευθερίες.
Το είδαμε αυτό και σε ομάδα της Super League 1. Προπονητής δεχόταν τηλέφωνα το ένα μετά το άλλο από μάνατζερ, οι οποίοι τον ρωτούσαν σε ποιες θέσεις ψάχνει παίκτες. Φυσιολογικό αυτό, έτσι γίνεται συνήθως.
Το περίεργο της υπόθεσης ήταν πως για μία συγκεκριμένη θέση ξεκαθάριζε από την πρώτη στιγμή πως δεν έχει ανάγκη για μεταγραφή. Θα πορευόταν με όσους είχε ήδη στη διάθεσή του. «Ευχαριστώ, είμαι καλά εκεί» έλεγε ουσιαστικά και κάπως έτσι έριχνε… σε γκάφα τους ατζέντηδες γιατί τελικά προχώρησε σε μεταγραφή εκεί.
Φαίνεται, όμως, ότι έπρεπε να το κάνει με τον κατάλληλο άνθρωπο. Τι εννοούμε; Ότι μπορεί για όλους τους υπόλοιπους μάνατζερ να ίσχυε αυτό που σας αναφέραμε πιο πάνω, αλλά όχι για τον κολλητό του. Για εκείνον υπήρχε τρόπος να «περάσει» ο πελάτης του.
Όλο το καλοκαίρι, βέβαια, παρακαλούσε και ο εν λόγω μάνατζερ να του κάνει το χατίρι ο κόουτς και να του πάρει έναν παίκτη. Και τελικά ο επιμένων νίκησε. Βέβαια τέτοιες συμπεριφορές γίνονται γρήγορα γνωστές στην πιάτσα και εάν δεν έχεις και πολλά χρόνια στον χώρο, καλό είναι να μη δημιουργείς αντιπάθειες…