Με τον Μανόλο Χιμένεθ στο τιμόνι, η ΑΕΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια χάνοντας στον τελικό κυπέλλου το νταμπ και η πορεία του Ισπανού κρίθηκε άκρως επιτυχημένη. Ωστόσο, ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Η διοίκηση έκρινε ότι ο συγκεκριμένος κύκλος έκλεισε και ότι για να γίνει το βήμα παραπάνω θα πρέπει να προσλάβει έναν προπονητή που θα προσδώσει κάτι καινούριο στο «κιτρινόμαυρο» ρόστερ. Μια τακτική που δεν ακολούθησε μόνο η «Ενωση».
Από τις φετινές πρωταθλήτριες στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, οι περισσότερες θα πραγματοποιήσουν τον σχεδιασμό της επόμενης σεζόν ακολουθώντας την ίδια συνταγή όσον αφορά τους «αρχιτέκτονές» τους. Όλες πλην της Παρί Σεν Ζερμέν, της Μπάγερν και της…. ΑΕΚ.
Οι Γάλλοι οδηγήθηκαν σε αυτή την αλλαγή (από τον Εμερι στον Τούχελ), για να διεκδικήσουν επιτέλους με αξιώσεις το Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς η επιτυχία εντός συνόρων δεν κρίθηκε αρκετή.
Από την άλλη, οι Βαυαροί νομοτελειακά γνώριζαν ότι όσο ισχυρή κι αν είναι η αύρα του γερο- Χάινκες, αυτός όταν 73 ετών, δεν θα μπορούσε να βρίσκεται για πάντα στον πάγκο τους. Γι΄αυτό, αν και ο πολύπειρος τεχνικός τους συνέφερε από το σοκ του Αντσελότι, τους κέρδισε το πρωτάθλημα και τους έφερε έναν… Ούλραϊχ μακριά από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, μοιραία θα παραδώσει τη θέση του στον φιλόδοξο Νίκο Κόβατς.
Τηρουμένων των αναλογιών λοιπόν, οι δυο παραπάνω περιπτώσεις ταυτίζονται με αυτήν της ΑΕΚ, διότι ο στόχος και στις τρεις είναι κοινός: Η προσπάθεια και το συνακόλουθο ρίσκο για να αλλάξουν ποδοσφαιρικό επίπεδο. Οι πρώτες δυο να φτάσουν στην κορυφή της Ευρώπης και οι «κιτρινόμαυροι» να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στο ελληνικό προσκήνιο. Το αν θα δικαιωθεί, η καθεμία από την πλευρά της, μόνο ο χρόνος είναι ικανός να το δείξει.