Εκείνο το νεύμα του Μαρίνου Ουζουνίδη. Βιαστικό. Πιθανότατα αν η Σέλτικ δεν είχε σκοράρει, να μην είχε προχωρήσει άμεσα στην απόφασή του. Αποδέκτης του «έλα γρήγορα» ο Χρήστος Αλμπάνης.
Αυτό και αν (θα ήταν) ντεμπούτο. Στην πρώτη αναμέτρηση, στη Σκωτία, έμεινε στην παρουσία του στην 18άδα. Στο ματς της Αθήνας, ωστόσο, μπήκε στα… δύσκολα.
«Προετοιμαζόμουν γι’ αυτήν την ευκαιρία. Ο κόουτς μου την έδωσε σε εκείνη το κρίσιμο σημείο. Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, να αγωνιστώ σε μία αναμέτρηση Τσάμπιονς Λιγκ, έστω και στα προκριματικά. Νομίζω πως είναι το όνειρο κάθε παιδιού. Αυτό δε σημαίνει τίποτα, ωστόσο. Παραμένω συγκεντρωμένος, όπως και όλοι οι συμπαίκτες μου στο επόμενο ματς», εξήγησε στο Sportime.gr ο 23χρονος μέσος.
Τον ρωτήσαμε για το πλάνο ενόψει Σέλτικ και πόσο καλά λειτούργησε: «Όλη την εβδομάδα αναλύσαμε τον τρόπο παιχνιδιού της σκωτσέζικης ομάδας. Που είναι δυνατοί και που έχουν αδυναμίες. Το δεύτερο σκέλος μας απασχόλησε, γιατί εκεί… χτυπήσαμε. Νομίζω ότι το πρώτο γκολ ήταν το “κλειδί” γιατί μας έδωσε την ώθηση για την πρόκριση».
Όσο για το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε η πρωταθλήτρια; «Ξέραμε ότι η αριστερή πλευρά ήταν η πιο επιθετική. Στο πρώτο ημίχρονο καταφέραμε να περιορίσουμε το παιχνίδι τους. Στο τέλος δεχτήκαμε πίεση και οπισθοχωρήσαμε. Αλλά θεωρώ πως τα πήγαμε καλά σε γενικές γραμμές».
Ο χρόνος στο ΟΑΚΑ… πάγωσε στις καθυστερήσεις. Αιτία εκείνη η χαμένη ευκαιρία των «Μπόις». Ο Αλμπάνης, λόγω της θέσης του, δεν είχε πλήρη αντίληψη τι ακριβώς συνέβη, αλλά ήταν απόλυτος: «Δεν την είδα, ήμουν στην άλλη πλευρά. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Ένα γκολ είναι ικανό να καταστρέψει όλα όσα έχτιζες σε διάρκεια δύο αγώνων. Όπως και είναι ικανό να σε απογειώσει».