Το ημερολόγιο έγραφε 2 Ιουνίου 2015. Η πόρτα των αφίξεων στο «Ελ. Βενιζέλος» ανοίγει. Από εκεί ένας χαμογελαστός, άγνωστος στο ελληνικό ποδοσφαιρικό κοινό τύπος ξεπροβάλλει με το κασκόλ της ΑΕΚ ριγμένο στους ώμους και πιασμένος χέρι-χέρι με την σύζυγό του, κατευθύνεται προς τους δημοσιογράφους για τις πρώτες καθιερωμένες δηλώσεις. Τρία χρόνια μετά, ο Αντρέ Σιμόες ζει ένα παραμύθι στην «Ένωση» έχοντας χτίσει τον δικό του μύθο.
Ο Πορτογάλος άσος είναι η τρανή απόδειξη του ότι τα ποδοσφαιρικά… ράσα δεν κάνουν τον παικταρά. Εχοντας αγωνιστεί σε μικρές ως επί το πλείστον ομάδες τις χώρες, παρότι ξεκίνησε από τις ακαδημίες της μεγάλης Πόρτο, ο Σιμόες έφτασε στην Αθήνα χωρίς ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, το όνομά του προκάλεσε έναν εκκωφαντικό θόρυβο επιτυχίας.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Η έλευση του Σιμόες στην ΑΕΚ συνέπεσε με την επάνοδο της ομάδας στην Σούπερ Λιγκ, ύστερα από τη διετή περιπέτεια της Γ΄ και Β΄ Εθνικής. Οι προσδοκίες για την απόδοσή του, αρκετές. Σίγουρα όμωςαποδείχθηκαν πολύ λίγες σχέση με όσα τελικώς προσέφερε στην πρώτη του χρονιά με την κιτρινόμαυρη φανέλα. Λες και έπαιζε στο ελληνικό πρωτάθλημα χρόνια, ο Πορτογάλος, εργατικός και υπόδειγμα επαγγελματία, προσαρμόστηκε γρήγορα και έπαιξε σημαντικό ρόλο στον άξονα. Απολογισμός εκείνης της σεζόν; Το κύπελλο κόντρα στον πρωταθλητή Ολυμπιακό.
Η συνεισφορά του Σιμόες άρχισε να νιώθει την αναγνώριση και την αγάπη από όλο τον λαό της ΑΕΚ, με αποτέλεσμα να συνεχίσει στο ίδιο και ακόμα μεγαλύτερο μήκος κύματος τις εμφανίσεις του στο χορτάρι. Μια προσωπικότητα ηγετική, που προσέδιδε ηρεμία και ασφάλεια στον άξονα της ομάδας και που δεν άργησε να φορέσει και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, ακόμα κι αν η συγκυρία ήταν δυσάρεστη. Ο τραυματισμός του Πέτρου Μάνταλου τον ανάγκασε να βγει μπροστά και από…υπαρχηγός να αναλάβει για μεγάλο χρονικό διάστημα παραπάνω καθήκοντα εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου.
Ομως ο Πορτογάλος χαφ δεν…μάσησε και τα κατάφερε περίφημα. Όχι μόνο ανταπεξήλθε στην παραπάνω πίεση, αλλά αυτή του η στάση ανταμείφθηκε με το φετινό πρωτάθλημα. Μετά από 24 χρόνια, η ΑΕΚ κατέκτησε την εγχώρια κορυφή και ο Αντρέ έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της «κιτρινόμαυρης» ιστορίας. Όπως την δεκαετία του΄90, χωρίς να συγκρίνεται η μεταξύ τους συνεισφορά, ο Τόνι Σαβέφσκι, του οποίου την φανέλα ο 28χρονος άσος φορούσε περήφανα στους πανηγυρισμούς στη Ν. Φιλαδέλφεια. Μια ιστορία, η οποία, δίχως αμφιβολία, συνεχίζει να γράφεται και που σύντομα, αν όλα πάνε καλά θα…επεκταθεί και μετά το 2019, όποτε και ολοκληρώνεται το συμβόλαιό του με τον σύλλογο.
Η επαφή της πλευράς του 28χρονου με την διοίκηση της «Ενωσης» έχει γίνει και πλέον η υπόθεση μπαίνει στην τελική ευθεία για να υπάρξει η πολυπόθητη επέκταση συμβολαίου. Άλλωστε, τέτοιοι παίκτες και κυρίως άνθρωποι σαν τον Σιμόες, με τέτοια «σύνδεση» με τους φιλάθλους, αφοσίωση, πάθος και αδιάκοπη προσφορά, είναι δυσεύρετοι στους χαλεπούς ποδοσφαιρικούς καιρούς της υπεραξίας που διανύουμε.