Ο Ερίκ Μοράν ήρθε με αρκετές προσδοκίες τον Ιανουάριο του 2018 στην ΑΕΚ προκειμένου να προσφέρει λύσεις και ανάσες στο «κιτρινόμαυρο» άξονα. Κάτι που λόγω πολλών διαφορετικών περιστάσεων δεν το κατόρθωσε. Ωστόσο, θα έχει το χρόνο και τις προϋποθέσεις για να το πράξει.
Αυτή τη στιγμή απολαμβάνει τις καλοκαιρινές του διακοπές μαζί με την οικογένειά του στη γενέτειρά του, το Πορτουγαλέτε, στη Χώρα των Βάσκων. Στο μυαλό του 27χρονου μέσου όμως, σίγουρα στριφογυρίζει η πρόκληση που έχει μπροστά του, σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες, όταν και θα ταξιδέψει με τους συμπαίκτες του στο Κίελτσε για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας.
Η αλήθεια είναι, ότι ένας παίκτης με 3,5 χρόνια συμβόλαιο, αν μη τι άλλο αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία για να αποδείξει την αξία του. Σε τεχνικό και αθλητικό επίπεδο, ο Μοράν έχει ό,τι ακριβώς χρειάζεται η ΑΕΚ. Καλή μεταβίβαση, άρτια τεχνική κατάρτιση, έξυπνες τοποθετήσεις στο κέντρο. Του λείπει όμως αυτή η «σπίθα», ο τσαμπουκάς αν θέλετε. Όποιος φίλαθλος ανεξαρτήτου ομάδας τον είδε στα λιγοστά παιχνίδια που αγωνίστηκε, αυτό θα καταδείκνυε σαν αρνητικό, συνοδευόμενο από μια λέξη που δεν ταιριάζει σε κεντρικό μέσο στο σκληρό ελληνικό πρωτάθλημα: «Σοφτ».
Το ότι δεν κατόρθωσε να προσαρμοστεί σε μια ιστορική για τον σύλλογο σεζόν, αποτελεί γεγονός. Αλλά το ποδόσφαιρο, όπως και η σεζόν συνεχίζεται. Μια νέα χρονιά ξεκινάει και υπό το βλέμμα του Ουζουνίδη, ο 27χρονος Βάσκος θα πρέπει να δουλέψει κυρίως το ψυχολογικό κομμάτι προκειμένου να «κολλήσει» στα πλάνα του Έλληνα τεχνικού. Ουδείς ισχυρίζεται ότι πρόκειται να είναι το βασικό «γρανάζι» του κέντρου της ΑΕΚ. Εξάλλου για αυτό το ρόλο υπάρχουν οι Σιμόες, Γαλανόπουλος και, αν όλα πάνε καλά, ο Κονέ.
Παρόλα αυτά, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ισπανός δεν μπορεί να βρει τη δική του χρησιμότητα στο ρόστερ. Ένας κρυφός «άσος», ο οποίος ερχόμενος από τον πάγκο ως αλλαγή, θα δίνει φρεσκάδα και θα διατηρεί την ομοιογένεια χωρίς να φαίνεται ξένο «σώμα», όπως πέρυσι. Το αν τελικώς θα το πετύχει αυτό, μόνο ο ίδιος είναι σε θέση να ξέρει. Σε διαφορετικά, θα συνεχίσει να είναι ένα χαρτί που κοντεύει να «καεί»…