Η ΑΕΚ χάνει λοιπόν το πρωτάθλημα. Στο Καραϊσκάκη φυσικά και εμφανίστηκε κατώτερη των περιστάσεων. Είναι δύσκολο να θυμηθεί κάποιος ένα παιχνίδι που σχεδόν όλοι οι παίκτες της ήταν κάτω από τα στάνταρ τους. Με κορυφαίο τον Κάλενς δεν μπορεί να κερδίσει τον Ολυμπιακό. Δεδομένο αυτό.
Ακόμα και ο Πινέδα σε ματς που καίει δεν πρέπει να έχει κάνει χειρότερη εμφάνιση. Όλοι μα όλοι δεν άντεξαν στο βάρος αυτού του τελικού. Από την αρχή είχαν φανεί τα άσχημα σημάδια. Ο Ολυμπιακός που έκοψε την ανάπτυξη μιας ομάδας όπως η Άστον Βίλα, μπορούσε να το κάνει και με την ΑΕΚ. Και το έπραξε.
Αν και το πρωτάθλημα είχε χαθεί στην Τούμπα. Εκεί που η ομάδα του Αλμέιδα προηγήθηκε 1-2 στο 75′ αλλά δεν πήρε ούτε την ισοπαλία, που θα της έδινε τον τίτλο, έτσι όπως πήγαν τα πράγματα.
Σε τέτοιες καταστάσεις η κριτική πάει κυρίως στον προπονητή. Ο Αλμέιδα το είπε πως ευθύνεται. Λογικό. Ο τεχνικός της Ένωσης φορτώνεται πως παρούσιασε μια ομάδα, ένα σύνολο απροετοίμαστο για τέτοιο αγώνα. Είχε μπροστά του 2,5 εβδομάδες. Οι παίκτες του όμως τόσο πνευματικά όσο και αγωνιστικά δεν ήταν έτοιμοι.
Ακόμα και σε αυτήν την ήττα όμως θα πρέπει να του πιστωθεί πως έκανε ότι μπορούσε από τον πάγκο. Βγάζει στο ημίχρονο τον τραγικό Σιντιμπέ. Περνάει Πόνσε, Γιόνσον και Άμραμπατ και για λίγο πάει να αλλάξει το μομέντουμ. Ειδικά ο μαροκινός πήγε να γυρίσει μια χαμένη κατάσταση μόνος του.
Ίσως να έπρεπε να μείνει παραπάνω το δίδυμο Γκαρσία, Πόνσε. Αλλά προφανώς ήθελε να περάσει με Τσούμπερ και Μάνταλο παίκτες που θα είχαν συνεργασίες και θα έφερναν την μπάλα περισσότερο στην περιοχή. Για να πάρει κάτι ο Πόνσε.
Όπως και να έχει, η ΑΕΚ το πάλεψε όσο μπορούσε φέτος. Τόσο μπορούσε. Η… κακή μέρα φάνηκε από την κανονική περίοδο με τους τόσους χαμένους βαθμούς απέναντι σε ομάδες από τα κάτω πατώματα της βαθμολογίας. Και με τις ήττες στα ντέρμπι ήρθε και έδεσε.