Η έλευση των Μπογέ, Πόνσε και Αλεφ ήρθε να προσθέσει στο παζλ του Ουζουνίδη διαφορετικά χαρακτηριστικά. Οι δυο πρώτοι να συνεισφέρουν μεσοεπιθετικά και ο τρίτος να ανεβάσει ακόμα ένα επίπεδο τον «κιτρινόμαυρο» άξονα. Ωστόσο, πέρα από τις ικανότητές τους, η επιλογή της εθνικότητάς τους ίσως να μην είναι τυχαία.
Αν ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά στο ρόστερ της πρωταθλήτριας Ελλάδος, θα διαπιστώσει πως οι ξένοι ποδοσφαιριστές, δημιουργούν ανάλογα με τη χώρα προέλευσής τους, ζευγάρια. Φωτεινά παραδείγματα έρχονται τόσο από Πορτογαλία ( Σιμόες, Λόπες), όσο και εσχάτως από Βραζιλία (Γκάλο- Αλεφ) και Αργεντινή (Πόνσε- Μπογέ), κ.ά.
Επίσης υπάρχουν και τα… έμμεσα ζευγάρια τα οποία ενώνει μια ευρύτερη έννοια εκτός της γεωγραφικής, όπως τους Λιβάια και Τσόσιτς. Κροάτης ο ένας, Σέρβος ο άλλος, αλλά η άλλοτε Γιουγκοσλαβία είναι κάτι που πάντα θα τους ενώνει. Η φιλία τους εξάλλου είναι παροιμιώδης, με τους δυο τους να είναι κολλητοί, εντός και εκτός προπονήσεων.
Οπως επίσης εξαιρετική σχέση έχουν οι δυο Σουηδοί. Οταν άφησε τον Παναθηναϊκό, ο Νίκλας Χουλτ άφησε έναν συμπατριώτη του εκεί και βρήκε έναν άλλον στην ΑΕΚ. Ο Αστρίτ Αϊντάρεβιτς, εκτός από ρίζες από Κόσοβο και Αλβανία γνωρίζει την σουηδική κουλτούρα, καθώς έχει μεγαλώσει στη σκανδιναβική χώρα.
Το ζευγάρι των… «ορφανών», Μοράν (Ισπανία) και Τσιγκρίνσκι (Ουκρανία) αποτελούν απλώς την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα πως η «Ενωση» «ψωνίζει» σε πακέτα των δύο. Μια τακτική, η οποία είτε ηθελημένα είτε ακούσια, φαίνεται να αποδίδει αναφορικά με τους κώδικες επικοινωνίας που χτίζουν οι ξένοι παίκτες με τους γηγενείς. Μια συνταγή άλλωστε, που πέρυσι ήταν ανάμεσα σε αυτές που έδωσαν και τον τίτλο στην ΑΕΚ. Επίσης βοηθάει στο ψυχολογικό κομμάτι, καθώς με έναν συμπατριώτη τους στο ίδιο περιβάλλον, η νοσταλγία για την πατρίδα τους μειώνεται και επικεντρώνονται καθρά στο ποδοσφαιρικό κομμάτι.