Ο Κλεμάν Μισελέν ετοιμάζεται να αφήσει τη Λανς και γίνει παίκτης της ΑΕΚ. Το sportime.gr τον περνάει από… ακτινογραφία!
Μερικά γεγονότα δεν ξεγελούν. Είναι σημάδια και σου δείχνουν το μέλλον. Ο Κλεμάν Μισελέν έκανε τα πρώτα του βήματα σε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Και μιλάμε κυριολεκτικά! Ναι, εκεί πρωτοπερπάτησε. Τον είχαν πάει βόλτα, μωράκι, οι γονείς του όταν ξάφνου και για πρώτη φορά ως τότε, σταμάτησε να μπουσουλάει. Είναι μετά να μην σκεφτείς ότι μερικά πράγματα είναι της μοίρας γραφτά;
Από το αγρόκτημα στην (μεγάλη) πόλη
Μεγάλωσε στο Μοντομπάν, μία πόλη καμία 50αρια χιλιόμετρα έξω από την Τουλούζη. Σε αγρόκτημα. Ο μεσαίος από τρία παιδιά. Έχει δύο αδελφές, μια μεγαλύτερη (Αλεξία) και μία μικρότερη (Κασάντρα). Αεικίνητο παιδί. Όλη την ώρα έξω, στη φύση. Τηλεόραση δεν έβλεπε ποτέ. Μπάλα, ποδήλατο, ψάρεμα και… άγιος ο Θεός! Με ρούχα σχεδόν πάντα γεμάτα τρύπες από το παιχνίδι. Η δασκάλα του στο δημοτικό είχε ανησυχήσει τόσο συχνά που τον έβλεπε μελανιασμένο. Ήταν τότε καλός μαθητής, του άρεσαν τα μαθηματικά και οι θετικές επιστήμες. Αλλά με το που άρχισε να ασχολείται σοβαρά με την μπάλα, το σχολείο πήγε πίσω. Ποτέ πάντως δεν τα φόρτωσε στον κόκκορα…
Μένοντας στην ευρύτερη περιοχή της Τουλούζης, η αγάπη του για την τοπική Τουλούζ προέκυψε εντελώς φυσιολογικά. Σχεδόν σε κάθε εντός έδρας ματς, στο γήπεδο ήταν. Δεν ήταν τύπος του… πέταλου, αλλά την «πονούσε» την ομάδα. Στα 10 του μάλιστα, πήγε εσώκλειστος στα τμήματα υποδομής των «βιολετί». Εγκατέλειψε το πατρικό του με δάκρυα στα μάτια. Λογικό, μικρό παιδάκι ήταν ακόμα. Εκεί «ατσάλωσε» ψυχικά. Έμαθε να είναι πιο ήρεμος, να μην τα παίρνει όλα λες και είναι το τέλος του κόσμου. Μπήκε δηλαδή σταδιακά στην πορεία προς την ωριμότητα. Και όλο και προόδευε. Ειδικά από τότε που είχε κόουτς τον Φαμπρίς Γκαρίγκ, «δεύτερο πατέρα», τον αποκαλεί.
Η καλύτερη περίοδος της ζωής του
Κι ύστερα ήρθε το 2016 και αυτή που μέχρι σήμερα αποκαλεί «καλύτερη περίοδος της ζωής μου». Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, αναδείχτηκε πρωταθλητής Ευρώπης με την Κ19 της Γαλλίας (συμπαίκτης μεταξύ άλλων με τον Κιλιάν Εμπαπέ), πήρε το απολυτήριο λυκείου (με βαθμό λίγο πάνω από τη βάση) και έκανε ντεμπούτο ως επαγγελματίας, κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν και με τη νίκη για συνοδεία (2-0)! Για το επόμενο τρίμηνο όλα κυλούσαν εξαιρετικά. Σύντομα, δυστυχώς, ήρθε η προσγείωση. Ένα πρόβλημα στη μέση τον άφησε έξω για 4 μήνες. Επίσης έβγαλε προβλήματα που έθεσαν εν αμφιβόλω την πορεία του. Έμαθε πάντως να «ακούει» καλύτερα το σώμα του, να προσέχει επίσης περισσότερο σημαντικότατα πράγματα για έναν αθλητή όπως η διατροφή και ο ύπνος.
Βάλτωνε στην Τουλούζ. Χρειαζόταν κάτι έντονο, κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με όσα ήξερε. Αυτό ήταν ο δανεισμός του στην Αζαξιό. Δεν ήθελε να πάει αρχικά, αλλά κατάλαβε ότι ήταν μονόδρομος. Για πρώτη φορά έφυγε μακριά από την οικογένεια και τους φίλους του και αυτό αποδείχτηκε ευεργετικό. Έγινε πιο υπομονετικός, έκανε νέες φιλίες, έμαθε να ανοίγεται σε νέους ανθρώπους. Δεν έπαιξε πολύ ούτε στην Κορσική, αλλά το δείγμα του ήταν αρκετό για να τραβήξει το ενδιαφέρον της Λανς, η οποία τον απέκτησε το 2019. «Είχα πετύχει το στόχο μου, ένιωθα περήφανος που είχα φτάσει ως την α’ ομάδα της της “Τεφεσέ”, όπως ονειρευόμουν μικρός, αλλά κατάλαβα ότι αυτός δεν ήταν ο τελικός μου στόχος», θα πει αργότερα.
Το ευεργετικό ταξίδι
Στους Sang et Or βρήκε το περιβάλλον που είχε ανάγκη. Έπαιξε αρκετά, έγινε παίκτης επιπέδου Ligue 1. Χωρίς ποτέ όμως να λογίζεται βασικός. Μπακ απ του Ζονατάν Κλάους, στο δεξί άκρο της άμυνας. Μερικές φορές στερείται αυτοπεποίθησής, παίρνει πολύ σοβαρά την κριτική και στη Λανς έπεσε σε αυτήν την παγίδα ανά διαστήματα. Αυτό το καλοκαίρι θα το θυμάται πιθανότατα για πάντα. Εκπροσώπησε τη χώρα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο με τρεις 90λεπτες συμμετοχές και μια ασίστ. Γυρνώντας από την Ιαπωνία, ετοιμάζεται για πρώτη φορά να παίξει στο εξωτερικό. Η Ελλάδα, η ΑΕΚ τον καλεί. Πρότυπο του αγωνιστικά είναι ο Σέρχιο Ράμος, μελετούσε ώρες στιγμιότυπα από τα παιχνίδια του. Και φέτος που θα μπορούσε να τον βρει αντίπαλο, ως παίκτη της Παρί Σεν Ζερμέν, κινεί σε άλλη γη, άλλα μέρη. Δεν είναι όλα της μοίρας γραφτά τελικά!
Στη μνήμη του παππού
Του αρέσει να ανακαλύπτει νέες κουλτούρες, νέους τόπους. Στη βάση του πάντως, παραμένει «παιδί της γαλλικής επαρχίας». Στο Μοντομπάν θέλει να επιστρέψει όταν κρεμάσει τα παπούτσια του. Ιδανικά ανοίγοντας ένα εστιατόριο και σίγουρα για να ακολουθήσει την πατρική επιχείρηση ως αγρότης. Κάθε πράγμα, βέβαια, στον καιρό του. Μόλις 24 ετών, έχει ακόμα πολλά να περάσει στα γήπεδα. Αλλωστε νιώθει πως ακόμα κάτι «χρωστάει». Στη μνήμη του πολυαγαπημένου του παππού. Όταν αυτός τον είδε να παίζει για πρώτη φορά μπάλα του είπε τη φράση που τον σημάδεψε: «Δεν ήξερα ότι είσαι τόσο καλός. Τώρα θέλω να σε δω όσο πιο ψηλά γίνεται». Ο παππούς δεν ζει πια. Αλλά ο Κλεμάν Μισλέν έχει κάνει σκοπό της ποδοσφαιρικής ζωής του να κάνει πράξη αυτό που εκείνος του είχε ζητήσει. Έχει κάνει άλλωστε ένα τατουάζ για να θυμάται πάντα εκείνη την κουβέντα…
Διαβάστε επίσης:
ΑΕΚ: Πώς ο Τάνκοβιτς «κέρδισε» τον Ντεσπότοφ στα… σημεία
Transfer Gossip – ΑΕΚ, ΠΑΟΚ: Το ψάχνουν για τον Ερνάνι οι δύο ομάδες
Φωτιά στη Βαρυμπόμπη: Καταγγελίες από κατοίκους της περιοχής, για πλιάτσικο στα καμένα!
