Το ανθρώπινο δυναμικό στο εργοτάξιο αυξάνεται, οι μπετονιέρες πληθύνονται, τα μπετά «πέφτουν» και το όνειρο αποκτά μορφή. Η «Αγιά Σοφιά» συνεχίζεται να “σηκώνεται” με αμείωτη ένταση και η προσμονή για το νέο «σπίτι» της ΑΕΚ κυριαρχεί στο μυαλό κάθε φίλου της.
Μόνο που στη Νέα Φιλαδέλφεια δεν θα παίζεται μόνο (ωραίο) ποδόσφαιρο. Οι εξέδρες δεν θα γεμίζουν μόνο κάθε Σάββατο ή Κυριακή. Δεν μιλάμε απλώς για ένα ακόμα μοντέρνο γήπεδο. Το τι ακριβώς θα πρεσβέυει, το έδειξε μία ομάδα μαθητών από τον Άλιμο (1ο Λύκειο, «Θουκυδίδειο»).
Μπορεί να βρίσκονται ακόμα σε διαδικασία που διδάσκονται πράγματα, αλλά η σημερινή (27/3) κίνησή τους να βγουν από την αίθουσα και να επισκεφθούν το εργοτάξιο στο οικόπεδο της ΑΕΚ είναι ένα πολύτιμο μάθημα προς όλους τους φιλάθλους, ανεξαρτήτως ομάδας, κοινωνικής ή κοινωνικής ομάδας. Το ενδιαφέρον ορισμένων παιδιών να δουν κάτι πέρα από το προφανές αποτέλεσε το καλύτερο μήνυμα. Να μην μείνουν στη θέα του δέντρου, αλλά να ανακαλύψουν όλο το «δάσος».
Η «Αγιά Σοφιά» δεν θα είναι μία άψυχη σιδεροκατασκευή, αλλά ένα σταυροδρόμι αθλητισμού, μνήμης και πολιτισμού. Ο διάμεσος που θα ενώνει το παρελθόν με το μέλλον. Πρόκειται περί ενός εγχειρήματος που θα πρέπει να αγκαλιάσουν όλοι. Και πρώτοι από όλους έδειξαν να το καταλαβαίνουν αυτά τα παιδιά που, παρακινημένα από τους καθηγητές τους, ενημερώθηκαν για την ιστορία που περιβάλλει την περιοχή.
Το πως η διαδρομή ενός αθλητικού συλλόγου συνδέθηκε με την προσφυγιά και πως αυτά τα δύο εναρμονίστηκαν και συμπορεύτηκαν προς μία καλύτερη εποχή, πιο αισιόδοξη. Από τις κακουχίες και τον κοινωνικό ρατσισμό, στην αναγνώριση και την καταξίωση. Ενας δρόμος, ο οποίος δεν θα ξεχαστεί όσο γίνονται τέτοιου είδους εκδρομές.