Άλλη Εντελώς Κατάσταση. Διαφορετική. Κόντρα σε όλους. Ακόμη και στον πόλεμο. Η θύμηση είναι γλυκιά. Και έχει μείνει στην ιστορία. Όχι μόνο της ΑΕΚ, αλλά σε αυτή του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Δύο ομάδες τα έβαλαν με κοτζάμ πόλεμο. Και ακόμη αν κάποιος υποστηρίζει πως κανείς δεν κέρδισε, δεν είναι ακριβώς έτσι.
Η ΑΕΚ είχε ήδη φτάσει στο Βελιγράδι. Με κίνδυνο, αλλά και ποδοσφαιρική αφέλεια. Η ιδέα ήταν τέλεια. Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας με αντίπαλο την Παρτιζάν, μία δήλωση κατά του πολέμου, στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Μία άνιση μάχη, με το ΝΑΤΟ να έχει τον ρόλο του να βομβαρδίζει ανελέητα.
Αυτό ήθελαν να καυτηριάσουν. Να δηλώσουν, χρησιμοποιώντας μία μπάλα, πως αυτός ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει.
«NATO stop the war, stop the bombing», έγραφε το πανό που κουβάλησαν οι δύο ομάδες μέχρι το κέντρο του γηπέδου. Εκείνη τη στιγμή, εκείνο το σημείο έμοιαζε να γίνεται ο ομφαλός ολάκερης της γης.
Οι 22 ποδοσφαιριστές και οι αναπληρωματικοί πρόσθεσαν έναν στόχο στη φανέλα τους. Μία μορφή διαμαρτυρίας.
Το γήπεδο δεν ήταν γεμάτο. Δε θα μπορούσε, εν μέσω του πολέμου. Πωλήθηκαν και τα 40.000 εισιτήρια, αλλά σχεδόν 15.000 κατάφεραν να φτάσουν και να μπουν στο γήπεδο.
Το ματς διεκόπη στο 66′. Ο κόσμος δεν άντεξε. Ήθελε να μπει στο γήπεδο. Να αγκαλιάσει τους παίκτες της Παρτιζάν. Να αγκαλιάσει τους παίκτες της ΑΕΚ.
Να τους πει ευχαριστώ που γύρισαν την πλάτη στον πόλεμο και ήρθαν στα μέρη τους.
Πέρασαν κιόλας 21 χρόνια.
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
ΠΑΡΤΙΖΑΝ (Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς): Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κέζμαν.
ΑΕΚ (Όλεγκ Μπλαχίν): Ατματσίδης (29΄ Μιχαηλίδης – 40΄ Κουρκούνας), Κοπιτσής (40΄ Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42΄ Καψής), Τσέκολι (45΄ Ζήκος), Κατσαβός, Σαβέβσκι (32΄ Κασάπης), Μαλαδένης, Καλιτζάκης, Ζουμπούλης, Νικολαΐδης.
