Πώς ο Πιέρ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ έγινε «ξένος» στην Άρσεναλ, ενώ προαλειφόταν για ηγέτης του νέου project.
Λιγότερο από 18 μήνες έχουν περάσει από τότε που ο Μικέλ Αρτέτα έκανε τα πάντα προκειμένου ο Γκαμπονέζος φορ να υπογράψει νέο συμβόλαιο. «Έψησε» μάλιστα τη διοίκηση να γίνει πρόταση με αυξημένες απολαβές παρότι ο κορονοϊός είχε ήδη αρχίσει να οδηγεί τους πάντες και τα πάντα σε περικοπές.
Εκείνη την εποχή, ο 32χρονος ποδοσφαριστής είχε προτάσεις από ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Ίντερ και η Τσέλσι. Πείστηκε όμως να παραμείνει στο «Emirates». Ειδικά όταν άκουσε τον Ισπανό τεχνικό να τον χρίζει ηγέτη της επιχείρησης αναγέννησης.
Να του λέει πως αυτός θα είναι ο αρχηγός του, με το περιβραχιόνιο και το εξ αυτού ορμώμενο σετ καταστάσεων και συμπεριφοράς. Αυτός που θα οδηγήσει και θα εμπνεύσει τους νεαρότερους παίκτες. Ο δάσκαλος, ο μπροστάρης. Είναι προφανώς τόσο μα τόσο ωραίο να ακούς πως σε θεωρούν σημαντικό.
Το «εγώ» νικάει το «εμείς»
Πώς φτάσαμε τώρα, λίγο πριν το 2021 μας αποχαιρετήσει, να θεωρείται ο «Όμπα» ανεπιθύμητος; Να του έχει αφαιρεθεί η αρχηγία και ο Αρτέτα να αμφισβητεί δημοσίως την αφοσίωση και το πάθος του;
Το ποδόσφαιρο είναι ένας χώρος που συγκρούονται τεράστια «εγώ». Πρέπει να βρεθεί τρόπος να μπουν όλα κάτω από την ομπρέλα του «εμείς». Αυτό είναι το θεμέλιο της επιτυχίας. Η έλλειψη αυτού στην προκειμένη περίπτωση είναι και ο βασικός λόγος που ο Γκαμπονέζος μπορεί να φύγει από την Άρσεναλ στην ερχόμενη μεταγραφική περίοδο.
Γεννούνται έτσι συγκρίσεις με τον Μεσούτ Οζίλ. Κι αυτός έγινε από ήρωας παρίας στην Άρσεναλ. Κι αυτός προκάλεσε άσχημες εντυπώσεις με μια συμπεριφορά που συνοψίζονταν στο «να μπαίνουν τα λεφτά στο λογαριασμό μου και πέρα βρέχει» από τη στιγμή που πήρε το συμβόλαιο που ήθελε κι έπειτα.
Σπάζοντας όλους τους κανόνες
Βολεύτηκε και ο Ομπαμεγιάνγκ; Επαναπαύτηκε και σταμάτησε να προσπαθεί; Είχε 72 γκολ σε 111 γκολ από τον Ιανουάριο του 2018 όταν και αποκτήθηκε από την Μπορούσια Ντόρτμουντ. Και έχει 20 γκολ σε 52 ματς, από το Σεπτέμβριο του 2020, όταν και επέκτεινε. Περισσότερο από αγωνιστικό, το πρόβλημα βρίσκεται εκτός γηπέδου.
Ό,τι κανόνες έχει η ομάδα, τους σπάει όλους. Αργεί στις προπονήσεις, παίρνει άδειες από τη σημαία, γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τις απαγορεύσεις ή τους περιορισμούς που έχουν επιβληθεί στα ταξίδια των παικτών στο εξωτερικό λόγω της πανδημίας.
Ακόμα κι αν έχει σοβαρούς λόγους για πολλές από τις πειθαρχικές παρασπονδίες του (όπως το ότι πάει συχνά στη Γαλλία για να βλέπει την άρρωστη μητέρα του), οι κανόνες είναι κανόνες – κυνικό κι αν είναι. Ως αρχηγός θα έπρεπε να είναι τύπος και υπογραμμός.
Η αβάσταχτη ελαφρότητα της Άρσεναλ
Η Άρσεναλ έχει επί σειρά ετών υποφέρει από αυτή την ελαφρότητα. Από μια συμπεριφορά «δεν βαριέσαι». Πολλές επίσης επιλογές αρχηγών (Φάμπρεγας, Φαν Πέρσι, Βερμάλεν, Αρτέτα, Μέρτεζακερ, Κοσιελνί, Τσάκα) αποδείχτηκαν προβληματικές σε βάθος χρόνου. Για τον έναν ή τον άλλο λόγο.
Ο Αρτέτα πάλεψε και παλεύει να αλλάξει τη νοοτροπία. Με άξονες τον επαγγελματισμό και έναν απαράβατο κώδικα ηθικής. Αν ανεχτεί τα καμώματα του Ομπαμεγιάνγκ, τότε στην ουσία υπονομεύει αυτήν την προσπάθεια. Τον προειδοποίησε πολλές φορές, του έδωσε πολλές ευκαιρίες.
Ο ευχάριστος χαρακτήρας του Γκαμπονέζου φορ και το «έλα μωρέ έτσι είναι αυτός» δεν αρκεί πια. Αν φτάσαμε σε αυτό το σημείο δεν φταίει ο Ισπανός προπονητής. «Δεν είμαι δικτάτορας ή αμείλικτος. Ζητάω μόνο ένα πράγμα: σεβασμό και αφοσίωση», όπως εξήγησε.
