Μπίλι Σαρπ: Ο θάνατος του γιου του που τον διέλυσε και το φετινό όνειρο

Σε περίπτωση που δεν παρακολουθείς την Championship o Μπίλι Σαρπ είναι απλά ένας επιθετικός που φέτος κάνει την πρώτη του γεμάτη σεζόν στην Premier League. Και ας έκλεισε πρόσφατα 34 χρόνια ζωής.

Αγωνίζεται στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και στο τελευταίο ματς των «λεπίδων» απέναντι στην Μπόρνμουθ ήταν εκείνος που ισοφάρισε. Το τελικό 2-1 το υπέγραψε ο Λούνστραμ και με αυτή τη νίκη η ομάδα τους πήγε στο -4 από την τέταρτη Τσέλσι έχοντας ματς περισσότερο.

Μόλις το δεύτερο γκολ στο πρωτάθλημα για φέτος για τον Μπίλι Σαρπ. Το προηγούμενο είχε σημειωθεί και πάλι κόντρα στην Μπόρνμουθ τον Αύγουστο. Τότε είχε χαρίσει τον βαθμό της ισοπαλίας στην ομάδα του λίγο πριν το φινάλε.

Δεν ξεκίνησε βασικός φέτος. Υπάρχουν οι Όλιβερ ΜακΜπέρνλι και Λις Μουσέ. Ο δεύτερος αποτέλεσε και μεταγραφή ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου το καλοκαίρι, επομένως, ήταν δύσκολο να βγει αρχικά. Πήγανε και καλά ως ένα σημείο, αλλά στη συνέχεια έπεσε και έδωσε την ευκαιρία στον Σαρπ να επιστρέψει στο αρχικό σχήμα.

Γιατί ασχολούμαστε, όμως, με τον Μπίλι Σαρπ; Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που κατάφερε έστω και σε μεγάλη ηλικία να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, να είναι σημαντικό μέλος μίας ομάδας στην Premier League. Έχει, όμως, μία ιδιαίτερη ιστορία. Βίωσε πράγματα που κανείς δεν θα ήθελε για να φτάσει έως εδώ.

Μπίλι Σαρπ: Το χοντρό παιδί από το Σέφιλντ

Από μικρός φάνηκε πως ήταν ένας γεννημένος γκολτζής. Στο Σέφιλντ μεγάλωσε και τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα τα έκανε στην τοπική Γιουνάιτεντ. Η σχέση του μαζί της μάλλον καρμική. Έφυγε από εκεί πολύ νωρίς, αλλά επέστρεψε για μία τριετία το 2007. Πέρασε από αρκετές ομάδες όπως οι Ντονκάστερ, Σαουθάμπτον, Νότιγχαμ Φόρεστ και Λιντς και σχεδόν πάντα ήταν στην Championship. Στην Premier League βρέθηκε μόνο για ένα εξάμηνο το 2012 με τη Σαουθάμπον και μέτρησε συνολικά 18 λεπτά, ενώ στη League One κατέβηκε μετά από περίπου εννιά χρόνια το 2015 για να γυρίσει στην αγαπημένη του Σέφιλντ Γιουνάιτεντ.

Σημείο αναφοράς για εκείνον και η Ντονκάστερ. Είχε δύο περάσματα από εκεί και το πρώτο συνέπεσε με ένα γεγονός που τον σημάδεψε. Εκεί μπήκε και η… στάμπα του «fat lad from Sheffield» το 2010. Σε μία συνέντευξη Τύπου ο Σον Ο’Ντρίσκολ, ο τότε προπονητής του, είπε τη συγκεκριμένη ατάκα για εκείνον όταν του ζητήθηκε να τον περιγράψει.

Όσα και αν πέρασε, όμως, με την Ντονκάστερ η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ για εκείνον ήταν κάτι άλλο. Κάποια στιγμή δήλωσε ότι «το να σκοράρω με τη φανέλα της είναι ξεχωριστό γιατί είναι η ομάδα που από μικρός υποστήριζα». Μαζί της ζει το δικό του παραμύθι. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως έως τότε όλα τα κεφάλαια της ζωής του ήταν ευχάριστα. Για εκείνον όλα άλλαξαν το 2011. Στις 27 Οκτωβρίου η γυναίκα του έφερε στη ζωή ένα αγοράκι. Το χάρηκαν μόνο για δύο μέρες. Το νεογέννητο έχασε τη ζωή του βυθίζοντας την οικογένεια Σαρπ στη θλίψη.

Ο χαμός του γιου του

Ο Λούι Τζέικομπ Σαρπ έπασχε από γαστροσχισμό. Είναι μία πάθηση που προκαλεί ρήξη του κοιλιακού τοιχώματος και εκθέτει τα έντερα. Είχε εμφανιστεί για πρώτη φορά στην εξέταση που είχε κάνει η μητέρα του στις 12 εβδομάδες και επιβεβαιώθηκε δύο εβδομάδες μετά. Ωστόσο, οι γιατροί τότε έλεγαν πως δεν υπάρχει λόγος για να πανικοβληθούν οι γονείς. Το 95% των νεογέννητων επιβίωναν.

Τελικά ο τοκετός ήρθε έξι εβδομάδες νωρίτερα. Η Τζέιντ Φερ, γυναίκα του Μπίλι Σαρπ, δήλωσε αργότερα πως «όταν ήρθε στη ζωή, τα πρόσωπα των γιατρών ήταν παγωμένα. Γνώριζαν αμέσως ότι δεν θα μπορούσαν να τον σώσουν, αν και δεν μας το είπαν αμέσως».

Ο Λούι τυλίχτηκε με μία κολλητική ταινία και αμέσως υποβλήθηκε σε επέμβαση που διήρκεσε τρεις ώρες. Τότε άρχισε ο δικός του αγώνας. Σταμάτησε να αναπνέει δέκα φορές εκείνη τη μέρα. Και ήρθε το Σάββατο. Όπως θυμάται ο Σαρπ: «Έκλαψε κατά την τελευταία του αναπνοή και αυτή ήταν η πρώτη φορά που έκλαιγε εκτός από τη στιγμή που γεννήθηκε. Εμείς βλέπαμε το Match of the Day».

Τρεις μέρες αργότερα, όμως, ο Μπίλι Σαρπ ζήτησε και αγωνίστηκε κανονικά στο ματς της Ντονκάστερ με τη Μίντλεσμπρο. Άνοιξε το σκορ με μία γκολάρα και σήκωσε τη φανέλα του. «Αυτό είναι για σένα γιε» ήταν το μήνυμα που έγραφε το μπλουζάκι από μέσα για τον Λούι Τζέικομπ Σαρπ. Λόγω της ιδιαιτερότητας του πανηγυρισμού ο διαιτητής της αναμέτρησης, Ντάρεν Ντέντμαν, δεν του έβγαλε κίτρινη, όπως θα έκανε σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.

Στη συνέχεια έκανε το ακόλουθο tweet: «Το γκολ μου σήμερα ήταν το πιο σημαντικό στην καριέρα μου και το αφιερώνω στον γενναίο γιο μου, Λιου Τζέικομπ Σαρπ. Σε αγαπάω γιε, κοιμήσου για σήμερα. Αυτό ήταν για σένα. Το να είμαι αρχηγός αυτής της ομάδας σήμερα ήταν τιμή μου. Όταν πριν την έναρξη του ματς για ένα λεπτό χειροκροτούσε όλο το γήπεδο έκλαιγα τόσο πολύ. Σήμαινε πολλά για μένα αυτό και ευχαριστώ τους οπαδούς και των δύο ομάδων».

Το ποδόσφαιρο η διέξοδός του

Αυτό συνέβη στις 2 Νοεμβρίου και στις 7 ο μπόμπερ της Ντονκάστερ βρήκε και πάλι δίχτυα στη νίκη επί της Ίπσουϊτς εκτός έδρας. Οι οπαδοί των γηπεδούχων, μάλιστα, σηκώθηκαν και τον χειροκρότησαν. Βέβαια, δεν είχε την ίδια αντιμετώπιση απ’ όλους. Λίγους μήνες μετά σε ματς με την Μπάρνσλεϊ, ακούστηκαν συνθήματα για τον θάνατο του γιου του. Ο Σαρπ λέει πως «ήταν ένας οπαδός. Τον άκουσαν οι υπόλοιποι και το τακτοποίησαν αμέσως».

Σε συνέντευξη που παραχώρησε λίγο μετά ο έμπειρος φορ είχε πει ότι «έπαιξα τότε κόντρα στη Μίντλεσμπρο γιατί όσο δεν έκανα τίποτα, τόσο πιο δύσκολο γινόταν. Ήθελα να παίξω και εκείνο το Σάββατο με την Κόβεντρι, όταν ο Λούι ήταν ακόμα ζωντανός. Ο μόνος λόγος που δεν το έκανα ήταν γιατί σκέφτηκα πως αν γυρίσω και έχει πεθάνει, δεν θα μπορούσα να ζήσω ποτέ με αυτό το βάρος. Το ποδόσφαιρο ήταν η μόνη μου διέξοδος.

Γνωρίζω ότι η γυναίκα μου μετράει τις μέρες από τότε που έφυγε. Ακόμα και όταν δεν μιλάμε, θα φέρουμε στο μυαλό μας την εικόνα του ή θα σκεφτούμε «γιατί δεν είναι εδώ;». Θα είναι δύσκολα όταν κλείσει ένας χρόνος από το θάνατό του. Υπάρχουν στιγμές που δεν θέλω να πάω στην προπόνηση, αλλά μετά αισθάνομαι τυχερός που είμαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Θέλω να μπαίνω στο γήπεδο και να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Ό,τι κάνω, το κάνω για εκείνον».

Μετά την Ντονκάστερ πήγε στη Σαουθάμπτον. Τότε έκανε το ντεμπούτο του στην Premier League. Ένα εξάμηνο, μόλις δύο συμμετοχές στο πρωτάθλημα και ο δανεισμός μονόδρομος. Νότιγχαμ Φόρεστ, Ρέντινγκ και Ντονκάστερ οι ομάδες που πήγε μέχρι να κλείσει στη Λιντς το καλοκαίρι του 2014.

Η επιστροφή στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ

Έναν χρόνο μετά ο Μπίλι Σαρπ επέστρεψε στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Εκείνη αγωνιζόταν τότε στη League One. Τον πρώτο χρόνο σημείωσε 21 γκολ στο πρωτάθλημα, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να έρθει η άνοδος. Τον δεύτερο έφτασε τα 30 σε 44 ματς και οι «λεπίδες» ανέβηκαν στην Championship. Δύο χρόνια και εκεί και μετά… Premier League. Πέρυσι έβαλε, μάλιστα, 23 τέρματα και έφτασε να είναι ο κορυφαίος σκόρερ αυτού του αιώνα στη Football League.

Φέτος ζει το δικό του όνειρο. Με την ομάδα της καρδιάς του στην πρώτη κατηγορία φορώντας το περιβραχιόνιο. Και μπορεί πολλοί να θεωρούσαν τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ κομπάρσο και μία ομάδα που θα βολόδερνε στις τελευταίες θέσεις, όμως, Κρις Γουάιλντερ και οι ποδοσφαιριστές του διέψευσαν τους πάντες. Βρίσκονται σε τροχιά Champions League και όλα είναι ανοιχτά στα 12 παιχνίδια που απομένουν. Not bad for a fat boy from Sheffield, όπως λένε και στην Αγγλία…

Τέλος, σε προσωπικό επίπεδο ο Μπίλι και η Τζέιντ έκαναν δεύτερο γιο τον Δεκέμβριο του 2012 και τον ονόμασαν Λίο. Τρία χρόνια μετά, τον Δεκέμβριο του 2015, ήρθε στη ζωή και ο Μίλο Τόμας, ο τρίτος γιος. Επιπλέον, η οικογένεια έχει ιδρύσει το Luey Jacob Sharp Foundation, ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα με στόχο την έρευνα γύρω από τον γαστροσχισμό και τη στήριξη στις οικογένειες που επλήγησαν από αυτή την πάθηση.

Κάντε follow στο Sportime

Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook

Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram