Η Λίβερπουλ διέλυσε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Μοχάμεντ Σαλάχ πρόσθεσε ένταση στην άποψη πως είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο.
Δέκατο συνεχόμενο ματς που σκοράρει. Χατ τρικ στο «Όλντ Τράφορντ». Πρώτος, πλέον, Αφρικανός σκόρερ στην ιστορία της Premier League – μόλις ξεπέρασε τον Ντιντιέ Ντρογκμπά. Κι όμως, αυτά τα ωραία, τα τρανά, είναι μόνο μέρος της εικόνας.
Απλώς bullets στην περιγραφή μιας πανέμορφης ποδοσφαιρικής ιστορίας: Ο Σαλάχ είναι μεγάλος. Ο τρόπος που παίζει. Η αύρα που εκπέμπει. Το άγγιγμά του. Τα δύσκολα που κάνει να φαίνονται απλά. Το πώς δηλώνει «παρών» σε όλα τα μεγάλα ματς.
Όλα συγκαταλέγονται στην «παλέτα» που συναντάς μόνο στους κορυφαίους των κορυφαίων. Στην παρούσα φάση, είναι άραγε ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί «παικτικά» εκεί έξω; Το ερώτημα ακούγεται. Δυνατά. Πολύ δυνατά. Ακόμα και όσοι δεν τον «πάνε» (θα υπάρχουν και τέτοιοι, πάντα υπάρχουν και τέτοιοι) ψάχνουν μάταια με τι να το αντικρούσουν.
Ο Αιγύπτιος επιθετικός συζητάει με τους «ρεντς» για νέο συμβόλαιο. Ζητάει 400.000 λίρες την εβδομάδα. Με τέτοιες εμφανίσεις, ως και… τσάμπα πράγμα χαρακτηρίζεται!
Η καρμική σύνδεση του Σαλάχ με τη Λίβερπουλ
Η πρώτη του ποδοσφαιρική ανάμνηση χρονολογείται από το 2000. Ημέρες Euro τότε, στηνόταν στην τηλεόραση χαζεύοντας τα κατορθώματα των Ζινεντίν Ζιντάν και Φραντσέσκο Τότι. Οι δύο αγαπημένοι του παίκτες. Μετά έφευγε καρφί για να παίξει μπάλα με τους φίλους του στις αλάνες. Προσπαθώντας να μιμηθεί όσα είχε δει.
Πολλά τα κατάφερνε, τηρουμένων πάντα των αναλογιών. Από παιδάκι άλλωστε, φαινόταν ότι είναι προικισμένος με το ταλέντο που διαθέτουν οι ολίγοι, οι εκλεκτοί.
Το ότι βρέθηκε αργότερα στη Λίβερπουλ ήταν ένα παιχνίδισμα της μοίρας. Ήταν, πάντα, η ομάδα που διάλεγε στο PlayStation όταν έπαιζε με τους φίλους του. Γιατί πάντα ένιωθε «κάτι» για την κόκκινη (ένδοξη) φανέλα. Τον πρώτο τους καιρό μαζί, ο Γιούργκεν Κλοπ δεν σταματούσε να τον «τσιγκλάει». Με την καλή έννοια.
«Μπορεί ακόμα καλύτερα» έλεγε και ξαναέλεγε ο Γερμανός κόουτς. Πλέον και προφανώς, δεν το κάνει πια. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος. Ο Σαλάχ ανήκει εδώ και καιρό στην κλειστή κάστα των αρίστων, αυτών που ορίζουν δεν ορίζονται.
Άμπρα κατάμπρα ξανά και ξανά
Οι Ιταλοί, επίσης, τον γούσταραν πολύ. Ενδεικτικός αυτού, ένας πρωτοσέλιδος τίτλος της «Gazzetta dello Sport». Όταν ο Αιγύπτιος έπαιζε στη Φιορεντίνα και είχε πετύχει δύο γκολ κόντρα στη Γιουβέντους, στα ημιτελικά του Coppa Italia (Μάρτιος 2015): «Sim Salah bis». Επρόκειτο για αναφορά στο «Τζόνι Κουέστ».
Αμερικάνικη σειρά κινουμένων σχεδίων των 60s, και συγκεκριμένα σε έναν εκ των κεντρικών χαρακτήρων της, ονόματι Χάτζι. Του οποίου η ατάκα –σήμα κατατεθέν ήταν αυτή ακριβώς. Κάτι σαν το «αμπρακατάμπρα», την έλεγε πριν κάνει τα μαγικά του. Κι έπειτα, στα ιταλικά, bis σημαίνει «ξανά».
Στόχος ήταν να μπει σε γκρο πλαν η συνέχεια και τη συνέπεια του Σαλάχ στις καλές εμφανίσεις. Ξανά. Και ξανά. Η αφήγηση δεν άλλαξε, ούτε λέξη, όταν αργότερα ο ποδοσφαιριστής πήγε στη Ρόμα. Γιγαντώθηκε στη Λίβερπουλ. Για να φτάσουμε σήμερα και να συζητάμε αν ο 29χρονος Αιγύπτιος είναι ο καλύτερος όλων…