Χωρίς να είναι αρνητική, η εκκίνηση του Ρομέλου Λουκάκου στην Τσέλσι είναι πολύ μακριά από το επίπεδο που έφτασε στην Ίντερ.
Η απόκτησή του διαφημίστηκε ως το τικ στη μοναδική εκκρεμότητα του ρόστερ των «μπλε». Ως το κομμάτι που προστέθηκε στο παζλ και θα τους κάνει αχτύπητους. Γιατί, παρότι πρωταθλητές Ευρώπης, οι Λονδρέζοι δεν είναι ολοκληρωμένο ποδοσφαιρικά προϊόν. Για να φτάσουν ως την κατάκτηση του Champions League στηρίχθηκαν πολύ στο momentum και στο φορμάρισμα την καλύτερη δυνατή περίοδο. Επίσης, δεν είχαν τον φορ-κολώνα που θα απογείωνε το παιχνίδι και τις επιλογές τους. Αυτό το κενό ήρθε να καλύψει ο Βέλγος φορ.
Πάντως, τα πράγματα δεν έχουν πάει προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Δεν έχει καταφέρει να προσαρμοστεί στο λίγο διάστημα που βρίσκεται (ξανά) στο Λονδίνο. Όχι πως είναι «αόρατος», μην παρεξηγηθούμε. Το ότι έχει βάλει 4 γκολ με μόλις 8 τελικές εντός εστίας συνιστά εκλεκτό δείγμα της ποιότητάς του. Ωστόσο, αγωνιστικά ομιλώντας, είναι αποκομμένος από την υπόλοιπη ομάδα. Σαν να μην τον καταλαβαίνουν, να μην τους καταλαβαίνει. Απουσιάζουν οι αυτοματισμοί, πολλές φορές τρέχει αδίκως, «ξοδεύεται» και μετά δεν έχει την απαραίτητη ενέργεια ώστε να κάνει τη διαφορά.
Χαμένοι στην κατανόηση Λουκάκου και Τσέλσι
Το ότι δεν κατάφερε να σκοράρει στο μεσοβδόμαδο παιχνίδι με τη Γιουβέντους για το Champions League ήρθε να εντείνει το στοιχείο της σύγκρισης, αφού στα γήπεδα της Ιταλίας ήταν που μεγαλουργούσε ως πέρυσι. Τι άλλαξε τόσο και ζορίζεται; Ας αφήσουμε να μιλήσει ο πλέον ειδικός. Ο άνθρωπος που κατάλαβε όσο κανείς άλλος τον Big Rom, αυτός που ξεκλείδωσε όλο το pontetial αυτού και τον έκανε MVP στο δρόμο για το περσινό Scudetto. Ο Αντόνιο Κόντε.
«Είναι εντυπωσιακός, ένας από τους πιο δύσκολους φορ στον κόσμο για να τον σταματήσει κανείς. Αλλά στην Τσέλσι δεν καταλαβαίνουν ακόμα πώς να τον χρησιμοποιήσουν σωστά. Αν το καταλάβουν, θα γίνουν το απόλυτο σημείο αναφοράς ως ομάδα», σχολίασε ο Ιταλός κόουτς. Έμμεση σπόντα προς τον ομόλογό του, Τόμας Τούχελ, που παρεμπιπτόντως κάθεται σε έναν πάγκο στον οποίο έχει παρελθόν ο «αλενατόρε»; Σαφώς μπορεί να ιδωθεί και έτσι.
Ενόσω ο Λουκάκου ήταν στο Μιλάνο, όλη η Ίντερ έπαιζε γι’ αυτόν, με βάση αυτόν. Κύριο μέλημα του επιθετικού κομματιού του παιχνιδιού των «νερατζούρι» ήταν να του ανοίξουν δρόμους. Να τον «ταΐσουν» σωστά, να του δώσουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσει πλήρως τα μεγαλύτερα ατού του (δύναμη, ταχύτητα, τελειώματα). Ο Κόντε είχε επιμεληθεί προσωπικά όλη αυτή την τακτική με παράλληλη επένδυση στο ψυχολογικό κομμάτι.
Ο Βέλγος έγινε έτσι ένας από τους πιο πλήρεις επιθετικούς εκεί έξω. Αυτό μάγεψε την Τσέλσι και τα «έσκασε» χοντρά (115 εκατ. ευρώ) για να τον (ξανά)κάνει δικό της. Αλλά ακόμα δεν τον έχει κάνει δικό της με την «παικτική» την έννοια. Η αγγλική ομάδα έχει προσθέσει στο ρόστερ της ένα υπερόπλο, αλλά δεν ξέρει πώς να το χρησιμοποιήσει. Μέχρι να μάθει; Ιδού η απορία.
