O Σέρχιο Αγουέρο θα αφήσει το καλοκαίρι τη Μάντσεστερ Σίτι, έχοντας χαράξει την ιστορία της μέσα σε μία εκπληκτική 10ετία…
Η αφήγηση δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από εκείνο το θρυλικό γκολ. Κόντρα στην ΚΠΡ, τη σεζόν 2011-12. Συνώνυμο του τερματισμού της αναμονής 44 ολόκληρων ετών για ένα πρωτάθλημα. Πώς η ανάγκη, γίνεται ιστορία. Πώς η ιστορία… δεν γίνεται σιωπή. Καθότι δεν υπήρξε τίποτα πιο θορυβώδες, συμβολικά και πρακτικά, στη σύγχρονη ιστορία της Μάντσεστερ Σίτι. Το όριο ανάμεσα στην παλιά version του συλλόγου και στη νέα, την τωρινή. Ανάμεσα σε μια ομάδα που είχε εθιστεί στην αποτυχία και μια από τις καλύτερες (ομάδες) του κόσμου. Από 257 γκολ του σε 384 ματς ως «πολίτης», 181 εξ αυτών στην Premier League, αυτό θα είναι πάντα το πρώτο που θα θυμάται κανείς στη σχέση μεταξύ του Σέρχιο Αγουέρο και του αγγλικού κλαμπ.
Το πιο εντυπωσιακό, σε αυτή τη φάση, ήταν η ηρεμία του. Το πώς διατήρησε τη ψυχραιμία του, το πόσο γρήγορα και σωστά εκτέλεσε. Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά μεταξύ καλού και σπουδαίου. Το πώς συμπεριφέρονται στην «κόψη του ξυραφιού». Σύμφωνοι, η ιστορία της Σίτι έχει μέσα και χρήμα, με τη σέσουλα και αραβικό. Χωρίς αυτό τίποτα από όλα όσα γράφουμε δεν θα είχε συμβεί. Ομως, κλισέ και αν είναι, από μόνο του δεν φέρνει την ευτυχία. Επρεπε κάτι δυνατό να συμβεί για να σβήσει το κόμπλεξ κατωτερότητας που είχε διαποτίσει επί σειρά ετών το σύλλογο. Δεν είναι τυχαίο ότι ως το 90’ δεν είχε ακόμα ξεμπερδέψει με μία μετριότατη ομάδα, όπως η ΚΠΡ της εποχής. Ο Κουν έδωσε αυτό που έλειπε, αυτός ένωσε όλα τα κομμάτια.
Κάποιο άγαλμα που είδα…
Και μόνο αυτή η στιγμή θα αρκούσε για να μνημονεύεται για πάντα. Είναι, όμως, πολλά περισσότερα. Τρία ακόμα (πρωταθλήματα) ήρθαν. Προσθέστε άλλες 8 κούπες (5 Λιγκ Καπ, 1 Κύπελλο, 2 Community Shield) και έχετε το πλήρες περίγραμμα, ενώ μην ξεχνάμε ότι θα αυγατίσει η μέτρηση, το quadruple είναι πάντα εφικτό φέτος. Εδώ και καιρό είναι ο Νο1 σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου, κάθε χρόνο έφτανε για πλάκα διψήφιο αριθμό τερμάτων. Μόνο οι Γουέιν Ρούνεϊ, Αλαν Σίρερ και Αντριου Κόουλ έχουν πετύχει περισσότερα γκολ από αυτόν στην Premier League,με την ειδοποιό διαφορά ότι όλοι οι προηγούμενοι πέρασαν σχεδόν το σύνολο της καριέρας τους στο Νησί.
Ο Αργεντινός είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών στην Premier League. Θα είναι πολύ περίεργα χωρίς αυτόν. Μετά τον Βενσάν Κομπανί, μετά τον Νταβίδ Σίλβα, ακόμα ένας μεγάλος της Σίτι λέει «αντίο». Τα αγάλματα των δύο πρώτων είναι υπό κατασκευή, για να μπουν έξω από το «Ετιχαντ». Προφανώς, άρχισε ήδη το… καλέμι να δουλεύει και για τον τρίτο της εκλεκτής αυτής ποδοσφαιρικής παρέας. Το τέλος είναι κάπως στενάχωρο, εντελώς ξένο με τα μέχρι πρότινος. Ας μην μείνει η τελευταία γεύση. Δεν είναι δίκαιο. Ας θυμόμαστε όλοι τα πάμπολλα καρέ με τον Κουν να πανηγυρίζει, με τα χέρια υψωμένα, με το χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπό του και τις καρδιές όσων αγαπούν το σπορ.
Ασύγκριτος επαγγελματισμός
Δεν το βρήκε άνετο να προσαρμοστεί στα «θέλω» του Πεπ Γκουαρντιόλα ο Σέρχιο Αγουέρο. Αρκετές φορές μάλωσαν, πολλές φορές δεν ήθελε να βλέπει τον προπονητή του. Προϊόντος του χρόνου όμως και όπως συχνά συμβαίνει ανάμεσα σε ανθρώπους που «αναπνέουν» ποδόσφαιρο, κατάλαβαν ακριβώς ο ένας τον άλλον. Κι έπειτα, είναι ο επαγγελματισμός του. Η αφοσίωσή του στο άθλημα, ίσως το μεγαλύτερο «συν» του. Οι ξέφρενες νύχτες διασκέδασης, οι καταχρήσεις, ποτέ δεν ήταν το στιλ του. Περίεργο για γαμπρό του Ντιέγκο Μαραντόνα! Με την κόρη του θρυλικού «Πίμπε ντ’ Ορο» έχουν χωρίσει πια, αλλά ο γιος τους, στον οποίο έχει τεράστια αδυναμία, περνούσε πάντα μια βδομάδα κάθε μήνα στο Μάντσεστερ, μαζί με τον μπαμπά. Μέχρι που ήρθε ο κορονοϊός. Το γεγονός ότι δεν μπορεί να βλέπει όσο θέλει το παιδί του, έχει τσακίσει ψυχολογικά τον Κουν. Πιο δύσκολο και από τον τραυματισμό του. Ελπίζει, αυτός και όλος ο κόσμος, ότι γρήγορα θα επανέλθει μια κάποια κανονικότητα. Πού θα τον βρει αυτή; Αν πιστέψουμε τις φήμες, είτε στη Βαρκελώνη (Μπαρτσελόνα), είτε στο Παρίσι (Παρί Σεν Ζερμέν).
