Ο Γιάννης Αλαφούζος τείνει να γίνει ένας Νίκος Καζαντζάκης για το ελληνικό ποδόσφαιρο!
Γιάννης Αλαφούζος. Το προφίλ του δεν ταιριάζει σε καμία περίπτωση με εκείνο του μεγαλοπαράγοντα ποδοσφαίρου. Η φιλοσοφία και ο τρόπος που κινείται, σκέφτεται, αντιδράει σε ποδοσφαιρικής φύσεως ζητήματα συγκρούονται μετωπικά με την ελληνική πραγματικότητα.
Η συνέντευξη που παραχώρησε ο Γιάννης Αλαφούζος βγάζει πολλούς τίτλους, αν και κάτι δεν κολλάει.
Δεν γίνεται να λες οτι έχεις καλό προπονητή και την ίδια μέρα που κυκλοφορεί η συνέντευξη να σε κρατάνε οι συνεργάτες σου να μην τον διώξεις. Ένας από τους πολλούς, ο μεγαλοπαράγοντας που βλέπει το ποδόσφαιρο, όπως ο πιτσιρικάς στην Έκτη αίσθηση. Πράγματα που δεν υπάρχουν!
Εξαιρετικό το οτι «θέλω να κερδίζω αλλά όχι θυσιάζοντας αξίες και αρχές», ουτοπικό όμως το οτι ελπίζει οτι «σε αυτό το κομμάτι θα βελτιωθει η Ελλάδα και θα αλλάξει το ποδόσφαιρο».
Το the point η διαπίστωση οτι «η νέα νοοτροπία (σ.σ. μίσος) που εισήχθη έχει καταστρέψει το ελληνικό ποδόσφαιρο». Επίσης ακριβές οτι «πάμε να αντιμετωπίσουμε χαρτοπαίκτες με σημαδεμένες τράπουλες, έχοντας εμείς μη σημαδεμένη τράπουλα». Όταν όμως έναν χαρτοπαίκτη τον παίζουν με σημαδεμένα χαρτιά, ή σηκώνεται από το τραπέζι ή αλλάζει τράπουλα.
Ο Αλαφούζος έχοντας διαγνώσει προβλήματα και παθογένειες του ποδοσφαίρου, επιλέγει (ακόμα) απλά να τις αναφέρει. Ευελπιστώντας οτι τι; Θα αλλάξουν πως; Εκεί είναι που μπάζει κάπως. Η αντίδραση (του) στην δράση των υπολοίπων! Οk, έχει επιλέξει να μην παρρεκλίνει των αξιών και των αρχών του. Θεμιτό και έντιμο. Αλλά όπως επιβεβαιώνεται και από τα του «οίκου» του, μη αποδεκτό.
Ενας «Γολιάθ» του επιχειρείν, αντιμετωπίζεται ως «Δαβίδ» από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και κινδυνεύει να γίνει ένας ακόμα Καζαντζάκης. «Αφορισμένος» από τους οπαδούς της ίδιας του της ομάδας εν ζωή που ενδέχεται να αναγνωριστεί ως ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες του ποδοσφαίρου, μετά θάνατο!
Άμοιρος ευθυνών δεν είναι σε καμία περίπτωση. Το Sportime δεν φτιάχνει «αγιογραφίες». Για να μην φτάσουμε στο «φύτεψε ακόμα ένα δέντρο (μόνο αυτό) μπορείς», όπως ο ίδιος είπε «μερικές φορές οι ηγέτες οφείλουν να είναι ναι γενναίοι και να κάνουν τη ρωγμή». Και όχι να «καίνε» 150-200 εκ. και να κάνουν… μια τρύπα στο νερό.
Σε καμία περίπτωση φιλοσοφίες σαν του Αλαφούζου δεν πρέπει να τις «ξερνάει» το ποδόσφαιρο. Τουναντίον! Έχει ανάγκη κι άλλους τέτοιους. Ένας ίσον κανένας!