Τα ίδια και τα ίδια από τον Ραζβάν Λουτσέσκου κάθε χρόνο τέτοια περίοδο. «Φέρτε πίσω το κλεμμένο» και πάει λέγοντας. Αν ο Ρουμάνος τεχνικός είχε τρόπο και τακτ στις επικοινωνιακές του τοποθετήσεις δεν θα ήταν σήμερα στον ΠΑΟΚ. Η καριέρα του είχε ρότα για Ιταλία, αλλά η λογική του «καλύτερα να μασάς» δεν ήταν στο ρεπερτόριό του.
Οι προπονητικές του ικανότητες δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Μόνο τα αποτελέσματα και οι επιτυχίες αρκούν. Τελικό Κυπέλλου Ελλάδας με την Ξάνθη. Κύπελλα με τον ΠΑΟΚ και νταμπλ με τον Δικέφαλο του Βορρά. Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας το «πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ» έμοιαζε με ανέκδοτο. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου το έκανε να μην είναι πια αστείο. Ήταν ο μόνο άνθρωπος που «κεφαλαιοποίησε» αγωνιστικά τις ακριβές επενδύσεις του Ιβάν Σαββίδη. Αποχώρησε από τον ΠΑΟΚ και πήρε Τσάμπιονς Λιγκ Ασίας με την Αλ Χιλάλ.
Όταν έκλεισε εκεί ο κύκλος του στόχος του δεν ήταν η επιστροφή στην Ελλάδα. ΠΑΟΚ και ΑΕΚ ήθελαν τη υπογραφή του, αλλά εκείνος περίμενε καρτερικά την πρόταση από την Ιταλία. Θεωρητικά ήταν απλό. Πολλές οι επιτυχίες του τα τελευταία χρόνια, γνώστης της γλώσσας, γόνος του μεγάλου Μιρτσέα Λουτσέσκου και ISO πρόσληψης μερικά από κάποια σημαντικά μανατζερικά κανάλια στη γείτονα χώρα. Ο Λουτσέσκου ζυγίστηκε, μετρήθηκε και κρίθηκε ανεπαρκής για ένα μεγάλο top πρωτάθλημα.
Οι επικοινωνιακές αστοχίες και η εικόνα του Λουτσέσκου προς τα έξω
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου επέστρεψε στον ΠΑΟΚ και συνέχισε να αποδεικνύει πως είναι εξαιρετικός τεχνικός. Επιχείρησε να κρατήσει όλα τα καρπούζια κάτω από τη μασχάλη. Χωρίς σπουδαίο ρόστερ και τα χρήματα του παρελθόντος, κυνήγησε όσο γινόταν τον τίτλο, έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας –το έχασε από τον Παναθηναϊκό σε ματς που η ομάδα του δεν ήταν χειρότερη από τον αντίπαλό της, ενώ έφτασε μέχρι και τους «8» του Conference League.
Πριν την έναρξη της σεζόν αποφασίζει να συνεχίσει το ίδιο τροπάρι, θυμίζοντας το πρωτάθλημα που χάθηκε από την ΑΕΚ σε ένα ματς στην Τούμπα, όπου μία μέρα πριν ο ΠΑΟΚ θα έπαιζε χωρίς κόσμο και με βαθμούς λιγότερους, αλλά τα πήρε όλα πίσω εν μία νυκτί. Κι όμως, συνεχίζουν άπαντες στην Τούμπα να μιλούν για ένα γκολ που ήταν οφσάιντ. Τελεία και παύλα.
Στα 53 του χρόνια, προφανώς ο Λουτσέσκου θεωρεί πως ο ΠΑΟΚ είναι το ανώτερο επίπεδο που μπορεί να φτάσει. Αδικεί τον εαυτό του και τις δυνατότητές του ασφαλώς. Σε όλα τα επίπεδα. Το «σκληρό ροκ» που επιλέγει στις κουβέντες του ανήκει σε μία εποχή που ακόμα και η Ελλάδα έχει ξεπεράσει. Τα σκουφάκια και εφηβικά ντυσίματα, επίσης. Τα φτωχά αγγλικά, ένα ακόμα ανάχωμα σε οποιαδήποτε κουβέντα μετάβασης σε υψηλότερο επίπεδο.
Ο Λουτσέσκου θα είναι πάντα ένας ζωντανός θρύλος για τον ΠΑΟΚ. Πιθανότατα θα είναι σημαντικός και όταν θα επιλέξει να επιστρέψει στην πατρίδα του και να αναλάβει τις τύχες της Εθνικής Ρουμανίας. Αλλά πάντα στο πίσω μέρος του μυαλό του θα έχει το «τι θα γινόταν αν…». Διότι, η καριέρα που άξιζε σαν προπονητής είναι αυτή που δεν έκανε.