Από την Μαρσέιγ του Νασρί στην… ασέβεια της Football League

Ένα ταξίδι δεν έχει πάντα ονειρική κατάληξη, όμως έχει πολλές εμπειρίες να σου χαρίσει κι έπειτα είναι στο χέρι σου να τις διαχειριστείς κατάλληλα. Αν υπάρχει ένας άνθρωπος με πολλές παραστάσεις που είδε τη διαδρομή «κόλαση – παράδεισος» να γίνεται συχνά, αυτός δεν είναι άλλος από τον Αντώνη Ρίκκα. Το ταξίδι του ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Μαρσέιγ με συμπαίκτες όπως ο Νασρί και ο Μπενατιά για να τον βγάλει τελικά σε ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που του χάρισε ανάμεικτα συναισθήματα αλλά και μία τεράστια προσωπική νίκη.

Το Sportime.gr συνάντησε τον Αντώνη Ρίκκα στη Γενεύη εκεί όπου είχε ταξιδέψει για να γίνει για μία εβδομάδα ο προπονητής της… μεικτής κόσμου. Το Eleven Campaign κατάφερε να συγκεντρώσει 11 παιδιά από 11 χώρες του κόσμου με στόχο να παίξουν το παιχνίδι της ζωής τους στο «Stade De Geneve» πριν από το ματς των «θρύλων» του παγκόσμιου ποδοσφαίρου στο Match for Solidarity. Προπονητής αυτής της ιδιαίτερης και τόσο όμορφης ομάδας δεν ήταν άλλος από τον πολύγλωσσο, καθώς μιλάει 5 ξένες γλώσσες, Αντώνη Ρίκκα.

Ο άλλοτε μέσος της Ξάνθης και της ΑΕΚ, ο οποίος μεγάλωσε στις ακαδημίες της Μαρσέιγ μίλησε στο Sportime.gr για τα νέα του βήματα που αφορούν την εκπροσώπηση ποδοσφαιριστών και την προπονητική, τους λόγους που σταμάτησε νέος το ποδόσφαιρο, τη μεγάλη νίκη της ζωής του αλλά και για το στοίχημα με τον Νασρί που δεν θα ξεχάσει ποτέ. Πριν σας… αφήσουμε στα λόγια του, αξίζει να μεταφέρουμε ότι με το ήθος, την προσέγγιση και όλη την φιλοσοφία του κατάφερε να κερδίσει μικρούς και μεγάλους, ενώ άπαντες στην Γενεύη τον αποχαιρέτησαν, στο τέλος αυτού του όμορφου ταξιδιού του Eleven, με την ελπίδα να συναντηθούν ξανά οι δρόμοι τους.

Αναλυτικά όσα συζητήθηκαν σε μία συζήτηση που θα μπορούσε να διαρκέσει ολόκληρες… ημέρες

Πως ήταν η εμπειρία με το Eleven και οι ημέρες που πέρασες με τα παιδιά;

«Ήταν πραγματικά κάτι απίστευτο. Ό,τι και να πω είναι λίγο. Πήρα τεράστια δόση χαράς, αγάπης και βγήκα πολύ ανανεωμένος από την συνεργασία μου με τα παιδιά. Ξέρεις, τα παιδιά είναι γεμάτα με όνειρα και μαζί τους γίνεσαι και πάλι μικρός και γεμίζεις με όμορφες σκέψεις. Αυτά που μου έφερε το Eleven ήταν ένα μεγάλο μάθημα για εμένα γιατί αποδείχτηκε στην πράξη ότι με τον αθλητισμό μπορείς να κάνεις τα πάντα και μπορείς να καλύψεις διαφορές πολιτισμικές και γλωσσικές».

Πως είναι η ζωή σου μετά το ποδόσφαιρο;

«Τώρα με σιγουριά μπορώ να σας πω ότι υπάρχει ζωή μετά το ποδόσφαιρο. Όταν αποφάσισα να σταματήσω ήμουν συνειδητοποιημένος αλλά είχα μεγάλη στεναχώρια. Πλέον, ασχολούμαι με άλλα πράγματα που βρίσκονται στο χώρο του ποδοσφαίρου».

«ΕΤΣΙ ΠΗΓΕ Ο ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΗΣ ΣΤΗ ΣΤΑΝΤΑΡ»

Πως είναι η ζωή του ατζέντη και πως αποφάσισες να μπεις σε αυτό τον κύκλο;

«Στην ουσία χωρίς να το θέλω μπήκα (γέλια). Με τον συνεργάτη μου, Κριστόφ Κοπέλ, βρεθήκαμε τυχαία όταν αποφάσισε να αποχωρήσω από το ελληνικό ποδόσφαιρο και γύρισα στη Γαλλία. Συναντηθήκαμε χωρίς να είναι προγραμματισμένο μετά από πολλά χρόνια που ήμασταν μαζί στις ακαδημίες. Αρχικά με ανέλαβε ως μάνατζερ και μετά δέσαμε τόσο καλά που ξεκινήσαμε να κάνουμε δουλειά μαζί. Είδαμε ότι μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για το άθλημα και έχουμε ίδια νοοτροπία και φιλοσοφία οπότε ταιριάξαμε. Γενικά το επάγγελμα του μάνατζερ είναι αρκετά ενδιαφέρον αν και θέλει να αφιερώνεις πολλές ώρες».

Καλύτερα να κάνεις δουλειές με Ελλάδα ή με Γαλλία;

«(γέλια) Εγώ με Βέλγιο έχω κάνει κατά κύριο λόγο δουλειά, με κυριότερη τη μεταγραφή του Γιώργου Κουτρουμπή. Στο οικονομικό είναι ακριβώς το ίδιο όπως με τις εμπειρίες μου στο ποδόσφαιρο. Στο εξωτερικό υπάρχουν νόμοι και οι πληρωμές γίνονται άμεσα, όμως στην Ελλάδα δεν είναι πάντα έτσι. Όταν φέρνω παίκτες εδώ ο πιο δύσκολος ρόλος που έχω είναι να μπορέσω να τους βάλω στην ελληνική νοοτροπία γιατί οι ξένοι μία μικρή οικονομική καθυστέρηση είναι ικανή να τους επηρεάσει».

Πως ήρθε η μεταγραφή του Γιώργου Κουτρουμπή στη Σταντάρ Λιέγης;

«Ο Γιώργος είναι ένας από τους καλούς Έλληνες παίκτες και είναι σημαντικό ότι στο κλείσιμο της μεταγραφικής περιόδου καταφέραμε να τον πάμε σε μία υπολογίσιμη δύναμη και σε ένα πρωτάθλημα με καλή δυναμική, στο οποίο διακρίνονται οι Έλληνες παίκτες. Ο Γιώργος με την ποιότητα που τον διακρίνει κατάφερε μέσα σε μόλις ένα μήνα να παίξει τελικό ως βασικός και να σηκώσει το τρόπαιο. Αυτό είναι καλό για τον ίδιο αλλά και για το ποδόσφαιρο της χώρας μας που χρειάζεται να αναδεικνύει και να βλέπει δικά του παιδιά να πετυχαίνουν στο εξωτερικό γιατί αυτό είναι η διαφήμιση μας».

Εκτός από πετυχημένος ατζέντης, όμως, είσαι και προπονητής, σωστά;

«Όταν ήμουν μικρός έλεγα ότι όταν τελειώσει η καριέρα μου δύσκολα θα γίνω προπονητής, όμως όσο μεγαλώνεις αλλάζεις το σκεπτικό σου. Ξεκίνησα την προπονητική εδώ και ενάμιση χρόνο ερασιτεχνικά γιατί είμαι της άποψης ότι πάντα μαθαίνεις και δεν πρέπει να ξεκινάς τίποτα πιστεύοντας ότι τα γνωρίζεις όλα. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον αν και για να είμαι ειλικρινής είναι διαφορετικό από αυτό που περίμενα».

Γιατί αποφάσισες να ξεκινήσεις ερασιτεχνικά κι όχι επαγγελματικά; Τις εμπειρίες από top επίπεδο τις είχες…

«Μου έγιναν κάποιες προτάσεις κατά κύριο λόγο ως συνεργάτης, όμως σκέφτηκα ότι πάντα η σωστή διαδρομή γίνεται ξεκινώντας από το μηδέν. Ειδικά αν θες να μάθεις σωστά πρέπει να βάλεις τις σωστές βάσεις. Νομίζω ότι δεν έκανα λάθος. Αυτή την περίοδο είμαι προπονητής στους Ιππότες Ρόδου και αυτό που βλέπω είναι πόσο δύσκολη δουλειά είναι και πόσα πράγματα κερδίζεις καθημερινά. Μέσα από την προπονητική αναγκάζεσαι να αλλάξεις το σκεπτικό που είχες ως παίκτης».

Ποιο δύσκολη είναι η ζωή του παίκτη ή του προπονητή;

«Του προπονητή χωρίς δεύτερη σκέψη (γέλια)».

«ΕΙΧΑ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΝΑ ΦΑΝΕ»

Έχοντας μάθει στο πρωταθλητισμό και ξεκινώντας πάλι από το μηδέν ποιοι είναι οι στόχοι σου στην προπονητική;

«Ένας από τους λόγους που σταμάτησα το ποδόσφαιρο ήταν αυτός. Από παιδί είχα μάθει όταν ασχολείσαι με κάτι πρέπει να επιδιώκεις να βρίσκεσαι στην κορυφή. Ειδικά όταν ασχολείσαι μόνο με το ποδόσφαιρο πρέπει να θες να είσαι μόνο στο top επίπεδο. Ως ποδοσφαιριστής -αν και είχα μία προσωπική νίκη που δεν θα την άλλαζα με τίποτα- ξεκίνησε αρκετά καλά η καριέρα μου, όμως μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό έβλεπα διαφορετικά τα πράγματα. Κάποιοι γιατροί μου έλεγαν να σταματήσω ή να παίξω σε πιο μικρό επίπεδο, όμως για εμένα η προσωπική μου νίκη ήταν όταν κατάφερα να επιστρέψω μετά από 3 χρόνια και να κάνω φουλ σεζόν με την ΑΕΚ. Για εμένα ήταν μία νίκη ζωής που δεν θα άλλαζα ποτέ».

Πως αποφάσισες να πάρεις την απόφαση να σταματήσεις τόσο νέος; Ποιες ήταν οι σκέψεις που έκανες πριν πεις το μεγάλο «τέλος»;

«Ήταν πολύ δύσκολη απόφαση και για να είμαι ειλικρινής ακόμα κάποιες φορές έχω κάποιες δεύτερες σκέψεις που με στεναχωρούν. Ήμουν 30 χρονών και είχα ζήσει τη δεύτερη χρονιά μου στη Β’ εθνική. Πλέον είχα καταλάβει ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχει μόνο το όνομα για κάποιες ομάδες, όμως ευτυχώς σε πείσμα των καιρών κάποιοι προσπαθούν να δουλεύουν ακόμα σωστά. Εγώ αποφάσισα να σταματήσω όχι γιατί δεν είναι επαγγελματικό όπως πρέπει αλλά γιατί κατάλαβα ότι δεν σέβονται τον ποδοσφαιριστή. Ένιωθα ότι δεν με σέβονται και έβλεπα ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ειδικά στη Β’ εθνική υπήρχαν συμπαίκτες μου που δεν είχαν να φάνε και που τους δανείζαμε λεφτά να πάρουν σάντουιτς. Δεν μου αρέσει να παίζω με τις λέξεις, είχα συμπαίκτες που πεινούσαν! Δίναμε δανεικά σε παιδιά που πάλευαν για την επιβίωση τους. Όταν σκεφτόμουν αυτά κι είχα δημιουργήσει την οικογένεια μου αποφάσισα να εξετάσω διαφορετικά το μέλλον μου. Για εμένα έναν αθλητή πρέπει πρώτα απ’ όλα να τον σέβονται κι αυτό στην Ελλάδα δεν γίνεται ακόμα και τώρα. Ποιότητα ποδοσφαιριστών έχουμε, όμως κάποιες διοικήσεις και το ελληνικό ποδόσφαιρο εκμεταλλεύονται τους αθλητές».

Έχεις μεγαλώσει και βγει μέσα από το γαλλικό ποδόσφαιρο. Πιστεύεις μπορεί να υπάρξει σύγκριση μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας;

«Σαν οργάνωση το έχετε ακούσει κι εσείς χιλιάδες φορές ότι το εξωτερικό είναι μπροστά. Για εμένα αντί να λέμε ότι είμαστε πολύ πίσω, γιατί αυτή είναι η αλήθεια, πρέπει να σκεφτούμε τι μπορούμε να αλλάξουμε. Αυτό πρέπει να κάνουμε γιατί είναι εύκολο να λέμε ότι υπάρχει διαφορά αλλά το ουσιαστικό είναι να δούμε τι μπορούμε να αλλάξουμε και να περάσουμε στα έργα. Για εμένα αθλητές και φίλαθλοι πρέπει να βγουν μπροστά γιατί αυτοί κάνουν το ποδόσφαιρο».

Αν σε έκανα για μία ημέρα πρόεδρο της ΕΠΟ τι θα άλλαζες;

«Είναι εξαιρετικά δύσκολη ερώτηση αλλά καλή (γέλια). Οι Άγγλοι πριν αρκετά χρόνια είχαν πολλά προβλήματα με το ποδόσφαιρο τους, όμως τώρα έχουν ένα αξιοζήλευτο προϊόν. Εγώ θα έστελνα 10 ανθρώπους εκεί να κάνουν μία έρευνα και να δουν εκ των έσω πως η Πρέμιερ Λιγκ πέρασε από το χουλιγκανισμό σε αυτό που θαυμάζει όλος ο πλανήτης. Αν μπορούσαμε να κλέψομε κάποιες ιδέες, να βάλουμε το ελληνικό στοιχείο και να τις εφαρμόσουμε εδώ θα ήταν ιδανικό. Επίσης, θα πήγαινα και στην Πορτογαλία, που είναι κι αυτή μία μικρή χώρα, η οποία είναι παρόμοια σε δυναμική αγορά, όμως πάει καλύτερα. Μόνο με ιδέες από όλους μπορούμε να διορθώσουμε αυτό που έχουμε.

Επίσης, κάτι άλλο που είχα διαβάσει σε μία γαλλική εφημερίδα είναι ότι το Βέλγιο έχει φτιάξει αυτή την Εθνική ομάδα γιατί τα τελευταία 10 χρόνια πήγαιναν άνθρωποι σε Γαλλία, Ισπανία, Αγγλία και άλλες χώρες, για να δουν πως δουλεύουν οι υποδομές και με ποιον τρόπο μπορούν να προσαρμόσουν πράγματα στη δική τους Εθνική».

«ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΚ»

Πως βλέπεις τα πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και φυσικά στην πρώην ομάδα σου την ΑΕΚ;

«Είναι καλό να υπάρχει ανταγωνισμός σε ένα πρωτάθλημα κι είναι θετικό ότι βλέπουμε άλλες ομάδες να βγαίνουν μπροστά. Εννοείται ότι αυτά που γίνονται εκτός αγωνιστικών χώρων δεν πρέπει να συμβαίνουν γιατί το ποδόσφαιρο πάνω απ’ όλα είναι παιδεία και πολιτισμός.

Αναφορικά με την ΑΕΚ, είναι κάποια παιδιά στην ομάδα και κάποιοι γραφεία, φροντιστές, μασέρ και υπάλληλοι που έζησαν την ομάδα στα πάρα πολύ δύσκολα χρόνια της και μόνο οι ίδιοι ξέρουν τι έχουν περάσει. Πραγματικά θέλω να τους πω συγχαρητήρια γι αυτά που ζουν φέτος.  Το αξίζουν γιατί πέρασαν πολλά. Μετά την καταιγίδα έρχεται η λιακάδα και χαίρομαι αφάνταστα γι αυτούς και για τον κόσμο της ΑΕΚ που ξεπέρασαν τις δυσκολίες και πλέον βλέπουν με χαμόγελο και αισιοδοξία το μέλλον».

Έχοντας μεγαλώσει στις ακαδημίες ενός συλλόγου όπως η Μαρσέιγ, τι θα συμβούλευες τα νέα παιδιά που μπαίνουν τώρα στο ποδόσφαιρο με όνειρα και φιλοδοξίες;

«Μέχρι το επίπεδο που έφτασα αυτό που είδα είναι προϊόν δουλειάς! Ό,τι βλέπουν στην τηλεόραση και στα social media πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι βλέπουν το αποτέλεσμα της προπόνησης κι όχι κάτι που έγινε μόνο του. Δεν βλέπουν δυστυχώς τι έχει κάνει και πόσες ώρες έχει περάσει ένας παίκτης όπως ο Ρονάλντο για να φτάσει να κάνει αυτά που βλέπουμε. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν είναι ότι πάνω απ’ όλα είναι η δουλειά. Στη Γαλλία έχουμε ίνδαλμα τον Ζιντάν και πολλές φορές το έχει πει κι ο ίδιος όταν τον ρωτάνε ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας ότι πέτυχε εξαιτίας της σκληρής δουλειάς τους.

Τέλος κάτι που θα συμβούλευα όλα τα παιδιά είναι να μην περιορίζονται μόνο στο ποδόσφαιρο. Η ζωή έχει πολλά και ως άνθρωπος μπορείς να σπουδάσεις, να καλλιεργήσεις τον εαυτό σου και να γίνεις καλύτερος. Αυτό είναι σημαντικό γιατί έτσι γίνεσαι και καλύτερος παίκτης».

Σε βρίσκουμε στο YOUTH League που γίνεται στη Νιόν της Ελβετίας. Ποια η σχέση σου με τα παιδιά;

«Επειδή ήμουν κι εγώ σε αυτή τη θέση καταλαβαίνω ότι υπάρχουν φορές που περιμένεις να έρθει κάποιος να σου πει κάτι και να σε βοηθήσει. Έχω πολλά πράγματα να τους πω και όποτε μου δίνεται η ευκαιρία τους τα λέω με όλη μου την καρδιά. Αν θες να προοδεύεις πρέπει να μάθεις να μοιράζεσαι τις εμπειρίες που κέρδισες. Έτσι είναι η ζωή».

ΤΟ ΠΕΙΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΝΑΣΡΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΠΟΤΕ

Πως είναι να μοιράζεσαι το ίδιο δωμάτιο με τον Νασρί;

«Ήμουν ένα χρόνο μεγαλύτερος από αυτόν κι έτσι στις ακαδημίες της Μαρσέιγ ήμασταν συμπαίκτες σε περίπου όλη την ακαδημία. Αυτός βέβαια συνέχισε και στην πρώτη ομάδα, ενώ εγώ έφυγα. Καλό παιδί ήταν, όμως δεν μπορώ να πω πολλά γιατί μέσα στην ακαδημία είναι διαφορετικά από όταν μεγαλώνεις και γίνεσαι γνωστός. Εγώ από αυτόν θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι σε ένα ματς Κ15 κάναμε μαζί τη σέντρα και τον πείραζα ρωτώντας τον αν μπορεί να σκοράρει περνώντας όλη την αντίπαλη ομάδα. Θα θυμάμαι για πάντα ότι κάνουμε τη σέντρα και περνάει όλη την ομάδα της Νιμ φτάνοντας στην μεγάλη περιοχή. Εκεί έκανε μία προσποίηση στα δύο σέντερ μπακ, τους έριξε κάτω και σκόραρε με αριστερό. Εμείς δεν πανηγυρίζαμε γιατί είχαμε μείνει στο κέντρο ακόμα. Γενικά στις ακαδημίες φαινόταν ότι έχουμε κάποιους παίκτες υψηλού επιπέδου, καθώς εκτός του Νασρί σε υψηλό επίπεδο παίζει και ο Μπενατιά της Γιουβέντους. Ο Νασρί ξεχώριζε, πάντως, από όλους και νομίζω αν ήταν λίγο πιο σοβαρός θα μπορούσε να έχει παίξει σε ακόμα πιο υψηλό επίπεδο για περισσότερο καιρό».

Γιατί πιστεύεις ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει βγάλει παίκτες επιπέδου Νασρί;

«Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει παίκτες τέτοιου επιπέδου. Για παράδειγμα ο Φετφατζίδης που ήταν στον Ολυμπιακό είχε μία ποιότητα, όμως νομίζω ότι ο Έλληνας ποδοσφαιριστής ξεκινάει στην αγορά όντας πίσω από τον Βραζιλιάνο, τον Ισπανό, τον Άγγλο, τον Γάλλο κτλ, όμως νομίζω ότι πρέπει να αφήσουμε μεγαλύτερη ελευθερία στους παίκτες που είναι ποιοτικοί. Το έκανα στη σχολή και σωστά οι καθηγητές μας έλεγαν ότι αν έχουμε έναν παίκτη που ντριμπλάρει καλά ας τον αφήσουμε να το κάνει μέχρι τα 15 του και μετά τον βάζουμε σε ένα καλούπι τακτικό. Θεωρώ ότι αυτό κάνουμε λάθος τα τελευταία χρόνια, περιορίζουμε τους παίκτες».