Μπορεί το δείγμα αγώνων να είναι σχετικά μικρό, ωστόσο στη δεύτερη θητεία του στον Άρη ο Άκης Μάντζιος δείχνει διάθεση να πάρει μεγαλύτερα ρίσκα και να παρουσιάσει μια ομάδα πιο επιθετικογενή. Και καλά κάνει εδώ που το λέμε.
Ο 53χρονος τεχνικός έχει στα χέρια του ένα καλύτερο υλικό σε σχέση με την προηγούμενη φορά και το αξιοποιεί αναλόγως. Ασχέτως αν του βγαίνει πάντα ή όχι.
Μπορεί με εξαίρεση τον Σουλειμάνοφ τα εξτρέμ να μην έχουν αποδώσει όπως θα θέλαμε (τουλάχιστον ώς τώρα), όμως σε σχέση με την προηγούμενη φορά ο Άρης διαθέτει πιο «γεμάτο» υλικό από τη μέση και μπροστά. Και αυτό το υλικό ο Μάντζιος δείχνει πως δεν θα φοβάται να το αξιοποιήσει και να δοκιμάσει πράγματα και σε πρόσωπα και σε σχήματα και σε θέσεις.
Θυμίζω ότι στην προηγούμενη θητεία ο Έλληνας προπονητής είχε για «δεκάρι» τον Μπερτόγλιο και επιθετικό τον Μάνο. Παίκτες σαν τον Νταρίντα, τον Πάρντο, τον Σουλειμάνοφ και φυσικά σαν τον Μορόν όμως, δεν είχε υπό τις οδηγίες του. Αν προσθέσουμε και τον Μανού Γκαρσία που θα είναι διαθέσιμος τους επόμενους μήνες τότε οι επιλογές πληθαίνουν.
Το μόνιμο θέμα κριτικής που δεχόταν ο Μάντζιος σαν προπονητής ήταν ότι παίζει «κλειστά», δεν ρισκάρει και πως όταν οι αντίπαλοι έμαθαν το παιχνίδι του Άρη τότε δεν είχε να παρουσιάσει κάτι «άλλο». Πώς δεν είχε φαντασία δηλαδή. Η προσέγγισή του ήταν περισσότερο να κρατήσει ένα αποτέλεσμα. Ακόμη κι αν ο Άρης χρειαζόταν γκολ για να κερδίσει ή να ισοφαρίσει ο Έλληνας προπονητής δύσκολα θα άλλαζε πράγματα από νωρίς.
Πλέον έχοντας καθίσει σε τέσσερα παιχνίδια στον πάγκο του Άρη, κόντρα σε Αστέρα, ΠΑΟΚ, Παναιτωλικό και Ολυμπιακό, μας παρουσίασε κάτι «άλλο» Και αυτό το «άλλο» το αντιλαμβάνεσαι κυρίως στο πώς διαχειρίστηκε τα δύο ντέρμπι που μάλιστα ήταν και εκτός έδρας.
Οκ στην Τούμπα το πλάνο βγήκε (ο Μάντζιος «φόρτωσε» την επίθεση στο τέλος ώστε ο Άρης να νικήσει τον ΠΑΟΚ) στο Καραϊσκάκης όχι. Όντως ο Άρης κόντρα στον Ολυμπιακό θα μπορούσε και έπρεπε να είναι λίγο πιο «μαζεμένος», λίγο πιο προσεκτικός.
Αυτή τη στιγμή όμως αναφερόμαστε στη νέα νοοτροπία που καταθέτει ο προπονητής του Άρη που δείχνει οτι και αυτός ήταν ανοικτός στο να εξελιχθεί.
Και στο κάτω κάτω αν ο Νταρίντα είχε ευστοχήσει στη μεγάλη φάση του 53′ και δεν είχε σημαδέψει το δοκάρι, πιθανότατα να είχαμε διαφορετική εξέλιξη. Η αλήθεια είναι ότι θα είχαμε δει τον Άρη να ανατρέπει αποτέλεσμα μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού, σε διάστημα μικρότερο των 10 λεπτών στο Β’ μέρος. Και με το πρώτο γκολ να το έχει πετύχει μεσοεπιθετικός παίκτης (Πάρντο) που ο Μάντζιος έβγαλε γι αυτό ακριβώς τον λόγο. Να βγάλει την ομάδα μπροστά και ο «Θεός του πολέμου» να ανατρέψει τα δεδομένα.
Πέρα από αυτά βλέπουμε τον Μάντζιο να μην έχει πρόβλημα να κάνει «πειράματα» είτε να παίξει με δύο δεξιά μπακ (Οντουμπάτζο, Μοντόγια), είτε να παίξει με τρία πλάγια μπακ στην ίδια 11άδα (Οντουμπάτζο, Μοντόγια), είτε να χρησιμοποιήσει έναν εξτέμ ως «10άρι» (Σουλειμάνοφ), είτε να ενισχύσει τον επιθετικό (Μορόν) με έναν δεύτερο φορ, έστω και κατά συνθήκη (Σαμόρα).
Ας δούμε και μετά τη διακοπή πως θα «ρολάρει» όλο αυτό και με τη δουλειά που θα έχει γίνει στο διάστημα αυτό, όταν ο Μάντζιος θα έχει μάθει καλύτερη τος παίκτες του και εκείνοι θα είναι πιο έτοιμοι αγωνιστικά.
ΥΓ: Είδατε τι γίνει στο ΑΕΚ – Ατρόμητος. Υπήρχε περίπτωση να ακυρωθεί το γκολ της ομάδας του Περιστερίου αν αντίπαλος ήταν ο Άρης; Σε καμία περίπτωση. Και καλά βρήκαν ότι ο παίκτης που ήταν σε θέση οφσάιντ επηρεάζει τη φάση επειδή ήταν κοντά στον τερματοφύλακας της ΑΕΚ. Ενώ δεν έχει καμία σχέση. Χρησιμοποιούν το VAR όπως τους βολεύει.