Άρης: Κατάθεση ψυχής ναι, άδικος αποκλεισμός ναι. Ναι και στην ατυχία. Όμως δεν αρκούν αυτά για να δικαιολογήσουν ή να «γλυκάνουν» την πίκρα ενός ακόμη αποκλεισμού με απίθανο τρόπο για τον «Θεό του πολέμου».
Αν ο Άρης σταθεί μόνο σε αυτά τότε θα έχει χάσει το «δάσος» και θα αδικήσει και την καλή προσπάθεια που πάει να κάνει φέτος. Και το «δάσος» είναι οι ευθύνες του που έφτασε σε ένα τόσο κρίσιμο ματς με «χτυπητά» κενά στο ροστερ που δημιούργησαν «ντόμινο» μέσα στην 11άδα και γενικότερα το ροτέισον κι «έδεσαν» τα χέρια του Τόλη Τερζή.
Γιατί να μη μπορείς να βρεις έναν στόπερ εδώ και ένα μήνα και να χαραμίζεις τον Οντουμπάτζο στο κέντρο της άμυνας, αναγκάζοντας τον Μοντόγια να μπει «βίαια» στο ροτέισον ενώ μετρά στην ομάδα μόλις λίγες μέρες. Ναι μεν ο Άγγλος τα πήγε καλά σε γενικές γραμμές. όμως αν είχες έναν κανονικό στόπερ δίπλα στον Φαμπιάνο και εκείνον στη φυσικά του θέση (ως δεξί μπακ) ίσως η Ντιναμό Κιέβου να μην σε πλήγωνε δύο φορές σε αυτές τις ελάχιστες φάσεις που της επέτρεψες να δημιουργήσει.
Στα χαφ γιατί να κάνεις «πειράματα» με τον Ζουλ αν κάνει ή δεν κάνει για βασικός (καλός παίκτης ο Καμερουνέζος αλλά με χαρακτηριστικά λάθη) τη στιγμή που ούτε ο Τζούρασεκ είναι «καθαρό» 6άρι, ενώ όπως φαίνεται δεν υπολογίζεις ούτε στον Ντουκουρέ;
Κενό υπάρχει και στα εξτρέμ, καθώς από τη μία χρειάζεται ένας παίκτης ακόμη (τουλάχιστον) και από την άλλη κάποιοι παίκτες αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, όπως ο Μενέντεζ). Παράλληλα το σήριαλ «Πάλμα»… σέρνεται χωρίς να γνωρίζεις αν θα τελικά ο Άρης μπορεί να τον υπολογίζει και μετά τον Αύγουστο ή όχι.
Στην επίθεση γιατί να μην έχει μια στήριξη ο Μορόν από έναν ακόμη «καθαρό» φορ και να αναγκάζεσαι σε ένα τόσο κρίσιμο ματς να βάλεις τον 37χρονο Λάζαρο;
Οσον αφορά το ματς το πας τόσο καλά για ένα ημίχρονο, «σβηστά», δεν απειλείσαι και πετυχαίνεις και γκολ. Δέχεσαι όμως ένα «κρύο» γκολ λίγο πριν το ημίχρονο. Στο δεύτερο ημίχρονο παρότι μπαίνεις καλά και επίσης κρατάς «κλειδωμένη» τη Ντιναμό, της δίνεις το δικαίωμα να το πιστέψει. Οσο η ώρα κυλά τραβιέσαι όλο και πιο πίσω, ενώ από τις αλλαγές δεν παίρνεις τίποτα σχεδόν τίποτα. Πάβισιτς, Μενέντεζ δεν μπόρεσαν ούτε κράτημα της μπάλας (ο πρώτος) ούτε επιθετική ουσία (ο δεύτερος), ενώ παρότι ο Άρης έπαιζε με δύο αριστερούς οπισθοφύλακες μετά την είσοδο του Ματαρίτα, δέχθηκε από εκείνη την πλευρά το γκολ.
Το ότι ο Άρης μπορούσε να καθαρίσει την πρόκριση φάνηκε από το γεγονός ότι στην παράταση ήταν ανώτερος από την αντίπαλό του, βγαίνοντας μπροστά και χάνοντας ευκαιρίες παρότι έπαιζε με δέκα παίκτες. Γιατί όμως να «τρέχεις» τότε για το γκολ της νίκης και να μην το κάνεις νωρίτερα όταν είσαι 11 με 11;
Τέλος πάντων η Ευρώπη τελείωσε και για φέτος και ενόψει του πρωταθλήματος που ξεκινάει ο Άρης πρέπει επιτέλους να καλύψει τα κενά του. Γιατί η ομάδα που πάει να δημιουργήσει είναι καλή, αρκεί η προσπάθεια να μην μείνει στη μέση…
ΥΓ: Αν ερχόταν η πρόκριση θα ήταν ένα μεγάλο συν και για τον Τερζή, καθώς θα εκτονωνόταν ένα μεγάλο κομμάτι της πίεσης που του ασκείται από την κριτική. Δεν ήρθε όμως και τώρα πρέπει να γίνει ένα καλό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα.
ΥΓ1: Με ευθύνη στα γκολ ο Χουτεσιώτης που ήταν αγχωμένος γενικότερα. Λογικό γιατί ξαφνικά κλήθηκε να αγωνιστεί σε ένα τόσο σημαντικό ματς. Πιθανότατα ματς στα πόδια του να τα πήγαινε καλύτερα.
ΥΓ2: Αχάριστοι οι Ουκρανοί, που προκάλεσαν άσχημα μετά το τέλος του ματς. Δεν εκτίμησαν τη δωρεά και τη φιλοξενία που τους έκανε ο Άρης στο πρώτο ματς, ούτε και ότι αρκετοί συμπατριώτες τους έχουν βρει καταφύγιο στην Ελλάδα. Και όπως έχουμε διαπιστώσει δεν είναι και τα… καλύτερα παιδία