Μπορεί ο Άρης να μη σκότωσε κάποιο… θηρίο με την πρόκριση επί της ΑΕΛ, όμως τα οφέλη που αποκόμισαν οι «κιτρινόμαυροι» από αυτή είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ. Όχι δεν είναι καθόλου υπερβολή να πει κάποιος με σιγουριά από τώρα πως είναι μία από τις 2-3 κορυφαίες νίκες της σεζόν.
Πρώτα από όλα αποφεύχθηκε η κλασική… μίρλα του Έλληνα οπαδού. Θα ήταν κρίμα από τόσο νωρίς να υπάρχει μεγάλη γκρίνια για μια ομάδα που έχει ΜΕΓΑΛΕΣ δυνατότητες και τις οποίες δεν έχει φανερώσει ακόμη.
Κατά την προσωπική μου άποψη ο Άρης μας έχει δείξει «βαριά» το 60% των όσων μπορεί πραγματικά να κάνει. Το χρονικό σημείο στο οποίο βρισκόμαστε οι τραυματισμοί ή η ανετοιμότητα κομβικών ποδοσφαιριστών (Λάρσον, Ιντέγε, Σάσα κ.α.) με κάνουν να πιστεύω ότι σε ένα δίμηνο από σήμερα το σύνολο του Παντελίδη θα βρίσκεται σε άλλο επίπεδο.
Την παραμονή του αγώνα με την ΑΕΛ είχε γράψει ότι κομβικό σημείο για την εικόνα του ματς είναι η ψυχολογική διαχείριση που θα έχουν οι «κίτρινοι». Όπως φάνηκε η ανάγκη για το αποτέλεσμα τους επηρέασε περισσότερο από ότι θα έπρεπε με αποτέλεσμα να δώσουν δικαίωμα στους Κύπριους να τους ανησυχήσουν.
Ναι η ομάδα της Λεμεσού δεν είναι τόσο κακή όσο είχε φανεί στο Βικελίδης όμως το «κράτημα» που είχε ο Άρης έκανε το συγκρότημα του Κερκέζ να φανεί απειλητικό.
Δεν είναι όμως ώρα για τα αρνητικά γιατί αυτά είναι απλά θέμα χρόνου να διορθωθούν. Είναι όμως ώρα για τα θετικά που είναι πάρα παρά πολλά.
Από πέρσι όταν ο Άρης επέστρεψε από τα προηγούμενα έξι δύσκολα χρόνια είχε ανάγκη από επιβεβαίωση του τεράστιου μεγέθους του. Αυτό έγινε και με το παραπάνω την περασμένο σεζόν, με τους «κίτρινους» να παίζουν καλή μπάλα, να γεμίζουν το γήπεδο και τελικά να εξασφαλίζουν μια θέση στην Ευρώπη.
Φέτος ήρθε η ώρα ο «Θεός του πολέμου» να θυμίσει και ξαναθυμηθεί το πόσο επάξια μπορεί να εκπροσωπήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. Έγινε το πρώτο βήμα, έπεται και συνέχεια.
Επιπλέον ο Άρης βάζει στο ταμείο του ένα σεβαστό ποσό το οποίο χρειαζόταν μετά τις σημαντικές επενδύσεις που έγιναν από τη διοίκησή του σε όλα τα επίπεδα. Ετσι η ομάδα μπορεί πλέον να κινηθεί πιο άνετα και στα μεταγραφικά προκειμένου να συμπληρώσει το «παζλ» του ρόστερ.
Ακόμη, μετά την απουσία τόσων ετών από την Ευρώπη ο «Θεός του πολέμου» είχε μείνει χωρίς δικούς τους βαθμούς στην Ευρώπη (αλλά μόνο της χώρας). Να που έρχονται σιγά σιγά κι αυτοί.
Σημαντικό και το ότι θα υπάρξει νέο… κύμα στα εισιτήρια διαρκείας. Ο διψήφιος αριθμός θεωρείται πλέον δεδομένος με τον Καρυπίδη να έχει θέσει ως στόχο τις 12 χιλιάδες.
Τώρα ο Άρης έχει μπροστά του τη Μόλντε η οποία θα είναι σίγουρα καλύτερη από την ΑΕΛ και γιατί το πρωτάθλημα της χώρας της βρίσκεται εν εξελίξει. Η ελληνική ομάδα όμως ούσα απελευθερωμένη από το άγχος της πρώτης πρόκρισης είναι σε θέση να πάρει και μια δεύτερη.
Βέλεθ, Ρόουζ, Μπάσα (έπαιξε και για τον κακό χθες Ματίγια) οι καλύτεροι του Άρη, καίριες και σωτήριες οι επεμβάσεις του (ελαφρώς άτσαλου μερικές φορές) Κουέστα.
Ειδική μνεία θα κάνω όμως στον Ιντέγε. Ο Νιγηριανός, παρότι εμφανώς ανέτοιμος, κάνει πράγματα και δουλειές που δεν φαίνονται στη ροή ενός αγώνα. Ταλαιπωρεί την αντίπαλη άμυνα συνεχώς (κρατάει πίσω τους στόπερ), δίνει μάχες, γυρνάει και βοηθάει στην άμυνα, προσδίδει κτλ. Μόλις «βρει» τα κοντρόλ και τα τελειώματα που ξέρουμε ότι έχει θα έρθουν και τα γκολ. Και αυτό δεν αργεί…
ΥΓ: Η πρόκριση πρέπει να αφιερωθεί ειδικά στους Κύπριους οπαδούς του Άρη. Πραγματικά ζουν και αναπνέουν για την ομάδα και το ματς αυτό ήταν για εκείνους παιχνίδι… ζωής. Γενικότερα ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν τους εκδρομείς οπαδούς των «κίτρινων» ήταν υποδειγματικός.
ΥΓ: Ανάποδα θα ήθελε ο Άρης να τον σφυρίξουν οι διαιτητές στα δύο ματς με την ΑΕΛ. Δηλαδή ο αυστηρός Πορτογάλος (χθες μοίραζε τις κάρτες σαν τα «στραγάλια») να σφύριζε στο Βικελίδης, ώστε οι Κύπριοι να μη… σωριάζονται κάθε λίγο και λιγάκι στο έδαφος. Και ο… αδιάφορος Άγγλος να διαιτήτευε στο ματς της Κύπρου που οι Θεσσαλονικείς ήθελαν να παίξουν πιο συγκρατημένα.
ΥΓ: Λιγότερα νεύρα χρειάζεται να έχει ο Ντάνιελ Σούντγκρεν. Ο Σουηδός είναι ποιοτικός, παθιασμένος και ήδη είναι από τους αγαπημένους παίκτης της κίτρινης κερκίδας. Απλά λίγο πιο κάλμα στις αντιδράσεις του, καθότι και αμυντικός.