Ο Άρης (θα) κάνει δικό του και τον Μπράντλεϊ Μαζικού και σας παρουσιάζουμε το who is who ενός εκρηκτικού ποδοσφαιριστή.
Να φύγει κανείς ή να μείνει; Έρχεται ώρα στη ζωή που το δίλημμα τίθεται. Αφορά σχέσεις ανθρώπινες, σχέσεις επαγγελματικές. Ο Μαζικού βρέθηκε σε τέτοιο κρίσιμο σταυροδρόμι πίσω στο 2019. Στη Γαλλία (ένιωθε πως) βάλτωνε. Δύο διαδοχικοί δανεισμοί στη Γ’ Κατηγορία (Δουνκέρκη, Σολέ) και μόλο τις γεμάτες του σεζόν, ήταν φανερό πως η Λοριάν, που τον είχε αποκτήσει στα 18 του από την Ορλεάν, δεν το ‘χε σκοπό να τον εμπιστευτεί.
Εκεί ακριβώς έπαιξε ρόλο η συγκυρία. Η ΤΣΣΚΑ Σόφιας προέκυψε μάλλον κατά τύχη. Ο αθλητικός διευθυντής της Σολέ, Γιασίν Κενό είχε προσκαλέσει ανθρώπους της ομάδας που γνώριζε από παλιά, καθώς είχε δουλέψει στη Βουλγαρία. Αυτοί δεν πήγαν στη Γαλλία με μεταγραφικούς σκοπούς. Μπαλίτσα όμως, παρακολούθησαν. Για δες λοιπόν, εν μέσω αναψυχής είδαν κάτι που έκανε τη… ψυχή τους να πεταρίσει. Τους άρεσε ο Μαζικού και επέστρεψαν για χατίρι του. Δύο-τρία ματς ακόμα ήταν αρκετά για να πειστούν πως είχαν εντοπίσει κάτι πολύ καλό. Του έκαναν πρόταση.
Οι δυσκολίες της αρχής, το πείσμα του «θα τα καταφέρω»
Στην αρχή ήταν σκεπτικός. Τον τρόμαζε το άγνωστο. Αλλά τελικά πείστηκε, τουλάχιστον, να πάει να δει με τι έχει να κάνει. Του άρεσαν οι εγκαταστάσεις της ΤΣΣΚΑ, η Σόφια ως πόλη. «Ψήθηκε». Κατάλαβε πως το project είχε ενδιαφέρον, προοπτική. Γιατί στην ουσία, όπως ο ίδιος συνόψισε: «Προτιμούσα να παίζω στην Βουλγαρία και να συμμετέχω σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, παρά να μείνω στη Γαλλία και να μάχομαι για την παραμονή».
Οι πρώτοι μήνες, της προσαρμογής, ήταν δύσκολοι. Πόσο μάλλον καθώς δεν ήξερε αγγλικά. Κατά παραδοχή του, τα μιλούσε άθλια. Ζοριζόταν τόσο που δεύτερες σκέψεις άρχισαν να τον τρώνε. «Μα πού πήγα και τι ήρθα; Πώς θα την παλέψω;». Αλλά το έβαλε πείσμα. Να μάθει αρχικά αγγλικά. Ο επιμένων δικαιώνεται. Σε λίγους μόνο μήνες κατέγραψε τεράστια πρόοδο. Αγωνιστικά ομιλώντας, για έναν παίκτη που προερχόταν από τις μικρές Κατηγορίες της Γαλλίας, το πρωτάθλημα της γειτονικής μας χώρας ήταν ένα βήμα προς τα μπρος. Τις βάσεις, άλλωστε, τις είχε.
Χωρίς να νιώσει συνεπώς πως υστερεί στο οτιδήποτε, στρώθηκε στη δουλειά για να ανέβει επίπεδο, για να συνεχίσει να προοδεύει. Τρεις χρονιές στη Βουλγαρία, κάθε σεζόν ήταν και καλύτερος. Έπαιξε σε τρεις συνεχόμενους τελικούς Κυπέλλου (αν και μόνο στο μεσαίο χάρηκε, το πρώτο και μοναδικό ως τώρα τρόπαιο της καριέρας τους), έπαιξε σε Europa League και Conference League. Έμαθε να κοιτάει ψηλά, πώς είναι να παίζεις σε μια μεγάλη ομάδα, που πρωταγωνιστεί, που έχει φιλοδοξίες και στόχους.
O Μαζικού ως δική του πηγή έμπνευσης
Στιγμή δεν έπαψε να τον εντυπωσιάζει στη Βουλγαρία το πόσο ζεστά υποστηρίζουν τις ομάδες τους οι οπαδοί. To λατρεύει αυτό το πάθος, την αφοσίωση. Και πού να δει τώρα… Οι φαν του Άρη είναι άλλο level! Θα του καλαρέσει του Μαζικού, ενώ προορίζεται για αντικαταστάτης του ανένδοτου Λούμορ. Αρνήθηκε να ανανεώσει με την ΤΣΣΚΑ Σόφιας καθώς ήξερε πως ως ελεύθερος θα είναι πιο ελκυστικός εκεί έξω, μαζί και κύριος του εαυτού του. Είχε ακουστεί για τη Φενερμπαχτσέ, Ρέιντζερς, Λουντογκόρετς παλαιότερα, τελικά θα συνεχίσει στα μέρη μας. Θα έρθει με τη σύντροφό του Κασάντρα και τον 2 ετών γιο τους, Νοάμ.
Και από πλευράς προφίλ στο γήπεδο; Ως μπακ είναι επιθετικογενές. Εκρηκτικός, γρήγορος με την μπάλα στα πόδια, διαθέτει ένταση, μαχητικότητα και αξιοπρεπή ντρίμπλα. Αλλά πάνω από όλα αγαπάει την άμυνα, το ένας εναντίον ενός. Τίποτα δεν τον ικανοποιεί περισσότερο από το να κλέψει την μπάλα από τον αντίπαλο και σε αυτό το πλαίσιο δουλεύει ιδιαίτερα στις τοποθετήσεις του. Ως σημείο αναφοράς στη θέση του έχει τον Μαρσέλο. Αλλά είδωλα ποτέ του δεν είχε. Προτίμησε να (προσπαθήσει να) γίνει αυτός πηγή έμπνευσης του εαυτού του…
