Δεκαετίες ολόκληρες παρακολουθούμε τους αγώνες που δίνει ο Άρης, το παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό (1-0) ήταν σίγουρα ένα από τα πιο αναπάντεχα σε εξέλιξη. Δείτε εδώ τις φάσεις.
Αρκετές φορές έχει κερδίσει ο Άρης στο τέλος σε κάποιο παιχνίδι που δεν είναι καλός, σπανίως όμως έχοντας τόσο τεράστια διαφορά σε απόδοση από το ένα κομμάτι του ίδιου ματς με το άλλο.
Για 80 ολόκληρα λεπτά, δεν είδαμε σχεδόν τίποτα, εκτός από μια άνευρη κατοχή και στα τελευταία 15-17 λεπτά εμφανίστηκε μια ομάδα πραγματικός… Θεός του πολέμου! Πάθος, θέληση για τη νίκη, φάσεις κατά ριπάς και επιτέλους τρεξίματα ως το τελευταίο δευτερόλεπτο! Γενικά μια προσπάθεια που ο κόσμος του θέλει να βλέπει σε κάθε ματς. Ανεξαρτήτως αν θα έρχεται η νίκη.
Και αυτά δεν τα είχαν οι παίκτες του Άκη Μάντζιου στο μεγαλύτερο μέρος του ματς με τους Σερραίους. Για την ακρίβεια ο Άρης ως εκείνο το σημείο θύμισε τον Άρη προ της 20ήμερης διακοπής. Με «αναιμική» δημιουργία και συνεργασίες και με προβλήματα μεσοαμυντικά που η κάθε μικρομεσαία ομάδα μπορεί να σου κάνει τη ζημιά με 1-2 φάσεις στην κόντρα.
Το τελικό σφύριγμα του διαιτητή Περράκη έδειξε κατά κράτος κυριαρχία των κιτρινόμαυρων Και δεν λέμε για την κατοχή που έφτασε στο 74%, αλλά για την υπόλοιπη στατιστική: Τις 23 τελικές, 8 σουτ εντός μεγάλης περιοχής και 10 εκτός, 5 κεφαλιές, 29 κλεψίματα, 8 κόρνερ.
Πέρα από τη συνολική αντίδραση στο τελευταίο κομμάτι του ματς ο Άρης μπορεί να κρατήσει. Τα αντανακλαστικά του Μάντζιου που έκανε τεσσερις αλλαγές ως το 66′ (σωστά, γιατί Μενέντες, Τζουρασεκ, Μοντόγια και Πάρντο δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα επιθετικά), περνώντας στο ματς ακόμη και τον νεαρό Παναγίδη. Απόδειξη οτι πιστεύει τον νεαρό καθώς τον έβαλε σε ματς που καίει. Οκ μπορεί να έκανε κάποια λάθη, όμως έβγαλε και θράσος έχοντας κι ένα καλό σουτ. Το σημαντικό είναι ότι αγωνίστηκε για 35 λεπτά και σίγουρα κέρδισε σε εμπειρία και αυτοπεποίθηση.
Το δεύτερο θετικό είνα ο Σάπι Σουλεϊμάνοφ. Μπορεί ο Ρώσος να μην συμμετείχε στη μίνι προετοιμασία στην Πτολεμαΐδα, ωστόσο έδειξε και την κλάση του και πως είναι σε καλύτερη κατάσταση από αρκετούς συμπαίκτες του. Οταν οι περισσότεροι ήταν νωθροί, εκείνος με τις προσωπικές ενέργειές του έδειξε πως μπορεί να αλλάξει ένα ματς και να δίνει πνοή.
Αναφορά και στον Μορόν που μπορεί αυτή τη φορά να μην ήταν αποτελεσματικός, όμως ήταν εκείνος που άναψε την σπίθα για όσα είδαμε μετά το 80′. Και το έκανε κυρίως με προσωπικές του εμπνεύσεις, οι οποίες προκάλεσαν ρήγματα στην ως τότε «άθραυστη «πανοπλία» του Πανσερραϊκού. Ο οποίος για να είμαστε δίκαιοι ήταν εξαιρετικά στημένος , με δυο και τρεις παίκτες του να πέφτουν πάνω σε έναν του Άρη και να τον ακινητοποιούν.
Το παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό πέρασε, το ζητούμενο ήρθε (η νίκη), όπως ΠΡΕΠΕΙ να έρθει και στα δύο επόμενα, επίσης εντός έδρας. Το άγχος του πρώτου αγώνα μετά τη διακοπή έφυγε όμως για να έρθουνε τα τρίποντα και κόντρα σε ΠΑΣ Γιάννινα και Ατρόμητο πρέπει ο Άρης να μπει όπως απόψε στο τελευταίο 15λεπτο. Με το μαχαίρι στα δόντια.
Για το τέλος μια αναφορά στον Πάμπλο Γκαρσία που ή νόμιζε οτι είναι προπονητής του… ΠΑΟΚ, ή κάνει ό,τι μπορεί για να αντικαταστήσει κάποια στιγμή τον Λουτσέσκου. Ως τώρα ως προπονητής του Πανσερραϊκού είχε δείξει ότι είχε.. ηρεμήσει. Απόψε κόντρα στον Άρη θυμήθηκε τα ντέρμπι από όταν ήταν παίκτης.
Σε ένα ματς που ο αντίπαλός του είχε κατοχή άνω του 70% και βρισκόταν στην επίθεση διαμαρτύρεται για τις κάρτες! Απίστευτο… Τη στιγμή που ο Πανσερραϊκός έπαιζε στα όρια (ή και πέρα από αυτά) και που έπρεπε να μείνει με παίκτη λιγότερο μετά το αντιαθλητικό μαρκάρισμα του Στάικου στον Πάρντο με τις τάπες.
Το Sportime σας εξήγησε γιατί οι δηλώσεις του Γκαρσία ήταν άκυρες…. και πως ο διαιτητής δεν έκρινε κανένα αποτέλεσμα όπως ισχυρίστηκε ο Ουρουγουανός και η ομάδα του.
ΥΓ: Πολλά μπράβο στους οπαδούς του Πανσερραϊκού για το πανό για τον Άλκη (φωτογραφία πιο πάνω) και την δεικτική αναφορά στους δολοφόνους του.