Θα είναι μεγάλο κρίμα αν ο Άρης δεν συνεχίσει περαιτέρω την φετινή ευρωπαϊκή του πορεία. Κρίμα για τον Καρυπίδη που έχει κάνει τόσες θυσίες, κρίμα και για τον κόσμο που έχει κάνει τόση υπομονή ώστε να δει και πάλι την ομάδα του ισχυρή αγωνιστικά.
Και ο Άρης που χτίζεται φέτος δείχνει οτι μπορεί να είναι ακόμη καλύτερος από τον περσινό. Εντιαγέ, Ιτούρμπε και Λούμορ αποτελούν τις τρεις τελευταίες προσθήκες, οι οποίες προκάλεσαν δικαιολογημένα ενθουσιασμό τους Αρειανούς.
Δεν το θέλει ούτε ο… Θεός του πολέμου αυτό το ρόστερ που χτίζεται να μείνει… Ελλάδα. Άλλωστε η ομάδα του Άκη Μάντζιου δεν άξιζε στο πρώτο ματς το δύσκολο αυτό 0-2 το οποίο πρέπει να ανατρέψει για να περάσει στην επόμενη φάση.
Σίγουρα οι «κιτρινόμαυροι» δεν έθελξαν με την απόδοσή, σίγουρα έκαναν κάποια χοντρά αμυντικά λάθη και σίγουρα σπατάλησαν απίστευτες ευκαιρίες. Μην μου πείτε όμως ότι και η Αστάνα έβγαλε μάτια. Ναι είναι μια ομάδα με αρχές, που κάνει σωστά τα βασικά και που έχει πολλά ματς στα πόδια της (το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό ατού της), αλλά ως εκεί. Άλλωστε από τις αρχές του Β΄ μέρους οι παίκτες της άρχισαν να πέφτουν κάτω για καθυστέρηση.
Ακόμη και με ένα καλό ημίχρονο ο Άρης μπορούσε να είχε πάρει σκορ πρόκρισης από το ματς του Καζακστάν. Ή έστω ένα αποτέλεσμα που θα τον έχριζε φαβορί στο δεύτερο ματς.
Ακόμη κι έτσι όμως προσωπικά είμαι αρκετά αισιόδοξος. Θα είναι άλλο ματς αυτό του Βικελίδης. Μακάρι και οι αντίπαλοί του να τον έχουν υποτιμήσει. Βλέπω κάτι δηλώσεις ότι «πάμε στην Ελλάδα για ένα νίκη», όπως είπε ο προπονητής τους και ότι «…ο Άρης δεν είναι τόσο καλή ομάδα, η Αστάνα δεν μπορεί να χάσει με 3-0», όπως είπε ένας γνωστός αναλυτής της Αστάνα.
Τα πάντα όμως θα κριθούν από τον Άρη. Είναι από τα ματς που αφήνεις πνευμόνια και καρδιά στον αγωνιστικό χώρο. Θέλω να δω μια ομάδα που θα πιάσει από το λαιμό τους Καζάκους και θα τους κάνει να βγάλουν όλα τα αμυντικά προβλήματα που εμφάνισαν και στο πρώτο παιχνίδι.
Θέλω να δω πίεση όπως με Μόλντε και φυσικά όχι αδράνεια όπως αυτή στην παράταση με τους Νορβηγούς που στοίχισε. Διάολε, η Αστάνα είναι χειρότερη ομάδα από τη Μόλντε και για να περάσεις θες δύο γκολ και όχι τρία.
Μερικές σκέψεις για την 11άδα τώρα. Αν και περισσότερο ρόλο θα παίξει η ψυχή και το θέλω, θεωρώ ότι κάποιο «φρεσκάρισμα» σε μερικές θέσεις πρέπει να γίνει.
Πχ Στα στόπερ όπου λογικά θα ξεκινήσει ο Φαμπιάνο. Ή τα χαφ που ελπίζω Τζέγκο και Σάσα να είναι σε καλύτερη κατάσταση πλέον. Άλλωστε θες να τρέξεις και να πιέσεις.
Στην επίθεση προτιμότερος είναι ο Μάνος και από πίσω ας κρίνει ο Μάντζιος αν θα παίξει ο Μαντσίνι ή ο Μπερτόγλιο. Ισως πάλι άφηνα και τον Γκάμα εκτός 11άδας ώστε να μπει στο δεύτερο μέρος και να μου δώσει την ποιότητά του σε ένα πιο κρίσιμο σημείο, όντας πιο φρέσκος.
Τέλος στο τέρμα θα προτιμούσα Κουέστα, όχι για να τιμωρήσω τον Ντένις για τα λάθη στο Καζακστάν (προς Θεού μην τον φάμε τον άνθρωπο ακόμη δεν ήρθε), αλλά γιατί ο Ισπανός γνωρίζει την ψυχολογία του κόσμου και της ομάδας καλύτερα σε τέτοια ματς.
Στην εξίσωση της πρόκρισης καταλυτικό ρόλο παίζετε κι εσείς. Ο κόσμος. Προφανώς με όσα γίνονται με το εμβόλιο και με τον φόβο της μετάδοσης του κορονοϊού να εξακολουθεί να πλανάται (λογικό να φοβάστε ακόμη και κάποιοι που είστε εμβολιασμένοι) είναι δύσκολο να δούμε ένα Βικελίδης τίγκα όπως θα ήταν υπό νορμάλ συνθήκες.
Και 10 χιλιάδες όμως να έχει ο Αρειανός ξέρει πως να κάνει το σπίτι του να «κοχλάσει». Δεν θέλουν και πολύ οι «άγευστοι» Καζάκοι για να επηρεαστούν. Μια ομάδα που θα τρώει σίδερα κι ένα γήπεδο που θα «βράζει». Μην ξεχνάμε ακόμη τον καύσωνας που έχουμε αλλά κι ότι για την Αστάνα το ματς θα διεξαχθει μεταμεσονύχτια με τη διαφορά της ώρας.
Υπομονή και ψυχραιμία επίσης γιατί το παιχνίδι μπορεί να κριθεί σε πολύ «βάθος» χρονικά.
Η ομάδα πρέπει πάση θυσία να προκριθεί. Όλοι μαζί για μια πρόκριση που θα τη θυμόμαστε για πολλά χρόνια.
Γιατί Άρη δεν γίνεται αλλιώς…
Αλέξανδρος Κωτάκης: Όλα τα μπλογκ του συντάκτη