Ο Αρης βιώνει αυτή τη στιγμή μία από τις δυσκολότερες στιγμές στην ιστορία του. Ναι, δεν είναι ο υποβιβασμός. Σίγουρα, δεν έχει να κάνει με χρέη. Ναι, δεν μπορεί να συγκριθεί με εποχές που δεν έβλεπες φως στο τούνελ. Το να μπει ταβάνι, να εμποτιστεί στο DNA της ομάδας το «τόσο μπορεί» όμως, είναι τεράστιος κίνδυνος. Αξεπέραστος. Ο Θεόδωρος Καρυπίδης οφείλει να μην το επιτρέψει.
Ο Άρης είχε 180 λεπτά κανονικής διάρκειας παιχνιδιού, 30 λεπτά παράτασης στην έδρα του φιλοξενούμενου (με τον κανονισμό του εκτός έδρας γκολ σε ισχύ) και δύο κερδισμένα πέναλτι. Αντίπαλος η Λαμία. Μια ομάδα που στη μικρή της ιστορία στη Super League Interwetten έχει προλάβει να κάνει μεγάλα πράγματα μεν (αποκλεισμούς Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού στο Κύπελλο), αλλά δεν βρίσκεται στα καλύτερά της δε. Εν πάση περιπτώσει, χωρίς παρεξήγηση, αντίπαλός ήταν η Λαμία. Τι ήθελε σε όλα αυτά; Ένα γκολ… Δεν ήρθε ποτέ.
Τα περί κατάρας, γκίνιας, ατυχίας είναι για εσωτερική κατανάλωση. Ο Άρης έχει σοβαρό πρόβλημα ταυτότητας. Απουσιάζει η αγωνιστική προσωπικότητα, ο εγωισμός, το DNA νικητή. Αποδεικνύεται πως ο δρόμος προς έναν τίτλο είναι μακρινός. Θα μείνει τέτοιος, όσο δεν αλλάζει φιλοσοφία. Ο Θεόδωρος Καρυπίδης δεν μπορεί να συνεχίσει να κινείται με το μεταγραφικό μοντέλο που κινείται μέχρι στιγμής -οφείλει να αλλάξει.
Ο Μάντζιος, οι Έλληνες παίκτες και η επόμενη μέρα
Ελληνική ομάδα που να στάθηκε στα πόδια της και να πήρε τίτλους χωρίς Έλληνες παίκτες σπάνια υπήρξε. Ακόμα κι αν ο κορμός πλέον είναι πιο μικρός, πρέπει να υπάρχει. Ο Αρης ψάχνει τους Έλληνες με το κιάλι στην ενδεκάδα του κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει. Οι προσθήκες μισθοφόρων δεν μπορούν να συνεχιστούν. Δεν βγάζουν πουθενά.
Χρειάζονται ποδοσφαιριστές που να «νιώθουν Άρη», να μπορούν να εγκλιματίσουν και τους όποιους ξένους έρχονται. Τι να τους κάνεις αυτούς αν το μόνο που σκέφτονται είναι πότε θα πέσει η «50άρα» ή το καινούργιο αυτοκίνητο που θα πληρώσει η ΠΑΕ; Συν τοις άλλοις, Έλληνας τεχνικός σε μια ανθρώπινη Βαβέλ, δεν αποτελεί και το πιο έξυπνο στήσιμο ομάδας.
Ο Άκης Μάντζιος θα μπορούσε με έναν ελληνικό κορμό (3-4 παίκτες ενδεκαδάτους, όχι απαραίτητα κάτι παραπάνω) να κινηθεί καλύτερα. Ασφαλώς και φέρει φαρδιά πλατιά την αποτυχία για τον αποκλεισμό. Στη λογική της ευθύνης που έχει ένας κόουτς που αποκλείεται με αυτό τον τρόπο από μια ομάδα κατώτερης ποιότητας και ιστορίας. Ο Θεόδωρος Καρυπίδης δεν έχει άλλη επιλογή από το να ολοκληρώσει τη συνεργασία του με τον Έλληνα τεχνικό. Τώρα ή το καλοκαίρι.
Η επόμενη μέρα πρέπει να βρει τον Άρη με άλλη γραμμή πλεύσης, περισσότερο ελληνική. Η ικανότητα του Καρυπίδη και των συνεργατών του να βρίσκουν ποιοτικούς ξένους ποδοσφαιριστές είναι δεδομένη. Ας αξιοποιήσει ο ισχυρός άνδρας του Άρη τις γνώσεις, τις επαφές και τα χρήματα που διαθέτει επενδύοντας και σε κάποιους Έλληνες ποδοσφαιριστές.
Ποιους Έλληνες παίκτες θα μπορούσε να πάρει ο Αρης;
Ρητορική η ερώτηση. Το μοναστήρι να είναι καλά, που λέει και ο λαός. Ο Αρης μπορεί να επενδύσει σε παίκτες για το «αύριο». Οι λύσεις είναι υπεράριθμες. Μην ψάχνεται παίκτες σώνει και ντε που θα άλλαζαν επίπεδο με το όνομά τους. Η κουβέντα δεν γίνεται με αυτό το πρίσμα. Με άλλα λόγια, σκοπός είναι να αποκτηθούν ποδοσφαιριστές που να μπορούν να δέσουν μεταξύ τους. Στόχος πρέπει να είναι ένας ομοιογενές ελληνικό μίγμα.
Γιατί ο Πίρσμαν και όχι ο Ζαγαρίτης, για παράδειγμα;
Γιατί ο Μπερτόγλιο και όχι ο Μπουζούκης;
Γιατί ο Φαμπιάνο και όχι ο Βούρος;
Γιατί ο Καμαρά και όχι ο Καρέλης;
Γιατί ο Σούντγκρεν και όχι ο Σάλιακας;
Αντιλαμβάνεστε πως δεν θέλει κόπο, ή χρήμα. Καμιά φορά χρειάζεται και ο τρόπος. Φανταστείτε κάποιους από αυτούς, μαζί με τον Μπράμπετς, τον Εντιαγέ, ή τον Ιτούρμπε; Η επόμενη μέρα για τον Άρη δεν επαφίεται απλά στο «έπεσε, αλλά πρέπει να σηκωθεί». Οφείλει να χαράξει μια νέα στρατηγική. Διότι, σε διαφορετική περίπτωση θα κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό του.