Συμμερίζομαι, ως ένα βαθμό, την ανησυχία των περισσότερων Αρειανών μετά την μη ικανοποιητική εμφάνιση που πραγματοποίησε ο Άρης στο πρώτο ματς με την Αραράτ Όχι όμως και την ισοπέδωση και την υπερ του δέοντος καταστροφολογία από αρκετούς.
Για όσους με διάβασαν έγραψα πως «Πρώτο ματς ναι, αλλά και «καμπανάκι» επισημαίνοντας ποιες -κατά τη γνώμη μου- είναι οι αδυναμίες που παρουσίασε το σύνολο του Τόλη Τερζή.
Περιμέναμε να δούμε κάποια πρόοδο σε σχέση με τα (λίγα η αλήθεια είναι) φιλικά προετοιμασίας και δεν την είδαμε. Ούτε αμυντικά, ούτε επιθετικά. Οπως διαπιστώσαμε οτι κάποιοι παίκτες δεν δείχνουν αυτά που περιμέναμε ή οτι η ομάδα έχει κάποια «χτυπητά» κενά.
Ναι, ενώ φέτος ο Άρης κινήθηκε αρκετά γρήγορα στον σχεδιασμό του (λόγω Παλίκουτσα) αποδεικνύεται λίγο «άστοχος» ποσοτικά στις επιλογές που έκανε για να «γεμίσει» το ρόστερ του. Κάποιες θέσεις έχει «υπερβολική» πληρότητα (μεσοεπιθετικά στον άξονα) και σε άλλες (όπως τα στόπερ και το εξάρι) παλεύει για να φτάσει αριθμητικά σε… προσωπικό ασφαλείας.
Από την άλλη όμως μιλάμε μόλις για το πρώτο επίσημο ματς διάολε! Ας δούμε την ομάδα και στο δεύτερο παιχνίδι με τους Αρμένιους και ας αφήσουμε λίγο διάστημα ακόμη πριν αποφασίσουμε ότι ο Άρης θα… παλέψει να κρατηθεί στη Super League.
Ούτε ο Άρης είναι του πεταματού, ούτε Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ είναι… Μπαρτσελόνες
Την ίδια ώρα αποθέωση για Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ από αρκετούς οπαδούς του «Θεού του πολέμου». Λες και έπαιζαν με… μεγαθήρια, λες και «έβγαλαν μάτια».
Να ζηλέψω από τον ΠΑΟΚ τα τρεξίματα, τις αντοχές και την πίεση που άσκησε στη Μπείτάρ ναι. Αυτά δεν τα είχε ο Άρης με την Αραράτ. Να το παραδεχτούμε. Μέχρι εκεί όμως. Ούτε γκολ δεν έβαλε ο δικέφαλος, ενώ έπαιζε και στην έδρα του.
Οσον αφορά τον Παναθηναϊκό έπαιζε με μια ομάδα που η χώρα της εμπλέκεται σε πόλεμο! Αντιλαμβανόμαστε τι θα πει αυτό; Το ποδόσφαιρο θα σκέφτονται οι Ουκρανοί; Μέχρι το 73 που μπήκε το δεύτερο πράσινο γκολ είδαμε κάτι σπουδαίο από την ομάδα του Γιοβάνοβιτς; Μια φάση όλη κι όλη που έγινε γκολ και άμυνα. Αυτό.
Προφανώς και ο πράσινοι και οι ασπρόμαυροι ξεκινούν από άλλη βάση σε σχέση με τον Άρη. Άλλωστε διαθέτουν πολλαπλάσια μπάτζετ και ειδικά το τριφύλλι ανεβαίνει επίπεδα σιγά σιγά. Όχι όμως ότι ο Άρης θα είναι σίγουρα του… πεταματού. Έχει χρόνο για να βελτιώσει πράγματα ή να προχωρήσει σε προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ του, αν κριθεί απαραίτητο.
Στο κάτω κάτω η Ντιναμό Κιέβου που είναι να αντιμετωπίσει ο «Θεός του πολέμου» στην επόμενη φάση τερμάτισε 4η πέρσι στο ουκρανικό πρωτάθλημα, ενώ Ντνίπρο 2η.
Ψυχραιμία λίγο και όχι πανικός. Στο κάτω κάτω αφού γνωρίζουμε το μπάτζετ που υπάρχει, είναι δυνατόν όλες οι επιλογές να βγουν στο 100%. Ούτε η Σίτη και η Ρεάλ και δεν το πετυχαίνουν αυτό.
Σίγουρα η γκρίνια αυτή επιτείνεται λόγω του ότι στον πάγκο δεν βρίσκεται κάποιο «όνομα», όμως και πάλι δεν δικαιολογείται τόση μίρλα. Η πλαισίωσή του από έναν συνεργάτη με «γεμάτο» βιογραφικό όπως αυτό του Ισπανού, Αλμπερτ Πούιγ Αλκάιντε είναι στη σωστή κατεύθυνση.
‘Οπως και αυτή του Ισαμήλ Ανεμπά τον οποίο προτιμά ο Άρης αντί του Ρουίζ για το κενό στα στόπερ, με το Sportime να σας εξηγεί τους λόγους.
Ο Άρης ούτε για πρωτάθλημα θα πάει, ούτε θα πέσει κατηγορία. Αντικειμενικά οι στόχοι είναι η 4η θέση (αν προκύψει υψηλότερη θέση καλώς να ορίσει), το κύπελλο και οι όμιλοι διοργανώσεις στις οποίες οι κιτρινόμαυροι να μην είναι φαβορί.
Συνεπώς λίγη υπομονή και κυρίως ψυχραιμία!
ΥΓ: Καλή η περίπτωση του Ανεμπά για τον Άρη, χρειάζεται όμως ένας ακόμη στόπερ στην περίπτωση που ο Αηδόνης δεν υπολογίζεται στο ροτέισον της ομάδας, έστω και ως 4η επιλογή.