Η επισημοποίηση της μεταγραφής του Αμπουμπακάρ Καμαρά από την ΠΑΕ Άρης, το απόγευμα της Παρασκευής (6/1), ήταν η καλύτερη είδηση για το θέμα της ενίσχυσης της επιθετικής γραμμής της ομάδας.
Ειδικότερα τώρα τον Ιανουάριο, αλλά και τα επόμενα χρόνια αφού μιλάμε για υποχρεωτική οψιόν αγοράς το καλοκαίρι, άρα ο παίκτης ανήκει ουσιαστικά απο τώρα στον «Θεό του πολέμου». Υποχρεωτική οψιόν αγοράς σημαίνει ότι ακόμη κι αν ο Μαυριτανός, δεν ικανοποιήσει με την απόδοσή του ή τραυματιστεί, ο Άρης είναι υποχρεωμένος να καταβάλλει αυτά τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ στον Ολυμπιακό.
Συνεπώς μιλάμε για ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΓΟΡΑ του 27χρονου φορ, απλά για λόγους Financial Fair Play ο Θόδωρος Καρυπίδης δεν μπορεί να βγάλει τώρα αυτά τα λεφτά από το ταμείο της ομάδας. Τόσο απλό είναι και εκείνοι που κάνουν οτι δεν το καταλαβαίνουν και γράφουν και λένε ψέματα, είναι και εκείνοι που δεν θέλουν οι «κιτρινόμαυροι» να ενισχυθούν.
Προτιμούσαν μάλλον ο Άρης να ρισκάρει με κάποιον άλλο παίκτη που θα είχε περισσότερες πιθανότητες να μην «βγει», παρά να πάρει τον Καμαρά που πέρσι τους έκανε άνω-κάτω στα περισσότερο ντέρμπι.
Ο Άρης με τον Καμαρά «παντρεύει» ιδανικά με τον Αντρέ Γκρέι, ο οποίος έχει συμβόλαιο για ακόμη τρία χρόνια, οπότε λογικά οι δύο επιθετικοί θα συνυπάρξουν και για άλλες σεζόν μαζί στον Άρη. Και λέω παντρεύει γιατί αν υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής που μπορεί να συμπληρώσει ιδανικά τον Τζαμαϊκανό είναι ο Μαυριτανός και το αντίθετο.
Πέρσι ο Καμαρά έκανε όσα έκανε χωρίς να έχει ένα ανταγωνιστή της κλάσης του Γκρέι. Και φέτος ο Γκρέι κάνει όσα κάνει χωρίς να έχει ως τώρα έναν Καμαρά. Πλέον ο Άλαν Πάρντιου με τον Μαυριτανό διεθνή μπορεί να παίξει με πολύ περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας συστήματα όπως το 4-4-2 και το 3-5-2, αλλά και να παρατάξει με διαφορετικό προσανατολισμό την ομάδα στα «μικρά» ματς από ότι στα ντέρμπι.
Ο Μαυριτανός ήταν ιδανικός για τους ανοιχτούς χώρους, συνεπώς στα μεγάλα παιχνίδια ήταν πιο αποτελεσματικός. Αντιθέτως ο Τζαμαϊκανός έχει δείξει ως τώρα πιο πολύτιμος στα ματς με τις μικρομεσαίες ομάδες οι οποίες παίζουν «κλειστά» και όχι στα ντέρμπι καθώς δεν έχει τόσες ανάσες και «έκρηξη».
Άρα πλέον ο Πάρντιου διαθέτει δύο επιλογές με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά αναλόγως του αντιπάλου που θα έχει και της εξέλιξης του κάθε ματς.
Άρης: Η αγορά του Καμαρά είναι η καλύτερη είδηση για τον Γκρέι – Ότι δεν έχει ο ένας, έχει ο άλλος!
Επίσης στο ρόστερ υπάρχουν παίκτες όπως ο Μανού Γκαρσία και ο Νταρίντα που δεν υπήρχαν πέρσι και που μπορούν να αξιοποιήσουν ακόμη καλύτερα τον Καμαρά. Και φυσικά υπάρχει και ο Λουίς Πάλμα που θα ανοίγει χώρους για τους δύο πλέον, επιθετικούς που διαθέτει ο Άρης.
Γενικότερα πρόκειται για έναν παίκτη 3 σε 1 που μπορεί να μην είναι «καθαρός» φορ, αλλά εκτός από την επίθεση μπορεί να προσφέρει και ως εξτρέμ, ενώ όταν ο Άρης αμύνεται, είναι σαν να διαθέτεις ένα έξτρα αμυντικό χαφ που πιέζει από πολύ ψηλά την αντίπαλη άμυνα.
Οι «κιτρινόμαυροι» έχουν μεγάλη ανάγκη από παίκτες με τρεξίματα και αντοχή και με την έλευση αρχικά του Ετέμπο και τώρα τον Νταρίντα, Καμαρά, καλύπτουν σε μεγάλο βαθμό την έλλειψη που υπήρχε.
Από την άλλη κάποιοι θα πουν ότι υπάρχει το ρίσκο του «ξαναζεσταμμένου φαγητού». Ναι υπάρχει αυτή η πιθανότητα με όσους παίκτες επιστρέφουν σε πρώην ομάδες τους. Θεωρώ όμως οτι ο Καμαρά δεν θα αφήσει την ευκαιρία που του δίνει ο Άρης να πάει χαμένη γιατί με δεδομένο οτι δεν πέτυχε στον Ολυμπιακό (φταίει και οτι οι Πειραιώτες έδιωξαν το Μαρτίνς που τον πίστευε), αν δεν τα καταφέρει ούτε στους Θεσσαλονικείς τότε η καριέρα του θα πάει πολύ «πίσω».
Βεβαίως τα πάντα θα κριθούν στο γήπεδο και το «μπαλάκι» περνάει πλέον στον Πάρντιου ο οποίος καλείται να «παντρέψει» τον Καμαρά με το υπόλοιπο σύνολο, να βρει τις κατάλληλες ισορροπίες μεταξύ όλων αυτών των προσωπικοτήτων και επιτέλους μια αγωνιστική ταυτότητα.
ΥΓ: Πρώτη φορά δηλαδή κάποιος ποδοσφαιριστής που δεν «πιάνει» σε μια ομάδα και επιστρέφει στην προηγούμενή του; Μάλλον η πολλοστή. Ο Καμαρά ήταν επιλογή του Μαρτίνς και έκτοτε ο Ολυμπιακός, άλλαξε δύο προπονητές, οι οποίοι δεν του έδωσαν τις ευκαιρίες που άξιζε.
ΥΓ1: Για να καταλάβετε πόσο αστείοι είναι όσοι λένε για κάτι το μεμπτό στη μεταγραφή Καμαρά και γενικά τις σχέσεις Άρη – Ολυμπιακού, αρκεί να πούμε το εξής: Αν δηλαδή οι Πειραιώτες ήθελαν να ενισχύσουν οικονομικά τον Άρη, θα το έκαναν φανερά (με νόμιμες αγοραπωλησίες παικτών) ή «κάτω από το τραπέζι» που δεν θα μάθαινε κανείς τίποτα; Πολύ καλά κάνει λοιπόν ο Καρυπίδης και τους αγνοεί και από τη στιγμή που τον παίκτη τον θέλει ο Πάρντιου ορθά ικανοποίησε το αίτημα του προπονητή.
ΥΓ2: Ο Άρης πρέπει να βρει τουλάχιστον έναν ακόμη εξτρέμ που να βάζει γκολ, πλην του Πάλμα φυσικά.