Αν και νωρίς για απολογισμούς ο Άρης ολοκληρώνει τις δύο πρώτες αγωνιστικές της νέας Super League με συγκομιδή 4 βαθμών.
Διόλου άσχημα αν αναλογιστεί κανείς το πόσο ανέτοιμος έδειχνε λίγο πριν την έναρξη της σεζόν, τα κενά που είχε στο ρόστερ του (και εξακολουθεί να έχει μερικά ακόμη) αλλά και τους συγκεκριμένους αντιπάλους που είχε να αντιμετωπίσει στο ξεκίνημα. Που μόνο… φίλους δεν τους λες.
Σίγουρα μπορούσε να έχει πετύχει και το 2Χ2, όμως ο Τσακαλίδης στο Περιστέρι και ο Τσιμεντερίδης στις Σέρρες μας έδειξαν οτι ο Θεός του πολέμου θα έχει κι άλλον αντίπαλο εκτός της εκάστοτε ομάδας που θα παίζει.
Το σημαντικό ήταν οτι κόντρα στον Πανσερραϊκό ο Άρης έδειξε περαιτέρω εξέλιξη ως ομάδα μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα, σε σχέση με το ματς κόντρα στον Ατρόμητο.
Η ποιότητα που έλειπε πέρσι στα χαφ καλύφθηκε σε μεγάλο βαθμό με τους Μόντσου, Σιφουέντες και πλέον όταν παίκτες όπως οι Νταρίντα και Ζουλ μένουν στον πάγκο ή και ακόμη κι εκτός αποστολής δεν… τρέχει κάστανο.
«Δείξε μου τα χαφ σου να σου πως τι ομάδα έχεις» δεν λέμε; Πού να παρθεί κι ένα ακόμη «6άρι» που να «δαγκώνει» δηλαδή. Αν και με την απόδοσή του… στας Σέρρας ο Σιφουέντες έκανε πολλά και στις δύο μεριές του γηπέδου. Ο ορισμός του box to box παίκτη.
Πράγματα που έλειπαν τα προηγούμενα χρόνια από τους μέσους των κιτρινόμαυρων ώστε από τη μία να «ξεκλειδώνονται» άμυνες κόντρα σε μικρομεσαίες ομάδες όπως ο Πανσερραϊκός, αλλά και παράλληλα να μην κινδυνεύεις μεσοαμυντικά.
Γι αυτό άλλωστε και ο Άρης έδω στον ποδοσφαιριστή από το Εκουαδόρ το μεγαλύτερο συμβόλαιο στην ιστορία του. Έτσι έχεις της πολυτέλεια να βλέπεις τον κορυφαίο φορ του πρωταθλήματος να μένει για 2ο σερί ματς «σβηστός».
Πολύτιμος και ο Μόντσου με έντονη κίνηση συνεχώς, γρήγορη μεταβίβαση της μπάλας και ακρίβεια στις πάσες σε κοντινή απόσταση.
Από εκεί και πέρα ο Κλέιτον Ντιαντί θα μας κάνει να αμφιβάλουμε αν ο Λουίς Πάλμα ήταν η μεγαλύτερη ανακάλυψη των σκάουτερ του Άρη τα τελευταία αρκετά χρόνια. Τελείως διαφορετικός ο πιτσιρικάς Σενεγαλέζος με τον Ονδουριανό, αλλά φαίνεται ακόμη μεγαλύτερη κλάση.
Το ποδοσφαιρικό θράσος που δείχνει, συνδυάζεται τις περισσότερες φορές από ουσία, φαντασία, ομαδικότητα και δυνάμεις μέχρι «βαθιά» χρονικά στο ματς.
Γενικότερα ο Άρης που λέγαμε οτι μάλλον θα είναι ανέτοιμος στην αρχή της σεζόν, για δεύτερο σερί παιχνίδι φορτσάρει και κυριαρχεί έναντι του αντιπάλου του στο τελευταίο ημίωρο.
Αυτή τη φορά η ομάδα του Μάντζιου δεν είχε απλά την κατοχή και τα μέτρα στο γήπεδο, είχε και 3-4 μεγάλες ευκαιρίες μόνο στο τελευταίο τέταρτο για μεγαλύτερο σκορ.
Εικόνα συμπαγή, εικόνα συγκεντρωμένης ομάδας στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα και εικόνα που σε πείθει οτι θα πάρει το αποτέλεσμα που θέλει ακόμη κι αν δεν… βγάλει μάτια με την απόδοσή της. Γιατί δεν λέει κανείς οτι στις Σέρρες ο Άρης ήταν σούπερ.
Πλέον ο Άρης υποδέχεται τον Αστέρα Τρίπολης στην έδρα του και έχει ευκαιρία να πετύχει τη 2η σερί νίκη του, προσφέροντας στον εαυτό του πολύτιμη πίστωση χρόνου ώστε να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο ενόψει των ντέρμπι που πλησιάζουν.
Γιατί τα περιθώρια που υπάρχουν για περαιτέρω βελτίωσης είναι εμφανή και μεγάλα.
ΥΓ: Στην Τούμπα ο Πανσερραϊκός έκανε δύο γκολ και αρκετές ακόμη φάσεις για 3ο γκολ και τελικά ηττήθηκε λόγω… Φωτιά. Κόντρα στον Άρη η ομάδα του Γρηγορίου έκανε άλλη φάση εκτός αυτής του 8′ με τον Τόμας;
ΥΓ1: Ακόμη χειρότερα από οτι τα περιμέναμε τα πράγματα από την ερυθρόμαυρη ΕΠΟ. Τα όσα είδαμε στην Τούμπα και το Περιστέρι την 1η αγωνιστική, το βίντεο-παρωδία του Λανουά που έβαλε μέσα όσες φάσεις βόλευαν και άφησε όσες δεν βόλευαν και όσα είδαμε στις Σέρρες απο Τσιμεντερίδη ξεπέρασαν τις «προσδοκίες» μας.
ΥΓ1: Ο Τσιμεντερίδης σφύριζε με τελείως διαφορετικά κριτήρια στις Σέρρες, έδινε ανάποδα φάουλ, μοίραζε τις κάρτες στον Άρη σαν… στραγάλια (αποκορύφωμα μια αστεία κίτρινη στον Φρίντεκ για καθυστέρηση σε πλάγιο) και γενικότερα έκανε ό,τι μπορούσε για να χαλάσει τον ρυθμό και το μυαλό της καλύτερης ομάδας στον αγωνιστικό χώρο. Η φάση που δεν βλέπει το πάτημα στον Φρίντεκ (στο 18′) και στο καπάκι κιτρινίζει τον Μανού για διαμαρτυρία ήταν δείγμα των προθέσεών του.